Violet

o kadar yorgun hissediyorum ki sanki anksiyete tüm enerjimi sömürüyor ta ki hiç bir şey yapamayana kadar

öfkeyle doluyum hayata, insanlara, her şeye karşı ama en çokta kendime.. anksiyetem yeniden başladığından beri karanlığa bir adım daha yaklaşıyorum. Eskisi gibi mutlu olamıyorum içimdeki çocuk ölüyor belki de çoktan kaybettim. müzik dışında hiç bir şey bana iyi gelmiyor o da geçici bir çözüm mucizevi bir şekilde bütün sorunlarıma çözüm olmuyor. hiç bir şeyin anlamı yokmuş gibi hissediyorum.

bu kişiden kişiye göre değişir ben ölümden korkmuyorum hatta ölmek istediğim zamanlar oldu buna kalkıştığım zamanlarda. senin adına sevindim benim nasıl yeneceğime dair en ufak bir fikrim bile yok