Hayatta Kendilerini En Değersiz Hissettikleri Anı Paylaşarak Acıyı İçimize Kızgın Demir Gibi Sokan Takipçilerimiz
Birkaç küçük detay da ben anlatayım. Altı yaşımda babamın ailesiyle yaşardık. Babam şehir dışında çalışıyor. Babaannem herkese birer tabak, annem üç kardeşim ve bana bir tabak yemek verirdi. Varlık içinde açlık nasıl yaşanır bilirim. Halalarım ve çocukları gelince erkenden bir odaya hapsedilirdik. Bir kız çocuğu olduğumuz için kız kardeşim ve ben asla bisiklet sürmeyi öğrenemedik,kendi kıyafetlerimizi kendimiz tercih edemedik,pencereden bakmak da dahil her istediğimiz zaman dışarıdaki hayatı göremedik, üniversite okumamıza izin verilmedi. Evlendik eşlerimiz ve onların birinci ikinci üçüncü dereceden akrabaları tarafından aşağılandık. Belirlenen zamanda çocuk doğuramadığımız için taciz edildik. Çalıştım patronlar iş arkadaşlarımla kahve içerken ben arkada temizlik ve çay kahve servisi yaptım. Hepsini anlatsam üç sezonluk dizi çıkar. Ve kendimi dünyanın en aşağılık yaratığı gibi hissediyorum...