Kya Altnkya

İngiltere’de, Fransa’da gelişmiş ülkelerin hepsinde 1 Mayıs işçi ve emek bayramına, solcular, sosyalistler, sosyal demokratlar, komünistler, çevreciler, anarşistler, Troçkistler ve daha farklı örgütler katılır. Tek ortak değer 1 Mayıs’ın işçinin, emeğin dayanışma günü olarak kutlanıyor olması. Türkiye’nin de tam buna ihtiyacı var. Türkiye’de sistemle sorunu olan herkesin, yerinden yurdundan edinenlerin, Doğu ve Güneydoğuda Kürt meselesini bahane edip Kürtleri sabahtan akşama kadar dövenlere karşı, sisteme karşı, milyonlarca insanla bir birlik, bir beraberlik, bir mücadele, bir dayanışma gününe dönüştürmesi lazım 1 Mayısı.

İstanbul 1 Mayısı son yıllarda talepler, işçi mücadeleleri ve emekçilerin ihtiyaçları konuşulmadan alan tartışmalarıyla yürüyor. Hükümetin keyfi ve antidemokratik bir tutumla Taksim’i emekçilere yasaklaması bu durumun temel nedeni olsa da, sendikaların bunu tersine çevirmek için gerekli çalışmayı yaptığı da söylenemez. Böyle başlayan 1 Mayıslar işçilerin katılmadığı, Taksim çağrıları dışında fabrikalarda hiçbir çalışmanın yapılmadığı, polisin saldırılarıyla toplanan kitlenin de kolayca dağıtıldığı günlere döndü. Nedeni ne olursa olsun İstanbul son yıllarda, yerellerde yapılan kimi yürüyüş ve etkinliklerin dışında 1 Mayıs’ın güçlü bir şekilde kutlanmadığı/kutlanamadığı bir il haline geldi.