Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Test
Gündem
Magazin
Video
"Daha Fazla Saat Çalışmadan Nasıl 50 Kat Daha Üretken Olunur?" Sorusuna Bilimsel Cevap Bulan Makinist
İnternette üretkenlikle alakalı birçok yazı, makale ve kitap bulabilirsiniz. 50 kat daha verimli olmayı vadeden bir teori duymuş muydunuz? Sonuçta, kim 50 kat üretkenlik artışı istemez ki? Hadi buyurun, bilgi işi üretkenliği literatürünün derinlerine birlikte dalalım.
“Yönetimin 20. yüzyıldaki en önemli ve gerçekten eşsiz katkısı, imalatta kol işçisinin üretkenliğinde elli kat artış oldu.”
Tarihin en saygın yönetim düşünürlerinden biri olan Peter Drucker, bu sözleri 20. yüzyılın sonlarında dile getirdi. Drucker sadece en zeki insanlar için 50 kat üretkenlikten bahsetmiyor. Bütün bir toplum için ortalama 50 kat verimlilikten bahsediyor.
Bu konunun tarihsel, kişisel ve toplumsal anlamda bir derinliği var. Nasıl mı?
Tarihsel Derinlik: İşçi verimliliğindeki ani artış, tarihsel bir anormalliktir. Drucker, 'Yüzyıllardır işçilerin mal üretme veya mal taşıma yeteneklerinde hiçbir artış olmamıştı' diyor.
Kişisel Derinlik: Bir haftanın işini bir saatten az bir sürede yapabildiğinizi hayal edin. Ya da tam bir çalışma haftası çalışabildiğinizi, ancak diğer herkesin sonuçlarından 50 kat daha fazla sonuç aldığınızı hayal edin. Bu durum kariyerinizi, maaşınızı, etkinizi, itibarınızı, özgüveninizi tavan yaptırırdı, değil mi?
Toplumsal Derinlik: Uzun vadede verimlilik, hükümet toplumlarının neyi benimsediğini belirler. Verimlilik çok uzun süre düşerse devrimler gerçekleşir. Verimlilik artarsa sistem kalır çünkü işçiler daha yüksek gelire ve daha fazla boş zamana sahiptir. Drucker, üretkenlik devrimi olmasaydı, Büyük Buhran sırasında kapitalizmin komünizme düşebileceğine inanıyor.
Ancak son 50 yılda bilgisayarlar sayesinde üretkenlikte 50 kat daha fazla artış bekleyeceğiniz tam noktada, Amerika Birleşik Devletleri'nde bir durgunluk vardı…
Nobel ödüllü bir ekonomist Robert Solow bu konuda, 'Bilgisayar çağını verimlilik istatistikleri dışında her yerde görebilirsiniz' diyor. Dizüstü bilgisayarı olan tek bir çalışan, 1960'lardan kalma bir oda dolusu insandan daha fazlasını yapabilir, değil mi? Ancak bunu verimlilik verilerinde göremiyoruz.
Nasıl oluyor da tarihin en önemli değişimlerinden birini yapıyor ve bundan büyük, inkar edilemez sonuçlar görmüyoruz?
Bu şaşırtıcı fenomen, üretkenlik paradoksu olarak bilinir. Bu paradoks, Drucker'ı bizim kuşağımız için bir meydan okumaya yöneltti…
“21. yüzyılda yönetimin yapması gereken en önemli katkı, benzer şekilde bilgi işinin ve bilgi işçilerinin verimliliğini artırmaktır.”
İnternette üretkenlikten bahseden yüz milyonlarca sayfa var ancak üretkenlik tarihindeki en önemli atılımı veya arkasındaki insanı çoğu kişi tanımıyor.
Sonuçta, kim 50 kat üretkenlik artışı istemez ki? Ayrıca, sınıflar arasındaki sosyal çatlaklardan seçimlerdeki kilit meselelere kadar siyasetin ve kültürün birçok alanında son zamanlardaki üretkenlik durgunluğunun sonuçlarını görebiliriz. Pasta büyümediğinde, insanlar kalanları paylaşmak ve mevcut kurumları yıkmak için şiddetle savaşır. Dolayısıyla verimliliğin artırılması da önemli bir sosyal sorundur.
