Vefatının 31. Yılında Onu Ne Kadar Sevdiğimizi Hatırlatacak 15 Ümit Yaşar Oğuzcan Şiiri

Herkes kendisinden bir şeyler bulur Ümit Yaşar Oğuzcan dizelerinde; kimisi aşkından kimisi özleminden kimisi korkularından... Oğuzcan aramızdan ayrılalı 31 sene geçmiş olsa da bu dizeleriyle hala içimizi titretmeye devam ediyor:Bu kadar yürekten çağırma beniBir gece ansızın gelebilirimBeni bekliyorsan, uyumamışsanSevinçten kapında ölebilirimBelki de hayata yeni başlarımİçimde küllenen kor alevlenirBakarsın hiç gitmem kölen olurumBelki de seversin beni kim bilirKal dersen, dağlarca severim seniBir deniz olurum ayaklarındaAşk bu özleyiş bu, hiç belli olmazKalbim duruverir dudaklarında.Ya da unuturum kim olduğumuHatırlamam belki adımı bileBelki de çıldırır, deli olurumSana kavuşmanın heyecaniyleAşk bu, bilinir mi nereye varırNe durdurur özleyeni, seveniBakarsın ansızın gelebilirimBu kadar yürekten çağırma beni.Bir ayak sesi duymayayımKapıya koşuyorumGelen sen misin diyeBir sarı saç görmeyeyimYüreğim burkuluyorAğlamaklı oluyorumHer şey bana seni hatırlatıyorGökyüzüne baksamGözlerinin binlercesini görürümBir rüzgar değse yüzümeEllerini düşünmeden edememYaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzerTadı senden gelirYediğim yemişlerinİçtiğim içkilerinVe içimdeki bu dayanılmaz sıkıntıBu emsalsiz hüzünSeni beklediğim içindirResmine bakamaz oldumUykulardan korkuyorum artıkUtanıyorum odamdaki bütün eşyalardanŞu sedir hala gelip oturmanı bekliyorŞu ayna karşısında güzelliğini seyretmeniŞu kadeh dudaklarına değebilmek için duruyor masadaVe şu saat geldiğin andaDurabilir sevincindenZaman çıldırabilirÇünkü benim dünyamdaÖlümsüzlük, seni sevmek demektir.Bir çocuk doğmayı beklerBir ağır hasta ölmeyiBitkiler yağmur ve güneşi beklerYalnız bir kadın sevilmeyiVe düşün ki bir adamİçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidiSeni beklerAsılmayı bekleyen bir idam mahkumu gibiSen gelinceye kadarPencerem kapalı duracakRüzgar gelmesin diyeArtık perdeleri açmayacağımGün ışığı girmesin diyeSonra kahrolacağımBu karanlıkta, bu derin yalnızlıktaVe günlerce gecelerce haykıracağımNerdesin diye, nerdesin diyeBir gün bu kapıdan sen gireceksinBiliyorumErgeç bu bekleyişin bir sonu gelecekYıllarca sonraÖldüğüm gün bile gelsenBütün bu bekleyişlerimi ve öldüğümü unutupÇocuklar gibi sevineceğimKalkıp sarılacağım ellerineUzun uzun ağlayacağımBiraz kül biraz duman o benim işteKerem misali yanan o benim işteİnanma gözlerine ben ben değilimBeni sevdiğin zaman o benim işteUykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarındaNe çarşaf halden anlar ne yastık.Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.Onun unutamadığın hayali,Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,Vurursun başını soğuk taş duvarlara.Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.Duyarsın,Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.Niçin yaratıldığını.Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.Dolar gözlerin, için burkulur.Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.Sevilen gözlerin erişilmezliğini.O hiç beklenmeyen saat geldi mi?Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.Uzanır, gökyüzüne ellerin.Ama çaresiz,Ama yorgun,Ama bitkin.Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın hayal kurmayı;Beklemeyi, ümit etmeyi.Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelirBütün vücudunu saran o korkunç geceyi.Lanet edersin yaşadığına...Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.Aradım yıllardır seni her yerdeBir türlü karşıma çıkmadın namus.Nihayet bir yerde rastladım amaUtançtan yüzüme bakmadın namus.Yaklaşıp yanına dedim nerdesinDedin ki yorulma gelmiyor sesinGayretleri boşa gitti herkesinKimseyi yanına sokmadın namus.Fazilet dediğin meğer masalmışNamuslu görünmek kimlere kalmışZenginmiş, fakirmiş, halkmış, kralmışGördüm ki kimseyi takmadın namus.Ben senden ne saray ne ev istedimSeni sevenleri sen sev istedimKıvılcım aradım alev istedimBir tek mumu bile yakmadın namus.Azizken gözümde sudan ekmektenYoruldum uslu dur yapma demektenYüzyıllardır namussuzluk etmektenBir türlü uslanıp bıkmadın namus.Bir gün gelir de unuturmuş insan En sevdiği hatıraları bile Bari sen her gece yorgun sesiyle Saat on ikiyi vurduğu zaman Beni unutma Çünkü ben her gece o saatlerde Seni yaşar ve seni düşünürüm Hayal içinde perişan yürürüm Sen de karanlığın sustuğu yerde Beni unutma O saatlerde serpilir gülüşün Bir avuç su gibi içime, ey yar Senin de başında o çılgın rüzgar Deli deli esiverirse bir gün Beni unutma Ben ayağımda çarık, elimde asa Senin için şu yollara düşmüşüm Senelerce sonra sana dönüşüm Bir mahşer gününe de rastlasa Beni unutma Hala duruyorsa yeşil elbisen Onu bir gün benim için giy Saksıdaki pembe karanfilde çiğ Ve bahçende yorgun bir kuş görürsen Beni unutma Büyük acılara tutuştuğum gün Çok uzaklarda da olsan yine gel Bu ölürcesine sevdiğine gel Ne olur Tanrıya kavuştuğum gün Beni unutma..Ben güzel gözlü kadınları severimBir de küçük ayaklıları, uzun boylularıHem nasıl severim, öyle severim işteTerler avuçları, kesilir solukları.Ben mahzun kadınları severim,Yavru ceylanca kadınları, ürkekçe,Hem nasıl severim, öyle severim işte.Bilemezsin ne güzeldirler öpüştükçe,Ben akıllı kadınları severim,Düşünen, az konuşan, çok bilen,Her yerde her zaman nazı çekilen,Hem nasıl severim, öyle severim işte.