şimdi o acımasız ve bencil yorumlarınızı da alıp gidin.annnenize bağırın,kavga edin ve hatta trip atın,o ekmeği almamak için sayısız bahane üretin ama ne yaparsanız yapın en çok da kokusunu içinize çekin.her şeye rağmen huzur bulduğunuz o kokuyu.

boğazındaki düğümdür bilirsin hiç gitmeyecektir ve çoğu zaman da varlığını hissettirir.bıkarsın her şeyden,bağırmak istersin düğüm sızlar,düğüm hep orada.bir ses,bir koku anlık anılar gelir gözünün önüne genelde de kötü olanlar gelir,kendinden nefret etmene sebep olanlar.sayısız özür dilersin,ama bilirsin ki hiç duymayacak.gene de ardı ardına özür dilersin....düğüm hep orda.senin için söylenmeyecek kelimeler vardır hep ve söyleyemediğin o isim.hiç anne diyemezsin mesela desen de..evet bildin,düğüm,boğazındaki o düğüm sızlar ve sen bastırdığın çığlıkları yutmaya çalışırsın ardı ardına.hasta olduğunda seninle ilgilenen olmadığında anlarsın onun öldüğünü,yediğin hiçbir yemeğin o eski tada sahip olmadığını fark ettğinde..ayağına çorap giy,içine atlet giy,günün nasıldı,canın mı sıkkın,ekmek alsana...bunları duymadığında anlarsın annenin öldüğünü...ezbere bildiğin ve silemedğin o numaraya aylar sonra aradığında anlarsın.yoktur artık.o telefon hiç efendim annecim diye açılmaz.

manowar-warriors of the World pantera-revolution is my name