Hapishane Görünümündeki Okulu Boyayıp Çocukları Güldüren 73 Grafiti Tasarımcısı
Khiara Limunoz, 14 yaşında ve sınıfının birincisi. Öğretmenlerinin, kendisine güveninin tam olduğu ve övündüğü çocuklardan. Ama hiçbir şey, onu Miami’deki ortaokuluna giderken hissettiği korkudan kurtaramadı.
“Gelmek istemiyordum, gerçekten istemiyordum.” dedi 8.sınıf öğrencisi. “Hapishanede gibi hissediyordum.”
Khiara, çocukların yüzde 96’sının yoksulluk sınırının altında yaşadığı Wynwood’da Jose de Diego Ortaokulunun (JDD) 633 öğrencisinden biri. Ve bu öğrenciler bütün ülkedeki çoğu fakir çocuğun karşılaştığı zorluklarla katlanırlarken, en çok kaçırdıkları akademik ‘lükslerin’ farkındalar.
Birkaç blok ilerisindeki mahallede, bir zamanlar ev olan yerlerde şimdi uyuşturucu ve çete savaşları var, ancak kültürü yeniden canlandırma için hareketler başladı.
Barselonalı grafiti sanatçısı Chanoir; Wynwood, Miami'de bir duvar boyarken.
JDD’deki çocuklar, mahallelerinde ünlü grafiti sanatçılarının varlığına alışmış olmalarına rağmen okullarında bir sanat dersinin eksikliğini çekiyorlardı. Okulun duvarları bir tuval olduğunu bağırır gibi upuzun ve bembeyaz duruyordu.
Boyanmadan önce Jose de Diego Ortaokulu.
Şubat 2014’te Thompson- Williams bu fikre ikna olduğunda, sanata olan bu ilgisizliğin çözülebilmesi için görüşülecek konuları dikkatlice belirledi.
Michelle Obama bir yardım gecesinde, Amerika’da 6 milyon öğrencinin, okulunda sanatla hiçbir bağı olmadığını söyledi. Washington Post’a göre, geçtiğimiz 10 yıl içerisinde devlet okullarının yüzde 60’ı sanat eğitimlerinde kesintiye gitti. Zayıf ihtimallerle yüzleşen Thompson- Williams, okulunu monoton halinden kurtarmak için kolları sıvadı ve yardım çağrılarını kendi bölgesiyle sınırlamadı.
JDD öğrencilerinin karşılaştığı zorluklar düşünüldüğünde, başka bir eğitimci olsa öncelikleri daha farklı seçebilirdi.
Öğrenciler silah sesleri duyunca yerinden zıplamıyordu. Kız öğrencilerin çoğu şimdiden anne olmuştu. Bazı öğrenciler evsizdi ve çoğu en temel ihtiyaçlarını bile karşılayamıyordu.
Müdüre ve okuldaki diğer öğretmenlere göre, okulun renklenmesi, öğrencilere sürdürdükleri bu yaşamdan kurtulmak için sınırsız seçenek olduğunu anlatmanın bir yoluydu.
Overtown Gençlik Merkezi’nde gençlik koçu ve bir sanatçı olan Randy Royal, “Bu konuda yeteneği olan öğrencilere bunu göstermek benim için önemliydi. Sanatçı olabilirsiniz, yaratıcı olabilirsiniz, ilerleyebileceğiniz yön sadece spor değil.” dedi.
Okulun başlama zamanına yakın, Thompson-Williams bir sanat dersi konulması için uğraşmaya başladı. Gelen öğretmen, okulun 4 sene içerisinde sahip olduğu ilk sanat eğitmeniydi. Ancak okulda geçirdiği süreye sadece 40 öğrenci sığabiliyordu.
Ama bu da bir başlangıçtı.
Daha sonra, müdür kendisinin vizyonunu geliştirmek isteyen iki yerel grupla partner oldu, Wynwood Bölgesi Sanat Birliği (WADA) ve WynwoodMap.com.
“Gördüğüm anda duvarların bütün o boşluğundan şaşkına döndüm.” dedi WynwoodMap.com’in sahibi Robert de los Rius “Kesinlikle muhteşem tuallerdi.”
Miami yerlileri sanatçı komisyondan, okulu boyama işini ücretsiz yapmalarını rica etti ve güçlü bir sanat programı için para toplama amacıyla bir gece düzenlediler. Bu girişimi RAW Projesi diye isimlendirdiler.
Bir okul projesi için özel destek almak alışılmadık gelebilir ama bunu tetikleyen şeyin devletin kesintileri olduğunu unutmamak gerekiyor.
Sanata yönelmiş daha fazla genç olacağının hevesi ile, kar amacı gütmeyen yerler okula desteklerini önerdi.
Mesela, Prens George Filarmoni Orkestrası, 100.000 dolarının neredeyse çeyreğini sanat eğitimine bütçe olarak tahsis etti.
Başlangıç olarak, de los Rius 40 sanatçıya ulaştı, bazıları Miami’den bazıları Avustralya ve Hong Kong kadar uzaktan. Projeye DFACE, MTO ve David “Lebo” Le Batard gibi birkaç ünlü sokak sanatçısını da dahil etmeyi başardılar.
Kasımdaki Art Basel’de, dünyanın en büyük sanat festivalinde, bütün ünlü sanatçıların olacağını bildiklerinden, etkinlik süresince herhangi bir zamanda JDD’nin duvarına resim yapıp yapamayacaklarını sordular.
Her biri tereddüt etmeden bunu kabul etti ve açık arttırmada satılmak üzere kullanabilecekleri bir parça bağışlamayı teklif etti.
İngiliz sanatçı 'Word to Mother' ortaokulun duvarını renklendirirken.
Projenin katılımcılarından Diana Contreras, “ Bu zamanlar çocukların ileride ne olmak, kim olmak ve neyle ilgilenmek istediğine karar verdiği zamanlar. Ve kendilerini ifade edebilmek için bir yol bulmaya ihtiyaçları var.
De los Rios tedarikçilerden projeyi halledebilmek için yardım istedi.
Litrelerce boya ve neredeyse 1000 adet sprey boya topladı.
Kulaktan kulağa yayılan projede tanınmış sanatçılar bu işin içinde olmak için de los Rios’la iletişime geçti. Tek sıkıntı, boyanacak alanın yavaş yavaş azalmasıydı.
Ve toplamda, 73 sanatçı oldu.
Şükran Gününün haftasonunda ve etkinliğin olduğu zaman 4 gün çalıştılar. Gözler önüne serileceği güne yetişmesi için günde yaklaşık 12 saat emek harcadılar.
Spencer Keeton Cunningham Jose de Diego Ortaokulunda bir duvar boyarken.
Okul dönüşümünü geçirdikten sonra, öğrenciler sanat programlarının gelişimini izleme konusunda her şeyden çok hevesli hale geldiler.
Bu sırada da, sabırla daha fazla fon için beklerken, proje şimdiden beklenmedik yararlarını ortaya koydu.
“Genelde gergin gezen bu çocuklar, biraz daha sakinler; çünkü güvenli bir yerde olduklarını hissediyorlar.” dedi Thompson- Williams. Okula gelme konusunda da daha hevesliler, hatta haftasonları orada takılmak veya basketbol oynamak için geliyorlar. Okula gitmemek için bahane yaratmak yerine orada takılmakla ilgileniyorlar ve daha fazla çocuk oraya kayıt olmak için başvuruyor.
Khiara sevincini 'Daha mutlu ve yaratıcı hissediyorum.' sözleriyle belirtti, 'Sanki bize ait küçük bir dünyaymış gibi.'
Yorum Yazın