Yelda Cumalıoğlu Yazio: İdam Edilen Filozoflardan Tesellisiz Felsefeye

MÖ 350’li yıllarda “Bütün insanlar doğaları gereği bilmek isterler” derken bilginlerin öğretmeni Aristoteles ve nasıl bildiğimiz konusunda tüm felsefe tarihi boyunca akıl mı, algı mı, duyu mu, sezgi mi, hatırlama mı tartışmaları sürerken günümüz insanının kendinden bu kadar uzaklaşabileceği öngörülemezdi.

Giderek artan teknolojik imkânlara sahip olan yeni dünya insanı dünyayı, evreni, hücrenin yapısını vs. bilim adına anlamaya çalışırken, dünyevi ve kapitalist hazların tuzağında maalesef özünü bilmeyi unuttu ve doğaya karşı geldi. Yeni dünya insanı artık büyük şirketlerin dayattığı gündemle gerçekte ne istediğini, ne olduğunu bilmeden kırmızı çizmeye, glütensiz ekmeğe, o gün mutlaka seyretmesi gereken filme, hissetmesi söylenen duyguya, yapması gereken diyetlere mahkûm oldu. Giderek mutsuzlaşan ve duygularını bile tanımlayamayan, kalbi yağ bağlamış insanoğlu teselliyi şarkıların acıklı sözlerinde, alışverişte, anti-depresanlarda hatta vitaminlerde aramaya başladı. Toplumsal değerler yerini bireyselliğe bırakırken doğal olarak da filozoflar tahtlarını gurulara hatta çok da acı olarak tarikat şeyhlerine devrettiler.

Tüm bu filozofların ortak yanları yaşadıkları çağa düşünceleri ile aykırı olmaları ve idamları ile değişim sağlamalarıydı. Felsefe onları kanatlandırmadı, belki uçurumdan aşağıya düşmelerini engelleyemedi ama kendinden sonra gelenleri etkiledi.

Günümüzde ise durum oldukça garip. Düşünce suçlusu insanlar hâlâ hapisteler. Felsefe de artık teselli etmiyor. Özde düşünceler sadece sözde kaldı ve filozofların sözleri kopyala-yapıştır metoduyla sosyal medya paylaşımlarında dönmeye başladı. Konferanslarda, arkadaş ortamlarında, televizyon programlarında konuk konuşmacıların bir bölümü yine özü, tarihi, kuramı, kısacası hiçbir şeyi bilmeyerek filozofların sözlerini umarsızca kullanıyorlar. Sokrates’in bir sözü vardır, Nietzsche’nin dediği gibi, Descartes ne demişti gibi malumatfuruş bir halde kullanılan felsefe böylelikle tesellisiz kaldı. Oysa felsefenin anlamı “bilgiyi sevmek”tir, bilgiye âşık olmaktır, bilginin eksikliğini duymaktır.

Nerede o eski canhıraş bilgiler!