Drucker'ı okursanız, üretkenlik devriminin temel nedeni hakkında hiçbir kafa karışıklığı yoktur. Her şey tek bir kişiye dayanıyor, Frederick Winslow Taylor.
Peter Drucker, 'Frederick Winslow Taylor'ın işe ilk kez bakıp onu inceledikten sonraki on yılda, kol işçisinin üretkenliği eşi görülmemiş yükselişine başladı... 20. yüzyılın tüm ekonomik ve sosyal kazanımları bu başarıya dayanıyor' diyor.
Drucker, Taylor'ı sadece yönetim biliminin yaratıcısı olarak görmekle kalmıyor, onu “modern dünyanın en önemli üç yaratıcısından” biri olarak görüyor. Aslında, son yüzyıldaki önemli yönetim yeniliklerinin neredeyse tamamını (endüstri mühendisliği, iş zenginleştirme, iş rotasyonu, montaj hattı, toplam kalite yönetimi, kalite çemberi, sürekli iyileştirme ve yalın üretim) Taylor'a atfediyor.
"Yirminci yüzyılın başlarında şöhretinin zirvesinde olan Taylor, ülke çapında konferanslar verdi ve Edison ya da Ford kadar ünlüydü."
Taylor'ın neden bu kadar tanındığını ve saygı duyulduğunu anlamak için, bir Hollywood senaryosu olacak kadar eksantrik olan hayatına dönüp bakmamız gerekiyor… Taylor, atölyede bir makinist olarak, işçilerin olabildiğince sıkı çalışmadığını fark etti. İşçiler çoğu zaman ellerinden gelen en yavaş hızda çalışıyorlardı.
25 yaşında bir çelik fabrikasında ustabaşı olduğunda, işçi verimliliğinin nasıl iyileştirilebileceğini denemeye başladı. Sonraki birkaç yıl içinde, sorumlulukları ustabaşından, usta makinistliğe, baş ressamlığa, baş mühendisliğe terfi etti. Taylor, 'Kafam süreçleri basitleştirmek, yeni makineler tasarlamak, tüm kuruluşun yöntemlerinde devrim yaratmak için harika ve harika projelerle doluydu' diyor.
Bu yıllar boyunca Taylor, sonunda kendi yönetim bilimi haline gelecek bileşenleri öngördü ve test etti.
Ayrıca, metal işleme icatlarıyla çok erkenden zengin oldu - sonuçta 40'tan fazla patenti vardı. 37 yaşındayken Taylor, diğer şirketlerin öğrendiklerini uygulamalarına yardımcı olmaya karar verdi. Ve böylece gelmiş geçmiş ilk yönetim danışmanlarından biri oldu.
Kariyerinin ilerleyen dönemlerinde, Taylor kendini bilimsel yönetimin ilkelerini müjdelemeye adadı. 1911'de, 55 yaşında, başyapıtı - Bilimsel Yönetimin İlkeleri'ni yayınladı.
Taylor, bilimsel yönetimin ilkelerini yalnızca elle çalışan fabrikalara uygulanabilir olarak görmedi.
Kendisi, bilimsel yönetim ilkelerinin evlerimizin yönetiminden, çiftliklere, esnafların işlerinin yönetimine; kiliselerden hayırsever kurumlara, üniversitelere ve devlet dairelerine kadar tüm sosyal faaliyetlere eşit güçle uygulanabileceğini yazdı. Birçok kişi Taylor'ın bilimsel yönetimini mantıklı buldu.
Hatta Taylor, dünya çapında bir tenis ve golf oyuncusu olmak için bu ilkeleri uyguladı. 1881'de ulusal çiftler şampiyonasını kazandı. Bilimsel yönetimin ilkeleri, alışılmışın dışında ama son derece etkili hareketler yaratmasına ve yeni araçlar yaratmasına yardımcı oldu. Yeni tenis raketi ve golf kulübü tasarımlarından çim yönetim tekniklerine ve tenis ağı tasarımlarına kadar her şeyin patentini aldı.
