Dicle Kaya

Senin ruhunun ateş eden bir agresifliği var! Senin ruhunun ateş eden bir agresifliği var! Senin tepenin tası attı mı eyvah ki ne eyvah! Biriyle tartışırken kendini gerçekten çok iyi ifade edebilen birisin ve buna rağmen seni anlamadıklarında çabucak sinirleniyorsun. Böyle durumlarda karşındaki kişinin kim olduğunun önemi kalmıyor. Çok sık öfkelenen, insanları kıran biri değilsin ama sana yapılan yanlışı asla unutmuyorsun. Haklı ya da haksız olmaktan ziyade kendini anlatmak için çabalıyorsun. Biraz kendini geri çekip neden bu kadar sinirlendiğini sorguladığında daha mantıklı tartışmalar sürdürebilirsin. Aslında sana hak veriyoruz ama yine de ne bu şiddet bu celal?

sevdiğin insanlardan uzaklaştırmış, kendi içine kapanık bir insan yapmakla birlikte umursamaz bir insana dönüştürmüş. Sanki hiçbir şey hissetmiyorsun. Ne hayata ne de farklı şeylere karşı... Öyle bir benimsemişsin ki yalnızlığı, kişiliğinin bir parçası haline getirmişsin. Aslında bu kişi sen değilsin. Sandığından daha çok seviliyor, değer veriliyorsun. Hayatta bazen kendimizi hiç olmadığımız kadar yalnız hissedebiliriz, boşluğa düşeriz ve kayboluruz. Ama bu günler de geçecek. Her zamanki "sen" olacaksın. Sevdikleriyle vakit geçiren, sosyalleşen ve yüzü gülen bir insan olarak özüne kavuşacaksın. Sadece biraz zamana ihtiyacın var...

Kendini psikolojik olarak yalnızlık duygusuna adamışsın. Kendini hiç olmadığın kadar yalnız hissediyorsun. Sanki önceden sıkı fıkı olduğun insanlar bir anda ortadan kayboldu gibi geliyor. İnsanlar uzaklaştı, sen uzaklaştın ve geriye hiçbir şey kalmadı. Sadece sen ve yalnızlığın kaldınız. Yalnızlığına öyle bir inanmışsın ki resmen bununla yaşıyorsun. Kabul etmişsin ve hayatına kimseyi almak istemiyorsun. Farkında olmadan seni seven insanları da itip uzaklaştırıyorsun. İçten içe sıkıca tutunduğun bu yalnızlık duygusu seni esir almış. Seni