Onlar Birer İstatistik Değil, İçimizden İnsanlardı: Hayatını Kaybedenlerin Hikayeleri
Ankara saldırısında aynı okulda olduğum bir arkadaşımı kaybettim daha 18'ndeydi onu birebir görmüş olduğum için yakınımdan biri sebepsizce gidince daha iyi anlamıştım terörün ne olduğunu.Uzun bir zaman ailesini düşündüm nasıl dayanıyorlar diye.Şimdi fotoğraflara bakarken tek tek umutlarını,hayallerini, sevdiklerinin yaşama sevinçlerini nasıl ölürken beraberinde götürdüklerini canlandırdım kafamda.bu insanlar bu şekilde ölmeyi haketmiyorlar.onlar sadece halk.Yanlış politikalarıyla masum insanların ecelleriyle bile ölmesine izin vermeyenler hakeder ancak böyle zalimce ölmeyi.inanılmaz zor bir acı Allah daha fazla yaşatmasın diye dua ederken her seferinde tekrar patlama oluyor.Boş hırsları peşinde koşarken kirli planları devam edebilsin diye masum vatandaşları da beraberinde sürükleyen bu canilerin ve dolaylı olarak sebep olan herkesin Allah belasını vermediği sürece rahat edemeyeceğiz,ölen onca canların ruhları ve üniversiteye hazırlanan gencecik arkadaşımın ruhu rahat edemeyicek.
33 beğeni 
