Depremin Ardından Enkaza Dönen Şehirlerin Duvarlarındaki Yazılar Boğazınızı Düğümleyecek
Başlığı görünce direkt aklıma son resim geldiği için daha haberi acarken başladım ağlamaya. 99da yaşadığımız tüm travmalar meğer yuzeyin hemen altinda tetiklenmeyi bekliyormuş. Simdi kilometrelerce uzakta neredeyse çeyrek asır sonra hala o kadar aynı ki acılarımız.yaşananlar,görüntüler,olanlar... her gördüğum şeyde ben bunu Adapazarı'nda da gördüm ben bunu 99da yaşadım diyorum. Kendi acılarımı tekrar tekrar yaşıyorum, oradakilerin acısını ve caresizligini bilip derinden hissediyorum,ustune gelecek İstanbul depremi için korkuyorum. 99 sonrası köyümüze dönmüştük, şimdi İstanbul depremi olsa dirimizi geçtim ölümüz köyümüze denebilir mi bilmiyorum. Ise gitmek gibi gunluk seyler bile o kadar anlamsiz geliyor ki su an. Nasil devam edebiliyoruz bilemiyorum.
