Sadece memleket takımı tutanların tadabileceği 11 tarifsiz duygu
Bana göre asıl renk aşkı, deplasmana 50 kişiyle de olsa gidenlerin, sesi duyulmasa da bağıranların, inadına şehrimin takımı diyenlerin aşkıdır. Diğerlerininki olsa olsa özentidir. Basitliktir.
M.Teoman Taş
1. Başka?
Tuttuğu takımı söylediğinde şaşkın bakışlar ardındaki 'Başka?' sorusuna maruz kalmaları.
2. Futbolu memleket meselesi haline getirmeleri.
'Futbol bu abartmayın Allah aşkına memleket meselesi değil ya' denir ama mevzu memleket meselesidir.
3. İstanbul'da çalınacak davul zurnayla Adana'da halay çekilemeyeceğini bilmeleri.
İstanbul takımı tutmak ekranların en parlak yıldızına, Anadolu takımı tutmak ise mahallenin en güzel kızına aşık olmak gibidir. Birinde para konuşur birinde yürek…
4. Sakin değil sahip olmaları.
Memleket takımı tutanların büyük bir kısmı kendilerini şehrin sakini değil 'sahibi' olarak görür.
5. Kendini iç saha,deplasman farketmeksizin bütün maçlara gitmesinin zorunda olduğunu hissetmesi.
Ülkemizdeki fanatiklik algısı maçı televizyondan izleyen diye tanımlanırken şehrindeki takımının maçına giden insanlar bile fanatik diye tanımlanır.
6. Arkadaşları televizyonda koreografi seyrederken bizzat kendisinin karton kaldırması.
7. Takımının şampiyon olamayacağını bildiği halde bir umut sezon başını beklemesi.
8. Umutlar bitse de takımını bırakmaması.
Sevdanın ligi olmaz ,sen sokakta oyna biz kaldırımda destekleriz.
9. Hangi tribün?
Arkadaşlarıyla maç izlemek için buluşacaklarında hangi cafede buluşuyoruz yerine hangi tribünde buluşuyoruz diye sorulur.
10. Tuttukları takımın yaşadıkları şehir gibi kokması
Yaşadığı şehrin sokakları caddeleri hep O'na çıkar.
11. Belki bir gün...Şampiyonluk gelir.
Ben şampiyonluk göremedim belki oğlum görür o da göremezse torunum görecek diyerek şampiyonluğu beklemektir.
Yorum Yazın