Edebibirben

Otuz yaşındayım evliyim Allah'tan eşim karışmıyor üniversitede tanıştığım aşık olduğum adamla evlendim namaz kılmaması, kuran bilmemesi, Atatürk'ü sevip tayyipi sevmemesi, İzmirli olması hep sorun oldu ama öyle böyle altından kalktık. Üzücü olan maalesef benim gibi hatta benden daha kötü şeyler yaşamasına rağmen ailem üzülmesin düşüncesiyle her şeye sessiz kalıp evrenin yanında kısacık kalan ömrünü ne yapsa memnun edemeyeceği ailesi için heba eden o kadar kadın var ki.

Yobaz bağnaz ne dersen de çarşıya pazar gittiğinde annem ne var ne yok dese oooo her yer yarı çıplak kadın dolu sokaklardan günah akıyor der her seferinde annemle kadın erkek konusunda kapışır kadınların giyimi erkeklerin sakalı küpesi kendi deyimiyle züppe giyim tarzı derken her kelimesini tonlamasini ezberlediğim tartışmalar yaşanır , tesettürlü olsan namaz da kıl, namaz kılsan hızlı oluyor ağır ağır kıl, ona da tamam desen gel cemaat yapalım öyle kılalım, ona tamam desen kuran okuyorum gel dinle, ona da tamam desen olmuyor sen sesli oku biz dinleyelim, okuduğum kitabın türüne yazarına kadar karışılan kitap yerine kuran oku boş şeylerle uğraşma diye her gün laf atılan bir evden çıktım ben sevdiğim kitapları kütüphanede okur yerine bırakırdım satın alsam babamın bulduğu anda çöpe atacağını biliyordum

Ablamda durum daha da vahim liseye geçtiğinde ya imam-hatip ya kuran kursu diye sınır çizildi maalesef okuyamadi simdi mutsuz evliliğinde 4 çocukla 35inde kırmızı reçeteli ilaç kullanıyor, insan aile korkusundan kapanınca hiçbir halt olmuyor