purple_rain

Onu bulup linç etmemiz, aynı şiddet eylemiyle hayatına son vermemiz Hande'yi geri getirmeyeceği gibi bizi de o katille aynı kefeye koymasa da ona yakın bir yere yerleştirir. Caydırıcılık unsuru tartışılır ancak o katile verilebilecek en büyük ceza ölüm değildir. Ölüm anlık bir sondur ve katil, gerçekleştirdiği eylemin yanlışlığını farkına varmadan bizim algılayabildiğimiz boyutta düşünme yetisini kaybeder. Onun için en büyük ceza vicdanının sesini duymaya başlamasıdır. Böyle korkunç bir suç işlemiş bir bireyi, kendi vicdanının kafesinden daha ders verici hiçbir yere kapatamayız. O yüzden tek temennim katilin ya da katillerin, onunla aynı duyguya ve kokuşmuş ahlak yapısına sahip olanların acilen vicdanlarının sesini duymaya başlamalarıdır.

Yorumlar gerçekten kalp kırıcı. Herkes sönüp gitmiş bir hayatın ardından, o canın yaşam biçimini, yönelimlerini ve yaptıklarını yargılama hakkı görmüş kendinde. Kendi görüşlerimi tek gerçekmiş gibi lanse etmekten hiç hoşlanmam ama hiçbir şeyi nefretle çözemeyiz. Ne varoluşla gelen bir özelliği ne de vicdandan yoksun bir kalbin eylemlerinin yarattığı sonuçları. Hande, seks işçisiydi ya da değildi. Bu onun seçimiydi ya da değildi. Hiçbir birey, başkalarına ya da kendine zarar vermeyen bir bireyin bedensel bütünlük hakkına zarar verecek davranışlarda bulunma fikrine kapılmamalıdır. Çürümüş ya da modern hiçbir ahlak anlayışı bunu tasvip edemez. Tasvip etse bile bu ahlak sisteminin dışında bir yaptırımı olamaz. Hande'ninki gibi bir durumu kendi şizofrence ahlak terazisinde yargılayıp hükmü veren katil, belli ki normal dışı psikolojik unsurlara sahipti.

Her canlı gibi benim de yaşama hakkım var ve yaşadığım kadar elimden geldiğince az zarar vererek yaşarım. Hayatta kalabilmek için de mümkün olduğunca somut olarak arkadaşlık kurabildiğim, biyolojik olarak sinir sistemi ve acı merkezi olan, manevi olarak da gözlerinizin içine bakıp algısını derinlemesine hissettiren canılar dışındakilerle beslenirim. Bu benim ahlaki yapım. Soruma yarım bir cevap almışım. Anladığım kadarıyla siz ziyan etmeyerek vicdanınızı rahatlatıyorsunuz. Bu aklıma istemsizce Hannibal dizisinden bir replik getirdi: "Her parçası onurlandırılmazsa, bu cinayet olur." Burada bir insandan bahsediliyordu ve vücudunun tüm parçaları işe yarar hale getirilip kullanılmıştı. Sorum şu: Ziyan etmemek ya da derinlemesine faydalanmak eylemin yapısını değiştirir mi? Ya da başka bir soru sorayım: Yediğiniz her şeyi elinize bıçak alıp her saniyesini hissederek öldürebilir misiniz? Metin biraz karışık olabilir, kusura bakmayın. Pek vaktim yoktu.