Romantik Bir Sebebi Var: Neden Evlilik Yüzüğünü Sol Elimize Takarız?
Evlenirken takılan alyansların neden neredeyse her kültürde sol ele takıldığını detaylarıyla anlattığımız bu içeriğimizi hadi hep birlikte inceleyelim...👇
Tarihsel olarak, sol ele genellikle şüphe ve olumsuzluk ile bakılmıştır. Orta çağda, solaklık cin çarpması suçlamalarına yol açabiliyordu ve İspanyol Engizisyonu sırasında solaklar daha sert cezalarla karşılaşıyordu.
Bu nefret, sol eli yemek ya da içmek için kullanmanın tabu olduğu ve solak eşlerin boşanabildiği İslam kültürlerinde ve antik Japonya'da da görülmüştür.
Sol ele alyans takma geleneği ikinci yüzyıl Mısırlıları ve Romalılarına kadar uzanmaktadır.
Dönemin insanları “Vena amoris” ya da “aşık damarı” olarak adlandırılan bir sinir ya da damarın sol elin dördüncü parmağından doğrudan kalbe uzandığına ve bunun da aşkı ve bağlantıyı simgelediğine inanıyorlardı.
Romalılar bu inancı nişan geleneklerine uyarlamış, talipler gelin adaylarının dördüncü sol parmağına yüzük takmışlardır.
Bu uygulama “sevgilinin damarı” aracılığıyla bir bağı sembolize ediyordu ve günümüz alyans geleneklerini de etkilemiş olabilir.
İlk Hıristiyan ritüelleri de bu gelenekte rol oynamıştır. Ortodoks Hıristiyanlıkta baş, işaret ve orta parmaklar Kutsal Üçlü ile ilişkilendirilirken dördüncü parmak dünyevi aşkı sembolize ederdi.
Bu da onu, ruhani ve dünyevi aşkın birleşimini temsil eden bir alyans için uygun bir yer haline getirmiştir.
On yedinci yüzyıla kadar Ortodoks Hıristiyanlar ve Avrupalıların çoğu alyanslarını güçle bağlantılı bir uzuv olan sağ ellerine takarlardı.
Bu gelenek, sol ele geçmeden önce çeşitli inanç ve kültürlerde devam etmiştir.
Yüzüklerin sol ele takılması yönündeki değişiklik 1549 yılındaki Reformasyon sırasında gerçekleşmiştir.
İngiliz Piskopos Thomas Cranmer, çiftlerin alyanslarını sol dördüncü parmağa takmaları talimatını veren “The Book of Common Prayer ”ı yayınlayarak uzun süredir devam eden sağ el geleneğini bozdu. Böylelikle bu yeni uygulama hızla tüm Avrupa'ya yayıldı.
Yorum Yazın