Neden Yazıyorum Ben?

Şimdi bana “neden yazıyorsun?” derseniz; bende “bir yığın insanı karşıma alsam kaçı beni saatlerce dinler” derim. Daha yarım saati bulmadan kimsecikler kalmaz karşımda ve ben kendimi kendimle sohbet ederken bulurum. Bu da yetersizlik hissiyle incitir beni. Yazarak konuşmak bana daha mantıklı geliyor. Okuyan okur, okumayanı görmediğimden üzülmeme gerek kalmaz. İçselliğimle konuşmayı yazarak başarıyorum. Aynanın karşısında konuşsam kalıcı bir yanı olmaz. Bu teknikle başkalarının beni okuması, görmesi, duyması heyecan verici üstelik.