Tekstil Sektöründe Devrim Yaratan Naylon Çorapların Hikayesi
İkinci Dünya Savaşı'ı sürecinde ABD-Japonya ilişkileri kötüleştiği için artık Amerika Japonya'dan ipek ithal edemiyordu. Bu nedenle Amerikalı araştırmacılar Japon ipeğine bir alternatif aramaya başladılar... Devamı için...👇
Naylonun icadından önce çoraplar pamuk, suni ipek veya ipekten yapılıyordu ve 1930'larda Japonya bu konuda dünyanın en büyük ihracatçısıydı.
Ancak ipek kullanımında bazı sorunlar yaşanıyordu. Öncelikle narin bir üründü ve bu nedenle yırtılmaya eğilimliydi. İkincisi ve belki de en önemlisi, Japonya ipek ihracatında tekele sahipti.
1930'ların sonunda Japonya, Amerika'nın ipeğinin yaklaşık yüzde 90'ını sağlamaktan sorumluydu.
O zamanlar ABD dünyanın en büyük ipek tüketicisiydi ve ithalatının kabaca dörtte üçü çorap imalatına gidiyordu. Japon yayılmacılığının ardından Japonya ile ABD arasındaki gerilim artınca işte o zaman Amerika bu malzeme için alternatifler aramaya başladı.
Bu nedenle Amerikali kimyager Wallace Caroth, DuPont şirketi tarafından istediği gibi araştırma yapma vaadiyle işe alındı.
Carothers ise polimerlerle çalışmayı tercih etti. Büyük Buhran nedeniyle Amerika'nın mali durumu kötüleşince DuPont Carothers'a verdiği araştırma özgürlüğü sözünden caydı ve onu 1934'ten itibaren Isı ve temizlik ürünleriyle temasa dayanabilecek dayanıklı, esnek yeni bir malzeme üretmesi söylendi. Yaklaşık bir yıl içinde naylonun ilk formu ortaya konmuş oldu.
Naylon çoraplar ilk kez 1939 New York Dünya Fuarı'nda Amerikan halkının beğenisine sunuldu ve burada büyük ilgiyle karşılaştı.
Ekim 1939'da ise naylon çoraplar ilk kez Delaware, Wilmington'daki bir dizi mağazada satışa açık hale geldi. 4 bin çiftin tamamı birkaç saat içinde tükenmişti!
Bu ilk yerel pazar testinden sonra, naylon çoraplar 15 Mayıs 1940'ta Amerika'da satışa çıktı.
O gün Amerikalılar devrim niteliğindeki bu yeni üründen tam 800 bin çift satın aldı. Dört gün içinde ise 4 milyonu satıldı. Birçoğuna göre bu çoraplar Amerika'nın bilimsel üstünlüğünü temsil ediyordu ve Amerikalılara Japon mallarını boykot etmeleri için bir yol sunuyorlardı. Naylon çoraplar, ileriki yıllarda ABD mağazalarının temel ürünü olmaya aday görünüyordu ancak ne yazık ki sonra İkinci Dünya Savaşı patlak verdi.
Aralık 1941'de Japonların Pearl Harbor saldırısından sonra Amerika, İkinci Dünya Savaşı'na katıldı.
Ülke savaş ekonomisi durumuna geçince, savaş için gerekli olan tüm malzeme ve mallar karneye bağlandı ve el konuldu. Naylon da buna dahildi.
Naylon, İkinci Dünya Savaşı sırasında çorap yapımında kullanmak yerine, paraşüt, ayakkabı bağcığı ve kurşun geçirmez ceket ile sineklik ve hamak üretimine yönlendirildi.
Ülkedeki Amerikalılar için naylon çoraplar yalnızca karaborsada mevcuttu. Bazı kadınlar ipeğe geri dönmek yerine bacaklarına çorap çizimi yapmaya başlamıştı. Böylece naylon, İkinci Dünya Savaşı'nda Amerika için ne kadar önemli bir kaynak olduğunu kanıtlamış oldu.
Naylon çoraplar İkinci Dünya Savaşı sırasında piyasadan çekilse de Amerikalıların çoraplara olan talebi devam ediyordu.
Hatta savaş bittikten sonra tekrar mağazalarda göründüklerinde talep o kadar yüksekti ki 'naylon isyanları' adı verilen olaylar patlak verdi.
Ülke çapındaki mağazalarda, çok aranan malzemeler alışveriş yapanların satışına bir kez daha sunulduğunda büyük bir kargaşa yaşandı.
San Francisco'daki bir mağaza için kuyruğa giren yaklaşık 10 bin Amerikalı naylon çorap almaya çalışırken vitrin çökmüş ve birkaç kadın da bayılmıştı.
Bildirilen başka bir olay ise yine kadınların naylon çorapları çantalarına koymak için savaşırken birbirlerinin saçlarını yolduğu ve yüzlerini tırnakladığıydı.
Sonunda, DuPont buna dur demek için üretim sürecini düzene soktu ve naylon çorap arzı talebi karşılamayı başardı. Naylon çoraplar 1950'lere kadar popülerliğin korudu ta ki külotlu çorap üretilene ve herkes kilotlu çorabı tercih etmeye başlayana kadar.
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Yorum Yazın
Heykelinin dikilmesi lazım ama beton yeter mi bilmiyorum. Bana göre bir kadında olmazsa olmaz denecek kadar önemli bir parça
Neyse ki kadın hakkındaki fikirleriniz kimsenin umurunda değil. Sağlıksız dandik bir şey çünkü.