Lorem Ipsum

Ha bi de bir ek yapayım: Joker o kadar da ağır, o kadar da sistem eleştirisini keskin yapan bi film elbette değil, olamazdı da. Arkadaş bu Joker ya. En fazla ne kadar sorgulatabilir sistemi? Nihayetinde çizgiromandan yola çıkan, bağımsız da olmayan bir film bu. Ama şu da bir gerçek, artık Hollywood'un önümüze hotdog gibi, hamburger gibi sunduğu kahraman filmleri kimseyi kesmiyor. Bu yüzden ister istemez daha sert hikayeler yapmaya başlıyorlar. Çünkü sadece Arthur Fleck değil, günümüz sıradan insanı da benzer uyumsuzluk problemleri ile baş etmeye çalışıyor. Bu filmin bu kadar sevilmesinin temelinde yatan ilk sebep bu. Tanıdık geldiği için. Ama iyi olmasının sebebi bu değil. İyi olmasının sebebi kalitesi. Hakkaten kaliteli film.

Dark Knight'daki Joker bir anarşistti, bu Joker henüz siyasi düşünceleri olgunlaşmamış bir karakter, tabiri caizse henüz "doğuyor". Kaldı ki zaman sıralaması olarak baksan bu Joker'in Batman'in karşısına çıkmasına daha yıllar var. Kendini Gotham'ın karanlık dünyasına kabul ettirmesine de daha yıllar var. Buralarda boşlukları doldurmak yine izleyiciye kalıyor. Kimisi doldurabilir mantıklı bulur, kimisi dolduramaz saçma bulur, ona lafım yok. Ama doldurulabilir. Çünkü her ihtimale açık, potansiyeli gayet yüksek bi başlangıç hikayesi bu. Vesselam, eleştiri sahibi filmi değil, Joker'i beğenmemiş, onun aklında muhtemelen daha karizmatik, daha cool, daha "alıştığı gibi" bi Joker varmış. Ama filmin yaratıcıları muhtemelen çizgi dışı bir iş yapmak, biraz ezber bozmak istedi ve bence güzel bozmuşlar. Üzerine düşündük, yorum yaptık, hissettik, eğlendik. Ellerine sağlık.

Mesele şu ki, biz sadece Joker'in bakış açısını izledik. Boşlukları doldurmak izleyiciye kaldı yani. Joker'in sebep olduğu şey bi "halkların ayaklanması" hareketi, devrim mevrim olmadığı için bi ideolojiye de ihtiyacı yok. Bu bir sokak hareketiydi, Fransız ihtilali değil. Ki çoğu ihtilal, isyan, sokak hareketi, devrim, hatta "bahar" da ideolojik güdülerle ortaya çıkmaz, sonradan ideolojik bir çatı bulur kendine. Çünkü toplumun çoğunluğu entellektüel değildir. Toplumun çoğunluğunu oluşturan sıradan insanlar, ortalama eğitim düzeyinde ortalama hayatlar yaşarlar ve doğal ve haklı olarak kendi çıkarlarını artırma veya kötü şartlardan kurtulma baskısı ile hareket ederler. Onlar bu baskıyı hissederken ve bunalmışken, kendilerine el uzatmayan ya da gözlerini boyayamayan zenginlerden de çok kolay nefret edebilirler. Sosyal adaletsizliğin halka yansıması budur. İdeoloji aramak gerçekçi olmamış.