İnceleme: Knack

Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.

Yeni nesil şu an gerçekten “yeni” bir nesil mi? Bunun cevabını bize oyunlardan başkası veremez. Ve en net cevabı ise çıkacak olan oyunların videoları ya da vaat edilen oyun isimleriden değil, önümüze konan, oynamaya fırsat bulduğumuz oyunlardan alabiliriz. Konsol ofise geldiğinden beri bunu bir kaç oyuna sorduk ama aldığımız cevapların bizi tatmin ettiğini söyleyemem. Kimisi dersine iyi çalışmamıştı, kimisi eğitimini en baştan kötü almıştı, kimisinin önceki akşam elektirikleri kesilmişti, kimisinin ise derslere pek ilgisi yoktu. PS4’ün ilk exclusive oyunlarından biri olan Knack ise okulu seven, dersi çok iyi dinleyen ama bir türlü anlayamayan çocuk gibi inanıyor, deniyor ve çabalıyor. Fakat “Yeni nesil bu mu?” sorusunun cevabını verememesi bir yana en basit soru olan “Sen nasıl bir oyunsun?” sorusu karşısında bile ifadesiz bir suratla gözlerinizin içine bakmakla yetiniyor.

Mark Cerny’i severim. Zaten oyun dünyasına gözünü Alex Kidd ile açmış bir platform oyunları manyağı olarak kendisini sevmemem mümkün değil. Crash Bandicoot ile konsol tarihine ve platform oyunlarının gidişatına yaptığı pozitif dokunuş ile türün sadece Mario ile anılmasına son vermiş ve ölmesine izin vermemiştir. Jak & Dexter serisi de aynı şekilde. Sadece bir oyun yapımcısı değil aynı zamanda konsol mimarisinin de uzmanlarındandır. PS4 ve Vita’nın teknik tasarımı konusunda tepedeki isimdir. Bu ay dergiye yeni oyunu Into the Nexus’u yazdığım Rachet & Clank serisinin de bu noktalara gelmesinde parmağı vardır. Zaten bu yazı da ve diğerinde birbirlerine bolcana referans bulacaksınız hatta bazı noktalarda birbirlerini tamamlayan incelemeler olacaklar. Çünkü elimizde Knack gibi eski nesilde olması gereken ama PS4’ün çıkış oyunlarından biri olan ve Rachet & Clank: Into the Nexus gibi yeni nesilde hiç sırıtmayacak ama nedense eski nesilin kapanış oyunlarından biri olan iki adet oyun var. Platform ve shooter oyunları ustalıkla birleştiren Cenry’nin, yeni nesil konsolu dizayn ederken bir yandan da oyun yapımı ile ilgilenmesi pek olumlu sonuçlar ortaya çıkartmamış diyebiliriz.

Tutmayın küçük enişteyi!

BABADAN YADİGAR

Knack, oyundaki karakterimizin de adı aynı zamanda. Kendisi çok eski ve kökeni bilinmeyen bir uygarlığın kalıntıları arasında doğmuş, yadigar denilen antik ve kıymetli eşyalarla bedenini oluşturan antika bir arkadaş. Ama müzayedelerde satılıcak türden değil. Çünkü yadigarı bol buldu mu apartman boyu kadar büyüyebiliyor. Bir bilim adamının elinde hayat bulup ardından kendini goblin insan savaşının ortasında bizim tarafımız için savaşırken buluyor. Gayet de gönüllü bu işte. Nedense insanları çok seviyor ve söz dinliyor. Ardından hikaye Knack’in bile bilmediği geçmişine kadar dayanıyor v.s. Yani elimizde ciddi anlamda bomboş ve hiç bir etkileyiciliği olmayan bir hikaye var. Hikayenin uğruna yazıldığı Knack de içi doldurulamamış bir karakter olduğundan ve oyunda ne kadar karakter varsa boş teneke olduklarından, oyundan bu anlamda “tin” sesi dışında kayda değer bir şeyler almak ne yazık ki mümkün değil. Bir de bu karakterlerin akıl almaz klişe boyutunda diyalogları var ki bir yerden sonra bu konuşmalar basitliği sinir bozmaya başlıyor. Türkçe dublaj ile birlikte mi basit diyaloglar yazılmış diye merak ettim fakat orjinal dilinde izlediğim videolarda da aynı bayat aksiyon diyalogları mevcut. Evet oyun Türkçe dublajlı geliyor. Sony zaten ilk çıkacak olan 4 exclusive oyununu Türkçe dil seçeneği ile yayınlayacağını açıklamıştı. Killzone: Shadow Fall ve Knack’den sonra sırada Infamous: Second Son ve Drive Club var.