Ve böylece 50 kat üretkenlik devriminin temel teorisi oluştu.
Taylor'ın Bilimsel Yönetim İlkeleri'nin temel tezi, aşağıdaki 4 adımlı süreci kullanarak bilimsel yöntemi üretkenliğe uygulamaktır:
Ana görevi küçük görevlere ayır.
Görevin ne kadar süreceğini gözlemle.
En iyi yolu bulana kadar optimize et.
Ekibini en iyi şekilde yetiştir.
Taylor, bu sistemi kullanarak, geliştirmenin imkansız olduğunu düşündüğünüz görevler için şaşırtıcı sonuçlar elde etti.
1898'de Taylor, 600 kürek makinesini daha verimli hale getirmek için Bethlehem Steel tarafından işe alındı. Böylece bir kürek bilimi yaratmaya çalıştı. Birinci sınıf bir kürekçi için, günün en büyük işini yapacağı belirli bir kürek yükü vardır. Bu kürek yükü nedir? Birinci sınıf bir adam, 5 kilo, 10 kilo, 15 kilo, 20, 25, 30 veya 40 kiloluk bir kürek yüküyle günde daha fazla iş yapar mı?
Daha sonra, bu soruları zaman ve hareket çalışmalarıyla ve aşağıdaki deneylerle birleştirerek yanıtlıyor:
Kürek çeşitleri
Kürek çekme teknikleri (çeşitli mesafeleri, ağırlıkları ve yükseklikleri test etme)
Yönetim sistemleri (Çalışanları deney yapabilmeleri için bilimsel yöntem konusunda eğitmek. Kazanan deneyleri şirket süreçleri ve kültüründe standart hale getirmek. Ortak bir grup ücreti yerine bireylere ikramiye sağlamak.)
Çok fazla denemeden sonra, Taylor optimal kürek yükünün 21 pound (9.53 kg) olduğunu buldu ve bu da aşağıdaki gibi reklamlara yol açtı…
Peki bu kürekleme deneylerinin sonucu ne oldu? Adam başına üretim iki katına çıktı. Sonuç olarak, çalışanlar ortalama olarak %35 daha fazla kazanırken şirket önemli ölçüde daha az ödedi. Bütün bunlar, Taylor basit kürek çekme eylemini bir bilime dönüştürdüğü için yaşandı.
Henry Ford da bilimsel yönetim ilkelerini kullandı.
Örneğin, Ford'un en ünlü yönetim yeniliklerinden biri, çalışanların zamanlarını nasıl harcadıklarını ve bir çalışanın zamanının yarısının sadece malzemeler ve araçlar arasında dolaşarak boşa harcandığını fark etmesinden geldi. Böylece Ford, işe yürüyerek gitmek yerine işi işçilere getirdi. Bu yeniliğe montaj hattı adı verildi ve artan üretkenlik Ford'un işçi ücretini büyük ölçüde artırmasını sağladı.
Taylor, "Genel olarak standart olarak kabul edilen tek bir yol yerine, günlük kullanımda, örneğin işin her bir öğesini yapmanın elli ya da yüz farklı yolu vardır" diyor.
Bir mesleğin onlarca, hatta yüzyıllardır var olması durumunda en uygun süreçleri keşfedeceğini ve bunları aktaracağını düşünebilirsiniz. Ancak Taylor'ın çalışması bunun olmadığını gösterdi. Kürekleme gibi en temel antik görevler bile çok daha verimli bir şekilde yapılabilirdi.
Sonuç olarak:
Alanlar, yeterince iyi olacak, ancak optimal olmayacak bir noktaya evrilir.
Yeterince iyi yaklaşım, optimal yaklaşımdan önemli ölçüde daha az verimlidir.
Bu büyük gelişmeler, şaşırtıcı derecede basit bilimsel yönetim süreci ile yapılabilir.
Yorum Yazın
Siz kısacası şuna modernleşmiş kölelik diyin gitsin