Madımak'ta Hakk'a Yürüyenlerden Halka Kalanlar
2 Temmuz 1993'te, tarih bir kez daha tekerrür ediyordu Sivas'ta. Göz göre göre gelen bir katliamın vahşi finali sergilenmek üzereydi. Yüzlerce yıldır her fırsat verildiğinde onlardan olmayanları vahşice katledenler, bir kez daha bir araya gelmişlerdi. Madımak Oteli'nin içinde can pazarı vardı. Kimi son şiirini yazıyor, kimi mızıkasını çalıyordu. Tarihi biliyorlardı, olacakları biliyorlardı, öleceklerini biliyorlardı, yardım gelmeyeceğini biliyorlardı. Yüzlerinde şaşkınlıktan çok umutsuzluk ve hüzün vardı. O gün 35 can Hakk'a yürüdü. 'Birimize bir şey olursa ne yaparız?' dediler. 'Kalanlar ölenler için şiirler yazar' dedi Metin Altıok. Çok şiirler, çok türküler yazıldı, çok ağıtlar yakıldı arkalarından. Bir de onların yazdıkları, söyledikleri, çizdikleri vardı tabii. İşte o gün Hakk'a yürüyenlerin, halka bıraktıklarından naçizane seçmeler.
1. Muhlis Akarsu
1948 yılında Sivas'ın Kangal ilçesine bağlı Minarekaya köyünde doğdu. Çocukluğundan itibaren saz çalıp türkü söylemeye başladı. Uzun süre Alevi-Bektaşi cemlerinde zakirlik yaptı. 2 Temmuz günü eşi Muhibe Akarsu ile birlikte barbarlığın ateşi tarafından yutulduğunda arkasında 100'den fazla kırkbeşlik plak, 4 uzunçalar, 20 kaset ve yüzlerce deyiş bırakmıştı...
'En büyük bir ibadettir, sevgi insana yakışır'
2. Metin Altıok - 'Bir daha ölmem artık'
16 Mart 1940'ta Bergama'da doğdu. Felsefe öğretmenliği yaptı. Öğrencilerine kara tahtada yazanı ezberlemeyi değil, düşünmeyi, sorgulamayı öğretti. Vahşet yangınından ağır yaralı olarak kurtuldu ancak komadan çıkamayarak 9 Temmuz 1993'te Ankara'da vefat etti. Ardında derin bir acı ve yüzlerce şiir bıraktı.
Günlerden öyle bir gün
Günlerden öyle bir gündü;
Üstüne tarih düştüğüm.
Gözümün önüne geldi birden
Balkıyan güzel yüzün.
Ve yüreğim yandı söndü,
Ter bastı avuçlarımı.
Bir işlek kovan uğultusu
Kapladı kulaklarımı.
Uzandım usulca cigarama;
Yavan ömrüme katık.
Ben o gün öldüm gülüm,
Bir daha ölmem artık.
3. Behçet Aysan - 'Çünkü beyaz bir gemidir ölüm'
1949 yılında Ankara'da doğdu. Psikiyatri ihtisası yapmış bir doktor ve aynı zamanda bol ödüllü bir şairdi. Aşktak, sevgiden, barıştan, özgürlükten bahsediyordu şiirlerinde. Geride bıraktıklarına bir şiirlerini, bir de acı ağıtları bıraktı 2 Temmuz'da.
Beyaz bir gemidir ölüm
sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde
olurum
kötü geçen bir güzü
ve umutsuz bir aşkı anlatan
rüzgarla savrulan
kağıt parçalarına
yazılmış
dağıtılmamış
bildiriler gibi
uzun bir yolculuğa hazırlanan
yalnız bir yolculuğa.
çünkü beyaz bir gemidir ölüm
siyah denizlerin hep
çağırdığı
batık bir gemi
sönmüş yıldızlar gibidir
yitik adreslere benzer
ölüm
yanık otlar gibi
sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde
ölürüm..
4. Asım Bezirci - 'Hayat efsanedir'
1927 yılında Erzincan'da doğdu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunuydu ve yazarlık yapıyordu. Çevirileri de dahil çok sayıda eseriyle edebiyata büyük katkılar sundu. Fazla geldi kör cehalete, fazla geldi barbarlığa. 2 Temmuz'da Hakk'a yürüdü.
Hayat efsanedir
Saçların aklarla dolduğu zaman
Geriye hasretle bir bakar mısın?
Yıllar mazimizi yolduğu zaman
Göğsüne menekşe, gül takar mısın?