Dublaj konusunda başarılı bir ülkeyiz buna diyecek yok. Knack içinde başarılı bir dublaj çalışması diyebiliriz fakat bir Puppeteer gibi kendini aşmışlık söz konusu değil. En azından televizyondaki animasyonların kalitesinde. Zaten Knack tam anlamı ile bir Nickelodeon animasyonunu andırıyor. Sinemaya uğrayan animasyonlar kalitesinde olmasa da en azından bir Aslan Max kalitesinde. Gerçekten çizim tarzı, diyalogları ve konusu da Aslan Max ayarında. Yani karşımızda olan oyunun hitap ettiği kitleyi böylece hayal edebilirsiniz. Bunda bir sıkıntı var mı? Tabiki de yok. Ama sen yeni nesil konsolunun 2 adet exclusive oyunundan birini bu şekilde lanse etmeyip, yetişkinlere uygun ve dolu dolu bir oyun havası gibi gösterip bir beklenti yaratırsan biraz yanlış yapmış oluyorsun Sony. Knack en azından kendini Puppeteer gibi tanıtsaydı, yarattığı beklenti ile bizi bu kadar üzmeyebilirdi.

Yadigarı bol bulduğu anlardan biri.

BÜYÜ DE GEL ÇOCUK

Knack etraftaki yadigarları topladıkça büyüyen, sağlığı artan ve bu sayede daha dayanıklı ve güçlü hale gelen bir arkadaş. Ayrıca etraftan güneş taşlarını toplayarak 3 farklı özel gücünü kullanabilecek enerjisini dolduruyor. Bunun dışında zıplamak ve bazı bölümlerde saydamlaşmak v.b. şekil değiştirmek dışında başka bir numarası yok. Oyun boyunca en fazla 3 tuşa basıyorsunuz. Kontrollerin teknik olarak kolay olması oyun içinde de aynı şeyi yaşayacağımız manasına gelmiyor. Çoğunlukla Knack’in haraketlerini senkron olarak ya da vuracağı düşmana mesafesi olarak kontrol etmek oldukça güç. Zorluk seviyesine ya da Knack’in o an ki ufaklığna göre tek vuruşlarda bolca ölüceksiniz. Burada bir bugdan bahsetmiyorum, oyunun kombat mekaniği sıradan platform-shooter oyunlarına pek benzemiyor. Bunda Knack’in boyutunun ve vuruş tiplerinin sürekli değişmesinin yanında kullanılan Havok motorunun da etkisi mevcut. Havok falan dediğime bakmayın oyunda Knack dışında grafik olarak göze hoş ya da farklı gelebilecek hiç bir şey yok. Eski nesilin görsellerinden daha farklı olacağını kesinlikle sanmayın. Dediğim gibi bir tek Knack’in fizik motoru başarılı. Hatta bir yerden sonra oyunu sadece bu yüzden yapmış olabileceklerini bile düşünüyorsunuz. Yadigar toplayalım Knack büyüsün, hasar alınca üstündeki yadigarlar tek tek düşsün, ölünce ortalığa dağılsın, aman ne şahane. Ben oyunu neresinden olumlu bir şekilde tutmaya çalışsam çalışayım diğer taraftan çeken şeyler her zaman daha güçlü oluyor.

Bölüm ve düşman tasarımlarının özensizliği bir yana oyunun yüzde 80’ninde ciddi anlamda hep aynı yerlerde geziyor ve aynı düşmanlar ile savaştığınızı hissediyorsunuz. Goblin şehri ve goblinler bir diğer bölümde karşımıza antik bir maden ve robotlar olarak çıkıyor. Bazı düşmanların bir tek skinleri değişik ve tamamen aynı şeyleri yapıyor desem aklınıza Playstation 1 zamanının hatta daha da eskilerin oyunları gelir ihtimalen di mi? İşte Knack böyle bir oyun. Değil Playstation 3, ilk Playstation’a çıksaydı ancak değerli bir oyun olabilirdi. E ama Mark Cenry sen zaten bunu Crash Bandicoot ile yapmıştın değil mi? Neredeyse 20 sene sonra aynı noktaya geri dönmenin ne manası vardı bilemiyorum.

Teneke kutu karakterlerimiz.

SEN MİSİN YENİ NESİL? MEH.

Hakkını vermek istiyorum ama sondaki boss savaşı ve oyunun başlarının keyifli olması dışında hiç bir şey bulamıyorum. Daha devam oyunlarına bile girmeden bu kadar kendini tekrar eden ve sıkan başka bir oyun oynadığımı hatırlamıyorum neredeyse. Sırtını Knack karakterine ve onun parçacıklara dayalı fizik motoruna dayamış ve elinde başka hiç bir şey olmayan bir oyun bu. Knack yadigar toplayıp büyüdükçe yeni nesil tanımının içini küçültüyor. Gerçekten yapmak istediğiniz buysa ben eski nesil konsollarımla vakit geçirmeye devam edeceğim. Onlarda bile Knack kadar kötü bir platform shooter yok ya da ben oynamadım. Oyunun notu aşağıda, eski nesile çıkmış olsaydı bile yanına en fazla bir + eklerdim.

KÜNYE

KNACK (PS4)

Tür Platform – Beat’em Up

Yapım SCE Japan Studio

Dağıtım Sony Computer Entertainment Japan

SİSTEM: PS4

Dijital İndirme: Var 59.99$

Ne İyi?

Knack’in fizik motoru

Kısmen dublaj

Ne Kötü?

Sıkıcı

Yeni nesil değil

Eski nesil bile değil

Hikaye, karakterler, grafikler

NOTU 4

SON KARAR: Az uğraşırsanız 60$’a PSP almanız bile mümkün. Daha ne diyim?