Muhammed İkbal

Gerçekten de halkın özenle seçilmiş belli bir kesimi kaynağı belli olmayacak şekilde hızla zenginleşmiş, savaşta neredeyse hiçbir varlık göstermeyen elit bir tabaka ülkenin neredeyse tüm gelirlerine çökmüş ve alabildiğine zenginleşmiştir. Kurtuluş Savaşı'nın kahraman halkı Müslüman Türkler ziyadesiyle fakirleşmiş, dindarlıkları yüzünden zulme maruz kalmış, dışlanmış ve yoksulluğa mahkum edilmiştir. Çoğu şehit düşmüş Türklerin çocukları olan 3359 evladımız, hem de sadece bir sene içinde ve sadece İstanbul'da olmak üzere açlıktan (projeksiyonla günümüze tekabül eden sayı takriben 65.000'dir) hayatını kaybetmiştir. Kamâl Atatürk'ün Çanakkale'de şehit düşen Türk evlatlarımız hakkında ne düşündüğünü Madam Corrine'e yazdığı mektuplardan öğrenebilirsiniz.

Fevzi Çakmak'ın anılarında anlattığı bir konuşma çokça meşhurdur. O zaman henüz adını Kamâl olarak değiştirmemiş Mustafa Kemal Paşa (aynı zamanda kendine Atatürk ismini de vermiştir) dert yanmaktadır halkın namus anlayışından. Uğur Mumcu'nun da kitabında paylaştığı konuşma aynen şöyledir. “Dini ve namusu olanlar kazanamazlar, fakir kalmaya mahkumdurlar! Böyle kimselerle memleketi zenginleştirmek mümkün değildir. Bunun için önce din ve namus anlayışını değiştirmeliyiz. Partiyi bunu kabul edenlerle kuvvetlendirmeli ve bunları çabuk zengin etmeliyiz!” ( uğur mumcu “kazım karabekir anlatıyor “ syf 84 – alternatif : bkz."

Osmanlı döneminin sonlarına kadar içine paraların bırakıldığı sadaka taşları vardı. İnsanlar ihtiyacı olanlar incinmesin diye oraya para keselerini bırakır, ihtiyacı olan da ihtiyacı kadarını alır, durumu iyileşince aldığını geri bırakırdı. Bu sistem (güvene dayalı sistem) yüz yıllar boyu aksamadan devam etti Müslümanlar arasında. Takside para dolu çantasını unutana iade edenler genelde Müslüman'dır ve geri kalan kesim tarafından alaya alınır "enayi" diye. Osmanlı'yı ziyaret eden yabancı tarihçiler de Müslümanların ahlakını ve dürüstlüğünü çokça över, suç oranlarının düşüklüğünü anlamaya çalışırlardı.