Gerek Yok

Anksiyetesi olan kişiler çok hassas oldukları için empati yetenekleri de diğer insanlara kıyasla daha fazladır. Diyelim ki birini önünü görmedi yere kapaklandı diğer insanlar için bu düşüş komik görünürken (bu olaya gülmek de pek sağlıklı değil) anksiyeteli bireyler bu duruma çok üzülebilir ve anlayabilir. Tedavisi öncelik olarak iyi ve önyargılı olmayan insanlarla bir arada olmaktır. Çevre bu konuda çok etkili çünkü! Ardından mutlaka psikoloğa gidilmesi gerekir terapiler uygulanarak sakin ve daha iyi hareket etmesini sağlayabilir. (Maddi sorunu yoksa).

Utandığınız zaman eve gidince yorganı kafanıza çekip bunu uyuyana kadar düşünüyorsunuz, yarın işiniz var diyelim ki özgüven zaten nokta kadar bir şey kalmış ya kötü bir olay yaşarsam korkusu sarıyor aynı zamanda bazı takıntılı davranışlar (obsesyonlar) da görülebiliyor. Tehlikeli bir hastalık mı? Derseniz tedavi edilmeyen her hastalık ister fiziksel ister ruhsal ilerlediği zaman kötü sonuçlara neden olabiliyor. Kişinin izole olmasına, majör depresyon geçirmesine sebep olabiliyor.

Aslında o kadar zor bir durum ki kimse pek umursamıyor. Tek başına ilaç tedavisi de etkili değil hele ki sosyal anksiyete varsa çok daha zor.. İlerleyen zamanda arkadaşlarla konuşmada zorlanma yaratıyor kekeleme veya duraksama, diş yapınız bazı sesli harfleri söylerken sorun yaratıyorsa (önemli ölçüde olmasa da) eskiden bunu size söyleyip alay konusu yapan kişilerle karşılaştıysanız "aman konuşmayayım fazla, rezil olurum" Gibi düşüncelere sahip olabiliyorsunuz. Afazi tarzında sorunlar da oluşabiliyor (konuşma ve anlama bozukluğu) arkadaş ortamlarından uzaklaşabiliyorsunuz.. bir sunum yapacakken herkesin önünde duruyorsunuz birden bacak kaslarınız atmaya aşırı titremeye başlıyor kaslarınızı sıkıyorsunuz fark etmesinler diye.