Rıfat Kamaşak Yazio: Covid-19’un Sorumlusu: Çalışanlar
Aylardan beri beş harf iki rakamdan oluşan söylem Covid-19 tüm dünyayı tabir caizse esir aldı ve etkisini devam ettiriyor. Yaşanan sağlık, sosyal ve ekonomik sorunlar için üretilen çözümler arasında belki de tartışılmayı en fazla hak eden ekonomik olanlar. Üretilen çözümlerin amacı ekonominin motoru olarak adlandırılan işletmelerin faaliyetlerine devam ederken, çalışanların da bu kaotik dönemde geçim kaygılarını en aza indirmek. Ama sürece baktığımızda ekonomik, sosyal ve hatta psikolojik olarak en fazla etkilenenlerin çalışanlar olduğunu görüyoruz. Devletler Covid-19’dan etkilenirken, işletmeler Covid-19 ve devletin yetersiz ekonomik politikalarından etkileniyor. Yöneticiler bunların yanında işletme sahiplerinin kaygılarından etkileniyor. Çalışanlar ise bahsettiğimiz etkenler üzerine bir de kendini işletme sahiplerine göstermek isteyen sınır tanımaz yönetici davranışlarından etkileniyor. Zincirde en zayıf halka olarak görünen çalışanlar Covid-19’un her türlü etkisini şiddetle iliklerine kadar yaşıyor. Nasıl mı? Hadi gelin inceleyelim.
Sağlık boyutunu geçiyorum, virüs çalışan, işsiz, yöneten ya da yönetilen ayrımı gözetmiyor.
Bu açıdan çalışana karşı bir haksızlık yok. Devlete bakığımızda, devlet işletmelere ve endirekt olarak da çalışanlara çeşitli destek paketleri açıkladı. Bu desteklerin yeterliliği ya da yetersizliği konusunda bir sürü tartışma zaten yapıldı. Ben de çok yeterli olduğunu düşünmeyenlerdenim ama ekonomi şöyle ya da böyle yönetiliyor tartışmalarını bir kenara bıraktığımızda mevcut şartlar altında devletin de bu kadar yapabildiğini görüyoruz. Eh, çalışanlar bundan etkileniyor ama burada da çalışanlara karşı pek bir art niyet yok.
Şimdiii asıl sorun işletmeler ve yöneticilerin çalışanlara bakış açılarından geliyor. Bu arada iyi niyetle mücadelesini veren ve çalışanlarına olabildiğince destek veren işletmelerimizi bu söylemlerden tenzih ediyorum. Pandemiye zor ekonomik şartlarda yakalanan ve işleri gerçekten olumsuz etkilenen işletmelerin dışında bir çok işletmenin bu durumu fırsat bilerek kısa çalışma ödeneğine başvurduğu ve kaynakların gerçek ihtiyaç sahiplerine gitmesini engelemenin ötesinde çalışan mağduriyeti yarattığına şahit oluyoruz. İşleri çok da etkilenmeyen bir çok kurumun kısa çalışma ödeneği ile çalışan maaşlarını tırpanladığını ve ekonomik yükün hatırı sayılır bir kısmını çalışanların sırtına yüklediğini görebiliyoruz. Özellikle tüm ücretleri sene başında tahsil ettikten aylar sonra pandemi dönemine giren, uzaktan eğitime geçiş sonrasında sabit maliyetleri ciddi anlamda azalmasına rağmen bir sonraki döneme ait ücretlere zam yapan ve kısa eğitim ücretine yanaşmamalarına rağmen kısa çalışma ödeneği ile çalışan maaşlarını düşüren eğitim kurumları listenin en başında yer alıyor.
Çalışanlara bedel ödetilen bir başka husus ise, iş-yaşam dengelerinin darmadağın edilmesi.
Kendini patronlara göstermek isteyen yöneticiler uzaktan çalışmanın 7/24 çalışma anlamına geldiğini düşünüyor olmalılar ki gecenin bir yarısında, haftasonu gün ortasında ya da mesai saatlerinin tamamen dışında bir zamanda çalışanlardan iş bekleyebiliyorlar. Çalışanlardan belirtilen zaman süreleri içerisinde bu işleri bitirmeleri isteniyor ve hatta sıklıkla aba altından sopa da gösterilebiliyor. Pazar günü öğlen saatlerinde arabasının arka koltuğuna çocuğunu yerleştirip dolaşmaya çıkmaya hazırlanan bir çalışan telefonuna gelen whatsapp grubu mesajı ile akşama kadar bitirilmesi istenen bir iş için homurdanarak tekrar eve çıkmaya zorlanabiliyor.
Eee o zaman demek ki bu pandeminin en büyük sorumlusu çalışanlar ve bunun acısı onlardan en şiddetli şekilde çıkartılmalı!
Tüm çalışanlar; sevgi, beden ve özellikle akıl sağlığıyla kalın.
Yorum Yazın