Bilim Açıklıyor: Baykuşlar Avına Saldırırken Tamamen Sessiz Olmayı Nasıl Başarıyor?
Baykuşlar, bazılarının inanışına göre uğursuz bir canlı olarak kabul edilir, sevilmez.
Fakat baykuş, kendisi gibi avcı olan pek çok kuşa göre çok daha zeki, çok daha donanımlı ve çok daha yeteneklidir.
Baykuş, tüm kuşlar içinde en sessiz uçuşu gerçekleştiren hayvandır.
Avını yakalayabilmek için, avının yerini saptar saptamaz, en sessiz şekilde onun üzerine atılmalıdır.
Kuşların çoğu uçarken az ya da çok, bir ses çıkarırlar.
Örneğin havada uçan bir kuğunun kanat hışırtısı çok uzaklardan duyulabilir. Birçok büyük kuşun kanatları da uçarken ses çıkarır. Doğal olarak bu durum, bir gece avcısına avını yakalama konusunda dezavantajlar yaratır.
Peki, tüm kuşlar kanat çırparken ve bir yerden bir yere giderken az ya da çok ses çıkarırken, baykuşlar neden çıkarmıyor?
Bu konu üzerine yapılan bir deneyle, bu durumun nedenleri de tam olarak belli oldu.
Deneyde bilim insanları tarafından, baykuşun yanı sıra bir güvercin ve bir de atmaca kullanıldı.
Çok hassas alıcılara sahip ve havadaki en ufak dalgalanmaları dahi yakalayabilecek kadar güçlü mikrofonlar kullanıldı.
Hem güvercin hem de atmaca, kanat çırparken belli miktarda gürültü yarattı, ses oluşturdu.
Fakat sıra baykuşa geldiğinde ve baykuş karşı tarafa geçtikten sonra kaydedilen sesleri dinleyen bilim insanları, neredeyse hiçbir şey duymadılar. Ses yoktu.
Baykuşların böylesine güçlü bir avantaj elde etmelerinin sırrı kanatlarındaki tüylerdedir.
Tüylerin kenarında bir testeredeki gibi dizilmiş düzenli dişler bulunur. Baykuş kanat çırptıkça hava bunların arasından süzülerek gürültü engellenmiş olur.
Baykuş avının üzerine atıldığında, avlanan canlı hiçbir ses algılayamaz.
Kanat çırpmasına rağmen neredeyse hiç oluşmayan sesin yarattığı avantaj sayesinde tıpkı bir hayalet uçak gibi fark edilmeksizin avına saldırır.
Baykuşların neredeyse sessize yakın uçmasının ardındaki sebeplerden bir tanesi de kanatlarındaki kıvrımlardır.
Baykuşların kanatlarında diğer kuşlarda bulunmayan pürüzlü tüyler vardır.
Bu durumun yanında baykuşlar gövdelerine oranla büyük kanatlara sahip olduklarından, hava girdapları da oluşturmazlar.
Bu sayede neredeyse görünmeze yakın uçuşlar gerçekleştirirler.
"Aerodinamik ses”, hava akımında oluşan girdaplardan kaynaklanır. Girdaplar büyüdükçe ses de artar.
Baykuşun kanadında çok sayıda pürüzlü çıkıntı olduğundan, büyük girdaplar yerine küçük girdaplar oluşur ve baykuş son derece sessiz bir uçuş gerçekleştirir.
Fakat diğer avcılar havadayken hem ses hem de girdap oluştururlar.
Geçtikleri yerlerde maddi olarak varlıklarını hissettirdikleri için avcılık konusunda baykuşlara nazaran çok daha fazla dezavantaja sahip olurlar.
Baykuşlar bu sessiz hareket etmenin ötesinde sadece yer üstündeki değil yer altındaki sesleri de gayet iyi duyacak kadar yeteneklidir.
Kar altında hareket eden bir fareyi bile kolaylıkla yakalayabilir. Bunu sağlayan da adeta bir uydu gibi şekillenmiş kafasıdır.
Baykuşlar iyi birer gözcü değillerdir fakat neredeyse yuvarlak kafasını tıpkı bir uygu gibi kullanır.
Avın peşindeki baykuş, kafasını ses dalgalarının geldiği yöne doğru uydu gibi döndürüp ayarını yapıyor ve o karların üstüne uçuyor.
Pençelerini ses dalgalarını algıladığı yere daldırıyor ve çıkardığında avı pençelerinde…
Yorum Yazın