Bir Diyabetliyi Anlamak İçin Diyabetli Olmaya Gerek Yok

Yeliz Budak ile yıllardır tanışıyoruz. Daha doğrusu diyabetimben.com’u kurduğumuzdan beri. Dedeman’da galiba 2012 ya da 2013 senesinde bir etkinliğimiz olmuştu. Dedeman Beşiktaş’ta idi o etkinlik. Tam arabadan indik. Birisi ‘Esra Hanım, ben Yeliz’ dediğinde tanıştık işte Tip-1 diyabetli oğlu Ahmet Furkan’ın elinden tutmuş etkinliğe geliyordu. Nedense o an hep aklımda. Koç Üniversitesi Hastanesi’ndeki etkinlikte de görüştük. Konuştuk kendisiyle. Harika oldu

Yeliz Hanım dün Facebook’ta bir yazı paylaştı. Bu yazıyı bu arada Aşır Can Büyüker’in önderliğinde başlatılan dilekçe kampanyasına da dilekçe olarak gönderecek. Unutmadan tekrar söyleyeyim; dilekçeyi yazın ve gönderin.

Yeliz Hanım’ın yazısı o kadar içten ve samimi ki. Kendisinin dediği gibi yazıyı okurken yine yutkunarak okudum Eşref’e. Gözlerim dolu dolu olsa da tip-1 diyabetin hem iyi hem olumlu hem de olumsuz yanları elbette var. Tip-1 diyabetli hayatlarımızın iyisi ve kötüsüyle bu yazı tüm tip-1 diyabetlilere ve yakınlarına gelsin

Bir diyabetliyi anlamak için diyabetli olmaya gerek yok. Ben size anlatayım!…

Benim oğlum tip-1 diyabetli. Günde 10 kere şeker ölçümü, günde 4 kere de insülin oluyoruz.

Yemeklerimiz düzenli saatlerdedir. Öyle canımız istediği zaman yiyemeyiz. Canımız çekti diye mesela dondurma yiyemeyiz saatimizi beklemek zorundayız.

Biz diyabetli anneler günün 24 saatinin her salisesini yavrumuza odaklı yaşarız. Her şeker ölçümünde hiç değişmeyen aynı iç sızısını yaşarız. Her insülin vurduğumuz da aynı duaları ederiz “Allahım nolur bir kolaylık ver”diye … İnanın her gece 03:00 da kalkıp, evladınızın parmağını delip, onun irkildiğini görmek, şekeri düşükse zorla uyandırıp ‘Hadi annem. Nolur iç şu meyve suyunu.’ demek, Bir nefeste meyve suyunu içtiğini görmek ya da şekeri yüksekse gecenin bir yarısında insülin vurmak ve sabaha kadar nöbette olmak çok zor.

Rabbimize olan inancımız bu imtihanın ondan geldiğini bilmek bizi ayakta tutan tek sebep…

Okurken bile kiminizin gözleri doldu, kiminiz ağladı, belki de acıyanınız bile oldu. Biz ve bizim gibi bu imtihanla uğraşanlara acımayın. sadece destek olun. Diyabetli her birey inanın herşeyi yapabilir. Çalışabilir, spor yapabilir, evlenebilir, hattaaa çocuk yapabilir. Belki de ilerde birinizin kızını alabiliriz 😉😉😉😉 Sadece hastalıklı diye bakmayın yeter...

Yeliz BUDAK