nergis kaya

yine de okurken bile uçakta bekliyormuş gibi içim daraldı.

Bu insanların nesi var böyle? Neden herkes kendinden, görüntüsünden bu kadar uzaklaşma ihtiyacında? Ben fotoğraflarda Photoshop değil bolca psikolojik sorun görüyorum. Bu insanların yaşadıkları derinin altında mutlu olduklarına inanmak mümkün değil.

"neyse ki benimkiler boşanmış" dediğim bir anne-babadan geliyorum. bir arada olsalardı, o kavga dövüştü nasıl büyüyüp nasıl bir insan olurdum bilmiyorum. başka biri olurdum, o kesin. diğer taraftan, uzaktan babalık yapmak zor. gerçi aynı çatı altında korkuluk gibi babalık yapan da var. ama uzaktan daha zor. anca anneye destek olur, çocuğunuza "korkma, ayağın takılsa ben de buradayım" dersiniz ama kendinizden bir şey katamazsınız. Ama yazdığı bir şeye katılıyorum, medyatik olmak dediği gibi zordur. bundan daha beter ne senaryolar yaşanıyor evliliklerde.