Mehmet Batuhan Taktak

Kıssadan hisse felsefe sıkıştırıldığı kalıptan çıkarılmalı, eğitim içinde barınmamalı. Çünkü eğitim asla sorgulayan birey yetiştiremez. Yetiştirilmek için itaat ediyor ve inanıyor olmanız gerekir. Sorgulayan birey yetişir, birileri sayesinde değil, birilerine RAĞMEN yetişir. Ya onaylanmak için unvanların, sertifikaların, diplomanın, bilmem nelerin peşinde koşarsınız. Ya da sadece gerçeğin. Şimdi Pink Floyd'tan Another Brick In The Wall dinlemeye gidiyorum izninizle, iyi günler.

Çünkü "neden" sorusuna verilebilecek cevaba sorgusuz sualsiz inanılabilir. İnanmak, itaat felsefenin düşmanıdır. 9 Yıl boyunca sürekli olarak felsefe eserleri okudum. Ve şuna emin oldum ki, felsefe öldü. Ellerine verilmiş bir rubik küpte "doğru"yu arıyorlar, karmaşık olması, bir çok kombinasyon olması gözlerini boyuyor ve bu yüzden doğrunun ellerine verilmiş bu oyuncak dışında bir yerde olabileceği şüphesini taşımıyorlar. Felsefe eserlerini okumak, anlamak insanı ister istemez kibirli bir havaya bürüyor. Kendinizi üstün görüyorsunuz. Çoğunluğun sizden cahil olduğunu görmek illüzyon yaratıyor, sizin artık cahil olmadığınız illüzyonunu.

Binlerce yıl halktan felsefeyi kopararak felsefeyi kendilerine özgü bir şeymiş gibi lanse edenler. Binlerce yıl insanlar gerçeğin peşinde koşuyor da filozof oluyor değildi, filozof olmanın peşinde koşuyorlardı. Unvanların, itibarın peşinde koşuluyordu. Nasıl olur da kendisini gerçeğe adamak isteyen biri -bu akademi olsa dahi- gölgelere sığınırdı, otoriteye itaat ederdi? Nasıl olur da 7 yaşından beri önüne konulanlara inanıp ezberleyerek filozof, felsefeci olunabilirdi? Felsefe "neden" sorusunu sormaktan öte "acaba?" şüphesinden var olmalıydı.