Hamza Şentürk

Son dönemde yayınlanan şarkılarda ki ''sahte mağdur edebiyatı''ya da şöyle söyleyeyim ''primci fakir duyarları'' mide bulandırıcı bir hal aldı. ''Fakir yar olmuyor zengine, davul bile dengi dengine'' ''Fakirin paradan haberi yok ama, zenginin meyvesini koy votkasına'' '' Yüzük biraz pahalı ve yaşantımız ucuz'' bana zerre doğal,samimi gelmiyor bu şarkı sözleri. Hit olan Heijan'ın şarkısına bakıyorsun ''Babası mühendis oğlu kız delisi, inşaatta mala vurur bizim gibi amelesi'' (?) LEŞ. Neşet Ertaş,Cem Karaca yahut Ahmet Kaya dinlerken şarkılarda o duygu yoğunluğunu, samimiyeti buluyorsunuz. Böylesine kişilere prim yaptırıyorsunuz ne gerek var. Yorumumun altına da eleştiri yapabilirsiniz en doğal hakkınızdır ama kalkıp çomar gibi hakaret, ne bileyim salak saçma şeyler yazmayın.

Gülenler neye gülüyorlar acaba? Kendi yakınlarının başına gelmedi diye mi böyle pişkin pişkin gülebiliyorlar? Çok mu komik yani? Empati duygunuzu hangi ara kaybettiniz? Kimse senin giyimine,tarzına karışıyor mu karışmıyor herkes istediği gibi giyinebilir, istediği cerrahi operasyonları geçirebilir hayat kendinin hayatı yani size ne? İnsanlığınızı kaybetmeyin çünkü elinizde kalan sadece o , özgürlük adalet hiçbir şeyiniz kalmadı. Ağlanacak halinize yine de gülün aferin

ŞİZOFRENİ TEŞHİSİNDEN SONRA BEN