Cumhuriyet Tarihinin En Büyük Faciasındaki Yaşam Savaşından 10 Kesit
Manisa Soma’da Türkiye tarihinin en büyük maden faciası yaşandı. Soma Holding’e ait kömür madeninde meydana gelen patlama sonrası yangın çıktı. Dumandan zehirlenen 301 işçi can verdi. Yaşanan facia ardında tarifi imkânsız acılar bırakırken, kurtulan işçilerin sözleri yaşanan korku dolu anları gözer önüne serdi.
Onlar, yerin kilometrelerce altında birbirlerine kol kanat gerdiler, ölümle hayat arasındaki ince çizgiye şahitlik ettiler.
Onedio
"2 dakikalık ömrüm vardı"
Soma maden ocağından canlı kurtulmayı başaran evli 1 çocuk babası Bayram Çakan'da madenden kurtulan şanslı işçilerdendi. Çakan o korkunç saatleri yaşarken 2 dakikalık ömrü kaldığını düşündü. Mucize yaşadı ve ailesine kavuştu.
"Dünyaya bir daha gelmiş gibi hissettim”
Hasan Demirci 31 yaşında. Evli ve 8 yaşında bir çocuğu var. İkincisi ise 1,5 ay sonra dünyaya gelecek. Ölümün kıyısından dönen Demirci, arkadaşlarıyla hayatta kalmak için verdiği mücadeleyi anlattı.
Tüm bu yaşananların ardından Demirci, ölümü göze alarak borçlarını ödemek için yeniden madende çalışacak.
"Çizmeyi çıkarayım sedye kirlenmesin"
Soma’daki maden faciasındn yaralı kurtulan bir işçinin ambulansa bindirilirken hemşire ile arasında geçen diyalog, duyanları hüzne boğdu. Olaydan saatler sonra yerin yüzlerce metre altından sağ çıkarılan madenci, sedyeye yatırılırken çamura bulanmış çizmelerinin örtüyü kirletmesinden korktu. Yaralı haliyle çizmelerini çıkarmaya yeltenen madenci, hemşireye, “Çizmelerimi çıkarayım mı?” diye sordu. Karşılığında da gerek olmadığı cevabını aldı.
"Ben öleceğimi düşünüyordum"
Manisa Soma'daki faciadan sağ kurtulanlardan 22 yaşındaki Taner Kılıç, gözlerinin önünde 128 arkadaşının öldüğünü belirterek, 'Ben öleceğimi düşünüyordum. ama daha fazla dayandım. Emniyetçi arkadaş gelip beni kurtardı. Eğer emniyetçi 3-5 dakika sonra gelseydi ben de ölmüştüm' sözleri tarifi mümkün olmayan duygulara sebep oldu.
"Beni bırakın onu alın"
Soma'da kömür ocağından canlı olarak kurtarılan işçilerden biri arkadaşının çıkarıldığından emin olmak istiyor. İşçinin madendeki kurtarma anında endişeli bakışlarla 'Abi Mahmut çıkmadı. Mahmut çıkamadı! Beni bırakın onu alın abi. Onun karısı hamile.' şeklindeki sözleri tüm Türkiye'yi duygulandırdı.
Ölüme sırayla direndiler!
Trafonun patlayıp yangının çıkmasının hemen adından yoğun karbonmonoksit gazına maruz kalan işçiler yanlarındaki oksijen maskelerini takıp ölüme direnmeye çalıştı. Ancak bu maskelerin 45 dakikalık bir süre için yeterli olmasından dolayı işçiler, hayatını kaybetti. Ancak bir noktadaki işçiler, 45 dakikalık süre içerisinde dışırı çıkamayacaklarını anlayınca madencilerin 'Revir' olarak adlandırdıkları, ancak bu tür kazalarda 'Yaşam odası' olarak kullanılan yaklaşık 5 metrekarelik odaya sığındılar. Odaya girip kapılarını üzerlerine kapatan 14 işçi, bu odadaki oksijen maskeleri ve oksijen tüpünden sağladıkları temiz havayı, sırayla kullanmaya başladı. Ancak yardım ekiplerinin gecikmesiyle, 14 işçi, saatlerce ölüme direndikleri yaşam odasında hayatlarını kaybetti.
"Yeraltında kimi gülüyor, kimi ağlıyordu"
Manisa’nın Soma ilçesindeki kömür ocağında mahsur kalan ve bütün umutlarını yitirmişken kurtarma ekiplerinin ulaştığı 1 haftalık stajyer, Halil İbrahim Adak yaşadığı gerilim dolu anları anlattı. Kahreden bir detayı da paylaştı: “Gazdan etkilenince bir tuhaf olunuyor. Gazdan etkilendiğimiz için kimi arkadaşımız gülüyordu, kimimiz ağlıyorduk.”
“Kendimze yaşam odası yarattık"
Faciadan sağ olarak kurtulanlardan Fatih Ocay, arkadaşlarıyla birlikte mücadele verdi, Umutların tükenmeye başladığı anda ellerindeki imkanlarla yaşam odası yarattılar ve hayata tutunmayı başardılar.
"Cesetlerin üzerinden sürünerek çıktık"
Yaşadığı faciadan sağ kurtulan Akif Dudu’nun anlattıkları madende yaşanan dehşet dolu anlara da ışık tutuyor. Yoğun duman nedeniyle bayılıp yere düşen Dudu, yaşamını yitiren iş arkadaşlarının üzerinden sürünerek 8.5 saatte dışarı çıkabildiğini söyledi.
'Nefes'e ulaşmak bu kadar zor olmamıştı”
Yaşanan maden faciasından sağ kurtulan bir vardiya çavuşu, temiz havaya ulaşmak için dumanların arasında 1 kilometre yürümesi gereken işçilerin, ölümle hayat arasındaki ince çizgide geçen dakikalarını anlattı.
'Arkadaşları toplayıp, nefese çıkmaya çalıştık (İşçilerin, belirli aralıklarla rahatlamak için gittikleri temiz hava bölümüne 'nefes' deniliyor) Yukarı doğru yürürken dumandan kimse kimseyi göremiyordu. Temiz hava bölümüne 1 kilometre vardı. Dumandan eksildik. 25-30 kişi yola çıktık, 'nefes'e ulaştığımızda yanımda sadece baygın bir arkadaş vardı.'