Pembe kıyılardan geçse bir sandal,
İşitsem sesini şen fıskiyenin;
Zikrimde canlanır eski bir masal:
Gözümde gözlerin, elimde elin...
Zaman kalbimizde can vermiş gibi,
En güzel renklerle süslenir mekân...
Suda aksimizle, havuzun dibi
“Hayat efsanedir” diyordu her an!
5. Nesimi Çimen
1931 yılında Adana'nın Saimbeyli ilçesinde doğdu. Aslen Dersim Hozatlıydı. Çeşitli nedenlerle birçok kez yer değiştirdi. Küçük yaşlardan itibaren türkü derlemeleri yapmaya, saz çalmaya, türkü söylemeye başladı. Gözaltılar, işkenceler gördü. Almanya'da, Fransa'da, İsveç'te albümler çıkardı. Zeytinburnu'daki gecekondusuna gelen misafirleri arasında Yaşar Kemal, Atıf Yılmaz, İlhan Selçuk, Behice Boran, Mehmet Ali Aybar, Harun Karadeniz, Yılmaz Güney, Mahzuni Şerif, Aşık İhsani, Emekçi ve Ali Özgentürk gibi isimler vardı. Gözü dönmüş katillerce elimizden alındı. Arkasında müzisyen Mazlum Çimen'i ve eşsiz bir birikim bıraktı.
Bize de Banaz'dan Pir Sultan derler'
6. Hasret Gültekin
1 Mayıs 1971 İmranlı, Sivas doğumlu. 6 yaşındayken bağlama çalmaya başladı. Şarkıları, güzel sesi ve şelpe tekniğiyle dikkat çekti. Henüz 22 yaşındaydı Madımak canlara mezar olduğunda. 22 yaşında böyle içli vurulur mu sazın teline? 22 yaşında yanılır mı böyle?
'Sevgi kuşun kanadında'
7. Uğur Kaynar - 'Güneşin altında ölmek'
1956 Sivas Zara doğumlu. Ankara'da yaşayan bir şairdi. Şiir kitapları bastığı bir yayınevi vardı. Hayatı boyunca yokluk içinde yaşadı. Başı birçok kez belaya girdi. 12 Eylül döneminde, iki yıla yakın Mamak'ta yattı. Şenliklere pek meraklı değildi ama doğduğu topraklara olan özlemi nedeniyle gitmeye karar verdi Sivas'a. Bir daha da dönemedi oradan. Yangından kurtarılan çantasından şöyle bir not çıkmıştı;
''öldüğümde
doğduğum yere gidiyorum
yıllarca süren bir hasret ve bilinmezliği
işte böyle yeniyorum''.
Güneşin Altında Ölmek
Ölüm aramızda geçinip giden
zavallı yıllar gibi
Hem bizimle
hem bizden biri değil
Sanki seninle varoldukça yaşayan bende
Sokağımın yangına ateşle koşan kızı
güzeller güzeli Neslime
İyi bak
kıvamıdır
İyi bak kırmızı şarap renkli akşamlarına
Ben akşamına azbuçuk kalayken
azbuçuk belasıyken başının
Tam zamanıyken
Şiirden ölen bir şairin
son bahanesi gibi
bir bahane bul kendine
Enazından öp beni
8. Asaf Koçak
1958'de Yozgat'ın Yerköy ilçesinde doğdu. Küçük yaşta resim ve karikatür çizmeye başladı. Kırşehir Eğitim Enstitüsü'nü bitirdikten sonraki öğretmenlik yapmaya başladı. Daha sonra asıl tutkusu olan karikatürü seçti ve öğretmenliği bıraktı. Muhalif çizgileriyle ezilenlerin sesi olmaya çalıştı. Madımak canilerce kuşatıldığında, mızıka çalarak bekledi ölümü. ''Beni öldürebilirler ama çizgilerimi asla'' diyordu Asaf Koçak. Haklı çıktı...
''Beni öldürebilirler ama çizgilerimi asla''
9. Edibe Sulari
1952 yılında Erzincan'da doğdu. Ünlü halk ozanı Aşık Davut Sulari'nin en küçük çocuğudur. Baba Davut Sulari Seyyit olduğu için küçük yaştan itibaren onunla beraber Alevi-Bektaşi cemlerine katıldı. Birçok plak ve kaset çıkardı. 1970li yıllarda İsviçre'ye göç etti ama Türkiye'deki Alevi-Bektaşi etkinliklerine katılmak için sık sık gelip gitti. Son gelişinde, kötülüğün vücut bulmuş hali olan bir güruh tarafından Madımak'ta katledildi.
Şah-ı Merdan
