Cansu Poyraz Karadeniz Yazio: Yeni Dünyanın Şairleri: Rapçiler

Edebiyat severlerin bir araya geldiklerinde sık sık yakındıkları bir konu vardır, o da artık şiirin eskisi kadar rağbet görmediğidir. Yayınevlerinin düşük satışlardan ötürü basmaya çok yanaşmadığı en eski edebi türlerden biri olan şiir, gerçekten de bitti mi? Benim bu konuda kafam biraz karışık…  

Ülkemizde Rap müzik hiç olmadığı kadar popüler. Peki, arka plandan müziği kaldırdığımızda geriye şiir kalmıyor mu aslında? Gerçi bu mantıkla tüm şarkılar aslında şiirdir. Öyle midir? 

Bu aralar benim de aklımı kurcalayan bir soru var: Kime şair denir? Gerçi şiir yazan kişiye şair deniyorsa, o zaman asıl soru “şiir nedir?” olmalıdır. 

Şiirin genel tanımına baktığımızda;  

“Duygulardan, düşüncelerden, düşlerden, özlemlerden vb. süzülmüş yaşantı birikimleri olarak, ozanların sözcüklerin sözlük anlamlarına kimi zaman değişik anlamlar da yükleyerek, dil içinde özel bir dil yaratarak oluşturdukları imgelerden, simgelerden, söz sanatlarından, ritimden, uyumdan vb. yararlanarak ortaya koydukları, okurda estetik duygular uyandıran yazın ürünü.” 

Kusura bakmayın, ama bu tanımı doğru kabul ediyorsak, ülkemizde şiir hâlâ oldukça popüler diyebiliriz. Sadece alışık olduğumuz formdan biraz farklı, o kadar. Şimdi, nasıl ki her alt alta sıralanmış 4 mısra kaliteli bir şiir oluşturmayacaksa, her rap şarkısının da özünün edebi bir şiir olduğunu söylememiz imkânsız. Fakat doğru yere bakarsanız, bu “yeni dönem şairlerin” azımsanmayacak kadar fazla olduğunu da görürsünüz. Üstüne sayfalarca kitap yazılan duyguları bir dörtlükle en derin şekilde anlatabilen bu değerli, cesur beyinlerin hak ettikleri saygı, ülkemizin klasikleşen şairlerine verilenle eş olmalı. Kızım, bizde şaire ne zaman değer verilmiş diyenler, siz de haklısın. Fakat benim anlatmaya çalıştığım şey; şiir veya şairliğin “belirli bir kesimin” tekelinde kalmaması gerektiği. 

Kelimelerle artistik patinaj yapan bu değerli kalemlerden bazılarının sırf kendi hayat hikayesinin bile çok satan kitaplar arasına girebilecek kadar ilgi çekici olması da cabası. 

Müzik türü olarak beğenmeyebilirsiniz, düşük pantolonları ve arada savurdukları küfürleri size saçma gelebilir, ama yazdıkları mısraları okuduğunuzda bu insanların neden “Yeni Dünyanın Şairleri” olduğunu anlayacağınızı düşündüğüm rapçilerin eserlerinden bazı kısımları sizin için derledim.

Ölüler Dirilerden Çalacak 

Cinneti bastırmaz karnı tok kalmak geri bas

Salyası akar sürekli şehveti yoksuldan sağlar

En başta ağlar en başta kaçar (hah)

Çünkü kayıptan korkar.

Bilmezler ne yazık en dipte yaşamak kaygıyı saklar

Statü yalnızca gökdelenlerde saygıyı sağlar

Sokakta çöpsünüz,

çöplükte yanan şu yangını harlar.

Feleğin Çemberine 40 Kurşun 

Ben bir akarsuyum, adım Kızıldere, suyum kan. 

30 Mart günüydü gördüklerim kanlı katliam. 

En büyük psikopat benim, adım Adolf kansızım 

Öldüm ama fikirlerim, hah dirildi ansızın. 

Adım Amadou Diallo, tam on dokuz kurşun yedim. 

Yargısız infaz gördüm, çünkü ben bir göçmenim. 

Sivas’taydım katledildim, Halepçe'ydim terk edildim 

Maraş, Dersim üstünde dumandım, sebebi ırk ve din.

Büyümez Ölü Çocuklar 

Umudunu ekmiş yarını bekler 

Gözünde damlalar hayaline pisler. 

Bu suret benim değil der, hayat taktı maskemi 

Eli silahlı bu katiller, haram etti gülmeyi. 

Ya doğmadan ölmek ya yarına varmak 

Ya da savaşlar ortasında savunmasız çocuk olmak. 

Hangisi kâr, cevap verin şu ufaklığa 

Henüz 1 yaşında ışık tutun karanlığına.

Tarihimin Günahları

Her husumet armağan gibi, yani belli değil bu devirde yavşağın dili, dini, ırkı

Yüreğim kırgın, bugün ölsem güler misin çıkmadan kırkım?

Ekmek atar mısın martılara?

Beşerin bahtı kara, bu cihanda herkesin tek büyük aşkı para.

Derdi para ama nedense konu olmuyo' TV'de şarkılara

Bi' gün tarihimin günahlarına bulanmıştı elim

Göz yaşımla sulanmıştı tenim

Dünyayı bilenler hep uyarmıştı beni, yine de gördüğüm her haksızlığa 'bu yanlıştı' dedim

Taş, Kağıt, Makas 

Ver 80'leri sonra masmavi 90'lar 

Değişti gerçekler çelişti masallar. 

Yıkılan bloklar ve asılan suratlar 

Biraz daha uzaklaş çünkü telaşa mahal var. 

Vakit nakitse yer yok telafiye 

Yapmak ömür alır ama yıkmak bir saniye. 

Tanığım tarihe değişir hepsi aniden 

Hedeften sapanlar için sapanımda kafiye.

Fuzuli bir kayıp sanki her saniyem,  

Altı üstü birkaç saat geçirmişken oralarda. 

Aniden biz gönül koyduk, 

Aslında yerim yoktur onca şair arasında, Türk edebiyatı falan bensiz olsun.

Bir de renksiz olur gözlerimin gördükleri,

Çünkü sana cinayetler anlatır.

Sefaletten kaçmadım,

Elbette aşk güzeldir ben de yazdım, fazla gerçek yaşadım. 

O şarkılar maşadır, çünkü ateşi avuçlamış insanların zihni berrak değil 

Beyni erken yaşlanır. 

Tüm bunlar saçmalıkken her tarafın yaradır,

Ki tüm kapılar kapalı, bu aşağılık bir dramdır. 

Bir gün sırtımızı sıvazlayan bir yalana aldanıp da dayatılan bu yangında yanıp söndük 

Bunu elbet uzaklardan birileri görür, sonra içimizdeki tüm güzellikler ölür. 

Elbet bir gün bahsedicem sana, unutmak istediğim olaylardan 

Sonra kaçıp gitmek isticeksin gözlerin kararacak, aklımız karışacak sonrasında.

Elbet bende bahsedicem sana, içinde bulunduğun yalanlardan

Bir enkaz altında kalanlardan, yananlardan yer altından. 

Twitter

Instagram