Her Kalıba Uyuyorsun ! Sen Ne Güzel Kelimesin ; EvelAllah !

Çağımız gereği her acıya isyan etmekte üstümüze yok , buna bende dahildim ; Yakın zaman önce buna nasıl son verdim bilmiyorum ama artık hiçbir acıya üzülmüyor , alışırım diyip birde sonuna 'evelAllah' ekliyorum. 

   Biraz derine inecek olursak bunu sende başarabilirsin ; Canın mı yandı ? Biri kalbini mi kırdı? Yoksa umduğun gibi olmadı mı? Dost kazığının nimetlerinden sende mi faydalandın? Üzülerek bu acıları hafifletemezsin.  O yüzden iyisi mi Sen şimdi yak sigaranı, yalnız olmaz sigara bir de yanına bol köpüklü kahve. Boşver.. Unut gitsin herşey gelip geçer, buna da alışırsın evelAllah ! 

EvelAllah! 

Hepimiz, buna ben de dahil anlamını bilmeden her cümlenin sonuna kullandık dönem dönem. Manası öyle derin öyle güzel ki ; hemen hemen her cümleye yakışıyordu.Belki de en çok acılara...

O dayanamam dediğin acıların , memnun olmadığın anların var ya hani , heh işte şimdi onların hepsine  'evelAllah' diyip geç .. 

'Alışırım EvelAllah  / Allah'ın izniyle bütün acılara'  peki ya sen ? Sen alışabilecek misin ?  Adının yerini bir başkası aldığında , katlanabilecek misin ? 

Dert etme ; Alışırsın EvelAllah . 

Zamanında ben nasıl alıştıysam sende alışırsın , amma üzülerek amma gülümseyerek ..

          Her ne kadar alışamam desende her acı zamanla bağımlılık yapıyor bünyende...