Pelin Çini Yazio: Olur da Uçmak İsterseniz
Yükseklik korkum yok ama nedense ne zaman bir balkondan aşağı bakacak olsam içimden atlamak gelir. O nedenle de mümkün olduğu kadar yüksek yerlerden uzak dururum. 2013 senesinde hem bu durumu yenmek hem de gerçekten 'atlamak' için Efes'e gittim ve tandem atlayış gerçekleştirdim. Sevgili Hayko Cepkin ve Gupse Özay da eşlik etmişti bana...
Neden bunu anlatıyorum çünkü sanırım herkesin bu duyguyu yaşamasını istiyorum. Bulutların arasından (evet evlerin ufacık gözüktüğü değil, evlerin yok olduğu bir mesafeden bahsediyorum) kendinizi boşluğa bırakmanızı ve ilk birkaç saniye için bile olsa 'ölmüş gibi olmayı' yaşamanızı istiyorum.
Yere ayak bastığınızda aynı kişi olmayacaksınız. %100.
Bugün röportaj konuğum Yarasa Adam lakaplı Mesut Turan. Uçmak, atlamak, hayata meydan okumak ya da kısa da olsa 'yok olma' hissi ile tanışmak için kendinizi emanet edeceğiniz yegane isim... İsviçre Alpleri'ne dört kez tırmanıp atlamış biri, bilmem anlatabildim mi?
Ben çok keyif aldım sohbetten, umarım siz de beğenirsiniz.
Klasik bir giriş ile başlayalım isterim. Mesut Turan kimdir, kaç yaşındadır, nerelidir? Aldığı eğitimler nelerdir? Şu an nerede yaşamaktadır?
İstanbul doğumluyum –İstanbulluyum. 43 yaşındayım, uzun yıllar süren profesyonel müzik kariyerimden sonra 2016 yılında prodüksiyon ve organizasyon şirketi kurdum ve halen bu işe devam ediyorum Bursa ve İstanbul’da yaşıyorum, scuba dalışı, qakeboard, motorsiklet ve dağcılık gibi başka extrem sporlarla da ilgiliyim ama havacılık yani wingsuit BASE jump ve skydive’ın yeri bende çok ayrı.
Bir röportajınızda 'hayallerini gerçekleştirmiş biri' olarak tanımlıyorsunuz kendinizi. Bu uğurda nasıl zorluklarla karşılaştınız?
Aslında bu çok uzun bir konu ve tabi ki çok zorlukla karşılaştım Yaralandığımda oldu, ölümle yüz yüze geldiğim dört büyük kaza da atlattım ama hiç vazgeçmedim. Çocukluğumda hep pilot olmak isterdim ama yıllar içerisinde bu değişti, iyi derecede enstrüman çalmak hevesi ile gitar çalmaya başlamıştım, daha sonra doğa ve extrem sporlara merakımla birlikte önce scuba, daha sonra snowboard’a başladım. 2012 yılında da havacılığa adım atarak skydive’a başladım. Birçok tv programı, sporun tanıtımı için dergi ve yazılı basında bu sporla ilgili ropörtajlar, şu ana kadar 2 belgesel ile birlikte uluslararası birçok festival ve etkinliklerde ülkeyi temsil etmek için uçuşlar yaptım. Hayal kurmak ve kurduğunuz hayallerin peşinden gitmek ve başarmak büyük mutluluk.
"Türk yarasa adam" deniliyor size, birkaç yerde rastladım. Lakap giydiğiniz "wingsuit" ten kaynaklı belli. Bir hikayesi var mıdır?
Yaptığım spor uçmak olduğu için ve kanatları olan bir kıyafet (Wingsuit) ile gerçekleştirdiğim için hem yakın çevrem hem de birçok kişi bana bu şekilde hitap etmeyi tercih etti. Baş aşağı duramadığım için tam olarak yarasa adam değilim :) Skydive’a başladığımda daha kursu bitirmeden sağ koluma bir wingsuit dövmesi yaptırmıştım bu dövmede atlayış yapmak istediğim birçok dağın kolaj çalışması da vardı. Yıllar içerisinde o dağların tamamından atlayışlarımı gerçekleştirdim. Bir büyük hayalim de İsviçre Alpleri’ne tırmanmak ve atlayış yapmaktı; bunu da 4 kez gerçekleştirdim.
O kadar yüksek dozda adrenalinden sonra normalleşmek mümkün değil mi? Yani adrenalin bağımlılık mı yapıyor söyledikleri gibi? Mesela trafikte nasılsınızdır?
Yüksek adrenalin bağımlılık yapıyor ancak bu bağımlılığı kontrol etmek yine sizin elinizde. Yüksek tehlike ve adrenalin dolu bir uçuş yaptıktan sonra normal hayatıma devam edebiliyorum sadece birkaç gün yüzümde bitmeyen büyük bir gülümseme ile. Ekstrem sporları yapanlar sıra dışı bir yaşam tarzı var gibi görünse de ben bunu normal hayatımdan ayrı tutuyorum. Her şey olması gerektiği yerde ve zamanda güzel. Günlük hayatta risk alacak tehlikeli işler pek yapmam, trafikte asla kendimi ve bir başka insanı tehlikeye atacak hiç bir davranışım olmadı, olmaz da...
Matematiksel olarak bakarsak risk nedir? Her atlayışta nasıl bir risk alıyorsunuz?
