İnceleme: Tearaway

Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.**

Playstation Vita'yı elimde görüp de “Ne olacak bu aletin hali” manasında sorularla bana takılmayan yok maalesef. Kusura bakmayın sevgili okurlar ama ben buna burada bir dur demek istiyorum. Wii U'nun oyunu yok, Dreamcast'in yok, hatta ilk çıktığında PS3'ün de oyunu yoktu ama Vita oyun bakımından o kadar da kötü durumda sayılmaz. Oyuncularda bu algıyı yaratan asıl sorun, şimdiye kadar hiçbir oyunun “ben bu konsolu sana aldırtırım” diyememiş olması. Killzone Mercenaries gibi konsol deneyimi sunmaya çalışan oyunlar için zaten PS4 ve PS3 gibi büyük abiler var. Geriye kalan bağımsız oyunlar iyi olmasına iyiler ama hiçbiri Vita'ya özel veya eşsiz deneyimler sunan yapımlar değil. Little Big Planet 'dan hatırlayacağınız Media Molecule'ün Tearaway 'iyse işte o oyun olmuş. Vita'nın bütün özelliklerini kullanarak, oyuncuya 'ben bu oyuna ve bu özellikleri mümkün kılan cihaza sahip olmalıyım' dediren oyun...

Satış stratejileri ve pazarlama planlamalarını bir yana koyalım; bizi harikülade bir oyun karşılıyor. Tearaway bizi, tamamen kağıtlardan oluşan bir dünyaya sokuyor. Bunu gerçekten yapıyor. Oyun evreninde güneş deliniyor ve Vita'nın kamerası sayesinde güneşteki yüz olarak oyunun bir parçası oluyoruz (gözünüzde canlanan şey Teletubbies olmasın ama). Oyundaki her şey kağıt şekillendirme sanatıyla yaratılmış. Geyikler, sincaplar dağlar, tepeler... Oyunun poligonal dünyada bu kadar inandırıcı ve canlı durmasının bir nedeni de bu. Kaliteli dokular ve az detay sayesinde kağıt karakterlerin arasında yürüyüp hareket ettiğinize gerçekten inanıyorsunuz. Hatta biraz da abartacağım; Tearaway 'in hiçbir şeyi değişmeden sadece çözünürlüğünü artırarak PS4'e çıkarsanız, sanat tarzı sayesinde konsolun en güzel görünen oyunlarından biri olurdu rahatlıkla. Artık oyunda gökyüzünden bakan biz ve muhteşem bir dünya olduğunu açıkladığımıza göre, geriye kalan tek şey bir amaç bulmak olacak. Biz oyunu açıp da, güneşi deler delmez eş zamanlı olarak ortaya bir zarf çocuk olan İota (veya kız versiyonu Aoti) çıkıyor. Amaç basit, zarfın içindeki mesajı güneşe, yani bize ulaştırmak. Bunu yaparken oldukça uzun bir yolculuğa çıkıp, çeşitli karakterlere yardım etmemiz gerekiyor.

El işi kağıtlarından oluşan bir oyunun ana elementinin aksiyon ve şiddet olması düşünülemez elbette. Tearaway özünde biraz Mario 64'ü biraz da Journey'i andıran, keşfedip görmeye ve benzerlerinin aksine yaratmaya dayalı bir oyun. Örneğin yolda bir sincap görüyorsunuz. Sizi durduruyor ve konuşmaya başlıyor; “Tacım kayboldu. Bana bir Taç çizer misin acaba?” Hop! Bir anda işi gücü bırakıp el işi kağıtlarıyla dolu bir masada dokunmatik ekran üzerinde taç çizmeye başlıyorsunuz. Benim yazılarımı biraz okuduysanız, az biraz oyun oynama prensiplerimi de bilirsiniz. Çoğu zaman içinde bulunduğum dünyayı ve karakterleri pek umursamam. Üzerinde kurşun olduğunu biliyorsam yaşlı kadınları bile vururum. Hatta Heavy Rain oynarken çocuğumu umursamadığım için oyun bir saatte falan bitmişti aşağı yukarı. Tearaway de oyuncuyu yaratıları konusunda serbest bıraktığı için, art niyete ve saçmalamaya açık bir oyun olmasına rağmen, o ekranda sizden bir şeyler isteyen karakterlere istediklerini vermek, hatta yaptığınız işin güzel olması için ciddi ciddi uğraşıyorsunuz.

