Koleksiyonerlerin Peşinde Koştuğu Plaklara Renk Veren Kadın: Betül Dengili Atlı ile Tanışın!

Betül Dengili Atlı, 47 yıl önce Türkiye’de satılan bir çok grup ve sanatçının plak kapaklarının illüstrasyonlarını yapıyordu. 8 ay çalışmasına rağmen 80 plak, onun eliyle renk buldu. Çizimleri ilgi görüyor, plaklar onun çizimini yaptığı kapaklarla Türkiye'deki dinleyiciyle buluşuyordu. Ama onun evinde, bu plakları dinleyecek bir pikap bile yoktu. Şimdi ise bazılarının değeri 3 bin doları buluyor...

Betül Dengili Atlı Mimar Sinan Üniversitesi Tekstil Bölümü'nden yeni mezun olmuştu. Mesleği moda tasarımcılığıydı. 1969 yılında yabancı plaklara illüstrasyon kapaklar çizmeye başladı. 

Atlı, yaptığı çalışmaları Al Jazeera Türk'ten Güray Ervin'e şöyle özetliyor:

“Her gün yeni plaklar geliyordu. Orijinallerinin kapaklarında fotoğraflar bulunuyordu. O fotoğrafları Melodi Plak aynen basmıyordu. İllüstrasyon koyuyordu onun yerine. Onları da ben çiziyordum. Her gün çizim yapıyordum. Böyle sekiz ay süren bir maceraydı o, gayet güzeldi. En mutlu olduğum iş yeriydi.”

Çizimleri ilgi görüyor ve Türkiye'deki dinleyiciyle buluşuyordu. Ama onun evinde, bu plakları dinleyecek bir pikap bile yoktu:

“Kapağını çizdiğim plakları evde dinleme şansım hiç yoktu, pikap yoktu çünkü. Yani o kadar içimde büyümüş ki, bir müzik setine sahip olamamak, o her şeyin önüne geçti.”

Atlı, hocası Sabih Gözen vasıtasıyla haberdar olduğu bir bursa başvurdu. 4 yıllığına Almanya'ya gitti.

Atlı, Almanya’dan döndükten sonra birkaç plak daha çizdi ama devam etmedi. 'Kaset çıktı, plak bitti. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi'ndeki görevimde başka illüstrasyonlar yaptım ve plak kapaklarını unuttum” diyor. Ama çizdiği plak kapakları yıllar sonra aranan kapaklar arasına girdi. 

Şimdi koleksiyoncular, o çizimlere büyük ilgi gösteriyor.

“Hocamın 8 aylık çalışmasını 10 yıldır toplamaya çalışıyorum. Hocamın bile unuttuğu kapakları buldum. Led Zeppelin II albümüne yaptığı illüstrasyonun orijinalini bulmak neredeyse imkânsız. Fiyatı da 3 bin dolar civarında.”

“Ben gerçekten çok çalışırdım. Hâlâ da öyleyim. Şu an önüme istedikleri kadar ‘Şunu çiz, bunu çiz’ desinler ben çizerim. Hâlâ o enerjim var. Bazen düşünüyorum da ben ondan hoşlanmıyorum, bundan hoşlanmıyorum ve bunu hissediyorum. Benim mutlu olduğum tek an şu masa başında çizim yapayım. O kadar hâlâ çok severek yaptığım bir şey.”