Teoman Karabudak

Ailesi ile birlikte yaşıyor bence. Yemek, kira, faturalar hepsini aile karşıladığı için 750 lira ulaşım ve okulda yediği simit, poğaça ya yetiyordur. Bu zamana kadar da ailesinin yanından hiç ayrılmadığı için geçinmeyi kolay bir şey sanıyordur. Benim fikrim böyle. Yoksa başka mantıklı açıklaması yok. Muhabirde sinirlendiği için çok fazla sorgulamıyor. Diyaloglarda da ailesinin yanın yaşayıp yaşamadığı veya kira gideri gibi öğrenci için en büyük giderden bahsedilmiyor.

Benim sakalım hafif uzayınca uçlarındaki beyazlar belli olmaya başladı. Daha 32 yaşıma yeni girdim. Bu arada bir yılı aşkın süredir de yurtdışında yaşıyorum ve şu an yaşamım Türkiyedekinden daha stresli. Çünkü daha kurulu düzenim yok. 1 sene de 10 yıl yaşlandım galiba. Stresten çeşit çeşit hastalıklar çıktı. Her şey usulüne uygun olsun dedim şu vizeye başvur, bu sınavı geç, şu kadar para biriktir, ansiklopedi cildi kalınlığında belgeler hazırla, her zaman Türküm diye elindeki mızrağı götündeki yaprağı yeni atmış adamlardan bile daha az imkana sahip bir şey yapmaya çalışmak aşırı yordu beni. Şimdiki aklım olsa gelir 3 ay kaçak çalışır sonra da iltica ederdim.

Tokyoda bir abim döner dükkanının arkaya oturacak mekan yapmış. Ön tarafta yoldan gelene geçene satış yaptığı için ilgilenemediği için self servis yazmış her yere, siparişiniz hazır olunca şuradan alın, su buradan alabilirsiniz, boşları da buraya bırakın gibi. Ben de oturdum abi çalışırken onunla konuşuyorum, bir yandan da müşterileri gözlemliyorum. Döneri, içeceği almaya gelince herkes alıyor ama bitirdikleri zaman bulaşıkları geri getiren olmuyordu. Yani demem o ki Japonyada bile böyle ise hem yöneticilerin hem de çalışanların herkesin kurallara uyumayacağı ihtimalini düşünerek hareket etmesi lazım. Sonuçta o kural sizin koyduğunuz bir şey anayasa değil ki. Ayrıca Türkler medeniyetsiz değil. Sadece son zamanlarda sadece cahillerin borusu öttüğü için öyle görünüyoruz.