Bu arada cihazın PSVita'nın bütün özelliklerini kullandığını söylerken hiç mi hiç abartmıyordum. Bölümden bölüme içerik değişiyor ama şimdiye kadar çok az oyunun hakkını verebildiği arka dokunmatik panel bile gayet güzel kullanılmış. Oyunun kötü yaratıkları gazete kağıdı yırtıkları Scrapler'la kapışırken mesela, bellirli noktalarda Vita'nın altından parmaklarınızla dokunarak, oyunun dünyasına parmak sokabiliyorsunuz. Sonrasında Scrap'leri itmek, devasa objeleri kımıldatarak bulmaca çözmek gibi işlevleri yerine getiriyor değerli parmağınız. Little Big Planet 'ı Vita'da oynayanlar ön ekran kullanımına çok yabancı değil. Katlanmış kağıtları açarak yeni yollar oluşturmak, makaraları çevirmek gibi oyunun parçası olmuş detaylar buradan yapılıyor.

Oyunun yıldızı, dokunmatik ekranlardan çok oyuncuya sunduğu dahil olma hissi. Little Big Planet 'ta olduğu gibi sıfırdan hesap makinesi yaptıracak kadar değilse de muazzam bir yaratıcılık duygusu var oyunda. Zarf Çocuk, oyunun başlarında bir fotoğraf makinesi alıyor eline ve bir daha da bırakmıyor. Instagram'ı aratmayacak filtreler ve çeşitli lensler sayesinde bu harikülade dünyada ilginç çekimler yapmak mümkün. Dahası yarattığınız her şeyin bir noktada karşınıza çıkması çok hoş bir duygu. Bir karaktere yardım etmek için çektiğiniz fotoğraf bir bakıyorsunuz bir ülke bayrağı olup çıkmış. Zamanla bu harikülade dünya, sizin de tuzunuzun olduğu muhteşem bir boyuta kavuşuyor.

Kağıttan gemiler yakmak

Tearaway 'de beni rahatsız eden tek şey, son dönemde çıkan çoğu oyunun da müzdarip olduğu aşırı kolaylığı. Oyunda düşüp ölebileceğiniz veya ezilebileceğiniz sayısız tuzak ve alan var. Lakin Zarf Çocuk, başına bir şey geldiği anda aynı noktadan tekrar doğuveriyor. Tearaway oyunun kendisinden çok, aynı Journey gibi yolculuğun daha önemli olduğu bir oyun olmasaydı, yorumlarım muhtemelen bu kadar olumlu olmazdı. Oyunda az sonra nereye gideceğim, hangi hayvanları görüp neler yapacağım merakıydı beni sürükleyen, arada platform yeteneklerim adamakıllı sınansa elbette mutlu olurdum ancak Tearaway 'i gördükten sonra bu o kadar da önemli gelmiyor.

Tearaway bu haliyle 'uğruna konsol alınacak oyun' kategorisine rahatlıkla uyuyor. Oyunların en çok zorlandığı konulardan biri, oyuncuya içindeki bulundukları dünyayı umursatmak, daha da önemlisi onu bunun bir parçası haline getirmektir. Media Molecule bunun yolunun yaratıcılık olduğunu çoktan keşfetmişti, lakin dozu doğru ayarlanmamıştı. Biraz fazla kolay ve elinizden tutup sizi gezdiren bir oyun olması dışında Tearaway 'i, tam anlamıyla kendine oyuncu diyen 7'den 70'e herkesin denemesi gerekiyor. Belki biraz abartılı olacak ama bir dönem Nintendo 64 için Mario 64 neyse Vita için de Tearaway o olabilir. Yeter ki sesini duyuracak kitleyi arkasına alabilsin.

KÜNYE

Tearaway (Vita)

Tür: Platform

Yap ım: Media Molecule

Da ğıtım SCEA

Kutulu Fiyat ı ?

Dijital İndirme 58 TL(SEN) ( Bu değişebilir, ben önsipariş fiyatı olarak bulmuştum)

Yaş Sınırı: -

Dahas ı İçin Tearaway.me

Artılar

İçeriği oyuncu yaratıp dolduruyor

Son dönemde yapılan en güzel görünen oyun

Vita'nın her özelliğini kullanmakla kalmıyor bunları eğlenceli ve mantıklı şekilde kullanıyor.

Gezip görülecek, fotoğraf çekilecek çok fazla yer var. Kağıttan neler yapılabileceğini görünce şaşırıyor insan.

Dünyaya uyan folk ve ritim bazlı müzikler harika. İlk fırsatta mp3 çalarıma indirip dinlemeyi planlıyorum

Eksiler

Oyun fazla kolay

Dövüşler çok basit

NOTU: 9+

SON KARAR: Nintendo 64'ün Mario'su varsa Vita'nın da Tearaway'i var. İleride pek çok yapıma ilham verecek sıradışı bir klasiğe bakıyorsunuz.