Ali Can Öztürk

Bazen yöneticiye aidat vermeye giderdim. Yöneticinin babaannemden büyük eşi kapıyı sadece bir santimetre aralık açar parayı oradan alırdı. Yani insan var, insansı var... O aile ile ara ara görüşürüz hala. Hatta kızların düğününe bile gittim. Hey gidi günler.

Orada oturan abi "Ayıptır yapmayın geçin içeriye düzgünce konuşalım diyor. Giriyoruz bizim eve sakince tartışıyoruz. Yönetici önceki öğrencilerden çok çektiklerinden falan dem vurup zırvalıyor. Laf arasında şunu söyleyince ortam tekrar gerginleşiyor: (Karşı dairede oturan adama hitaben) "Yahu hadi ben neyse bir hanım bir ben üçüncü kattayım, senin iki tane gelinlik bekar kızın var karşı dairedesin..." Bu sefer karşı komşu ne biçim konuşuyorsun diyerek adama yürüyor. Zaten eskiden kalma bir takım problemleri varmış giriyorlar birbirlerine. Bu sefer ben "yapmayın ayıptır" diye ayırıyorum :) Neyse güç bela postalıyoruz adamı. Bu arada ev de bir arkadaşımızın arkadaşının o sebeple sıkıntı yok. Neyse gel zaman git zaman karşı daireyle içli dışlı olduk. Bahsettiğim abinin hanımı sürekli yemek getirir hatta eve davet eder karşıda yerdik yemeği. Çay içmeye giderdik onlarda bize ailecek gelirdi çay içmeye. Ortaokula giden oğulları vardı. Kimi zaman ders çalıştırırdık kimi zaman PES oynardık.

Üniversitedeyken yeni bir ev tutmuşuz. Tuttuğumuzun ertesi günü "pat pat pat" kapı çalıyor. Açtım kapıyı adamın biri dikiliyor. Bir elini kafasının yanına kadar kaldırmış diğer eliyle o eline şap şap vuruyor. Ve diyor ki "bana kimlik fotokopilerinizi vereceksiniz, apartmana sizden başkası girmeyecek!" Hayda... "Amca sen kimsin?" diyorum, apartmanın yöneticisi olduğunu söylüyor. "Öyle saçma şey mi olur. Hangi hakla karışıyorsunuz benim evime kimin girip giremeyeceğine" diyorum. Yok şöyle böyle derken seslerimiz yükseliyor. Karşı dairenin kapısı açılıyor. 8 - 10 kişilik bir aile bize bakıyor. Biz harala gürele tartışırken. Yöneticinin ağzından şu cümle çıkıyor: " Ben burayı kerhaneye çevirtmem!" Bunu duyunca benim nevrim dönüyor tabi. "Biz p*zevenk miyiz? Ne biçim konuşuyorsun lan" diye yapışıyorum yakasına. Dairede sekizinci katta ve ortada kocaman apartman boşluğu var. Yani atsam aşağıya adamın hızını kesecek hiçbir şey yok. Neyse ki karşı komşu araya giriyor.