Özellikle wingsuit BASE Jump (Wingsuit ile dağlardan atlayış) istatistiklere göre dünyadaki en tehlikeli spordur. Kazaların çoğunluğu ölüm ile sonuçlanır, her atlayış tamamen büyük risk taşır. Paraşütünüzde bir sorun yaşarsanız ölebilirsiniz; çıkış noktasında yapacağınız bir hata ile ölebilirsiniz. Hava koşulları tecrübe vb. birçok etken hayatınıza mâl olabilir. Bir uçuş öncesi hava şartlarını, rüzgarı, atlayış yapacağım çıkış noktasını ekipmanlarımı tırmanma ve yürüyüş rotasını defalarca gözden geçiriyorum, bir gece öncesinde iyice dinlenmeye ve tırmanış öncesi enerji sağlayacak bir kahvaltı yapmaya dikkat ediyorum.
Bugüne kadar birçok kişiye eğitim verdiğinizi de öngörerek soruyorum. En sık yaşanılan tereddütler neler? Atlayış sonrası insanlarda gözlemlediklerinizi anlatır mısınız?
Eğitim süreçleri genelde çok eğlencelidir ancak ilk uçuş genellikle sporcunun en çok stresli olduğu andır. Serbest düşüş yaparken alışılan bir vücut pozisyonu vardır: sporcunun elleri kolları bacakları serbesttir ve istediği gibi hareket edebilir. Wingsuit ile uçuşta bu tamamen değişir, kollarınız ve bacaklarınız uçuş boyunca aynı pozisyonda olması ve hareket rahatlığı olmaması sebebi ile bazen hatalar sorunlar yaşanabiliyor.
Hiç talihsiz bir an yaşadınız mı? Bu defa kaçamayacağım dediniz mi mesela?
Birkaç kez... Önemli olanlarından ikisi: 2015 Fethiye Ölüdeniz Airgames’te Alman bir pilot ile yamaç paraşütünden atlayış ile uçuş planlamıştım. Pilot kalkışta alçak kaldığı için kayalara çarpıp bileğim ve dizimden yaralanmış ama yine de yarı yolda atlayıp uçuşumu yapmıştım. 2016 yılında İsviçre Walenstadt bölgesinde uçuşa çıkarken ağayım kaymıştı ve yere çarpmama 30-40 metre kala paraşütümü açabilmiştim… Ölümle yüz yüze gelince hayat film şeridi gibi geçmiyor, aksine o an hayatta kalmak için inanılmaz bir dikkatle odaklanıyorsunuz.
İnsanların anlaması zor bir işiniz var. 'Deli misin de ölüme kafa tutuyorsun' diyebilirler, demişlerdir de. Sosyal hayatınız nasıl etkileniyor işinizden?
Toplum olarak hayal kurmak, dünyayı keşfetmek, ruhunuzu özgür bırakmak ya da insanların çoğuna göre aykırı tehlikeli şeyler yapmak hep eleştirilmiştir. Hayata bir kez geliyoruz ve bir kez yaşıyoruz hayatı. Ben bu hayatı seçtiğim için mutluyum, milyonlarca insanın yapamadığı cesaret edemediği şeyleri başarabilmek… Bence herkes kimin ne dediğini hiç umursamadan hayal kurmalı, hayallerinin peşinden gitmeli, bu hayata iz bırakmalı diye düşünüyorum. Bu sporu ve extrem sporları yapıyor olmam sosyal hayatımı etkilemiyor, arkadaşlarımın hepsi ne yaptığımı biliyorlar, onları da bu spora teşvik ediyorum. Özellikle 2022 yılında bu spora başlayacak bir fotoğraf sanatçısı ve bir psikolog arkadaşım var, heyecanla yaza sezonun açılmasını bekliyorlar.
Bunu okuyup da denemek isteyenler size nasıl ulaşsınlar? Atlamak için olması gereken şartlar neler? Yaş kilo boy limitleri? Bir de bütçe tabii… Ne kadar ayırmak gerek?
Bu spora başlamak isteyenler öncelikle skydive eğitimi almaları ve 200 atlayış yapmaları gerekmekte. Bu eğitimi atlayış merkezlerinde alabilirler. 200 atlayış yapan sporculara wingsuit uçuş eğitimi veriyorum. Bütçeler her sene atlayış merkezlerinin belirlediği kurs ve atlayış fiyatlarına göre belirleniyor. Hemen başlayan bir sporcunun wingsuit ile uçuş yapabilmek için en az 1 yıldan fazla süreye ihtiyacı var. Kilo boy kriterleri için söyleyeceğim sağlıklı ve spor hayatı olan, kalp rahatsızlığı, görme veya başka önemli bir rahatsızlığı olmayan herkes başlayabilir.
Bana ulaşmak isteyenler Instagram hesabım üzerinden iletişim kurabilirler.
Sadece yazın mı yapılıyor bu spor? Hangi mevsimde nerelerde atlama şansımız var? Bir de sanki çok az kişi yapıyormuş gibi geliyor bize ama bence öyle değil. Ortalama bir rakam istesem sizden. Nerede kaç kişiye uçmayı öğretiyorsunuzdur?
Skydive için atlayış merkezlerinin sezonları vardır genelde ilkbahar ile sonbahar arası açıktır. Eğitim ve atlayış yapılır. Wingsuit BASE jump için mevsim hava koşulları uygunsa ve kar ve yağmur yağışı yoksa her zaman yapılabilir, genelde ilkbahar mevsiminden itibaren uçuş yapmayı tercih ediyorum. Yaz mevsiminde daha konforlu olduğu için genelde sıcak havalar tercih edilir.
Dünyada profesyonel seviyede uçuş yapan sporcu sayısı sanırım 3000 kişiden fazla...
Yorum Yazın