İçimde büyük, sonsuz ateşler yanmalıÖlümüm bile o kadın yüzünden olmalıGözlerine baktıkça deniz görürümKumlar, martılar, bembeyaz yelkenlilerGözlerimiz önünden bulutlar geçerMasmavi dalgalarla yıkanır gönlümDeniz mavisi mi, yosun yeşili miBilinmez rengi hareli gözlerininÖylesine sonsuz, öylesine derinGözlerin, gözlerin en güzeli miDeniz mavisi mi, yosun yeşili miSaçlarında deniz meltemleri eserSende dalgaların sesini duyarımGöz bebeklerinde kaybolur bakışlarımSenin hatıranla ürperir gemilerSaçlarında deniz meltemleri eserMavilim, mavi gözlüm, deniz kokulumNe olursun bana mavi mavi bakmaBeyaz ellerini uzat saçlarımaTuzlu dudaklarında erisin ruhumMavilim, mavi gözlüm, deniz kokulumGözlerine baktıkça deniz görürümBeyaz gemiler köpük köpük dalgalarAyışığı, suların sesi ve rüzgârDeniz karşısında seni düşünürümGözlerine baktıkça deniz görürümBen seni sevdim mi? Sevdim, kime ne Tuttum, ta içime oturttum seni Aldım, okşadım saçlarını, öptüm İçtim yudum yudum güzelliğini Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette Bendeydi özlemlerin en korkuncu Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan, Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu Ben seni sevdim mi? Sevdim doğrusu Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim Biri vardı ağlayan gecelerce Biri vardı sana tutkun; o bendim Ben seni sevdim mi? Sevdim en büyük En solmayan güller açtı içimde Ömrümü değerli kılan bir şeydin Sen benim bozbulanık gençliğimde Ben seni sevdim mi? Sevdim, öyle ya Bir çizgiye vardım seninle beraber Ve bir gün orada yitirdim seni Ben seni sevdim mi? Sevdim, ya sen beni?Ben bir Ayten'dir tutturmuşum oh ne iyi Ayten'li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum Ayten üstüne Saatim her zaman Ayten'e beş var Ya da Ayten'i beş geçiyor Ne yana baksam gördüğüm o Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz Günlerden Aytenertesidir Odur gün gün beni yaşatan Onun kokusu sarmıştır sokakları Onun gözleridir şafakta gördüğüm Akşam kızıllığında onun dudakları Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz Bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li İki laf ederiz Onu siz de seversiniz benim gibi Ama yağma yok Ayten'i size bırakmam Alın tek kat elbisemi size vereyim Cebimde bir on liram var Onu da alın gerekirse Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar Parasızlık da bir şey mi Ölüm bile kötü değil Aytensizlik kadar Ona uğramayan gemiler batsın Ondan geçmeyen trenler devrilsin Onu sevmeyen yürek taş kesilsin Kapansın onu görmeyen gözler Onu övmeyen diller kurusun İki kere iki dört elde var Ayten Bundan böyle dünyada Aşkın adı Ayten olsunBen senin en çok sesini sevdimBuğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibiÖnce aşka çağıran,sonra dinlendirenBana her zaman dost, her zaman sevgiliBen senin en çok ellerini sevdimBir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pakNice güzellikler gördüm yeryüzündeEn güzeli bir sabah ellerinle uyanmakBen senin en çok gözlerini sevdimKâh çocukça mavi, kâh inadına yeşilAydınlıklar, esenlikler, mutluluklarHiç biri gözlerin kadar anlamlı değilBen senin en çok gülüşünü sevdimSevindiren, içimde umut çiçekleri açtıranUnutturur bana birden acıları, güçlükleriDünyam aydınlanır sen güldüğün zamanBen senin en çok davranışlarını sevdimGüçsüze merhametini, zalime direnişiniHaksızlıklar, zorbalıklar karşısındaVahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişiniBen senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdimTüm çocuklara kanat geren anneliğiniNice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyadaSensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğiniBen senin en çok bana yansımanı sevdimBende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeniMertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdimBen seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...Mustafa Kemal'i düşünüyorum;Yeleleri alevden al bir ata binmiş Aşıyor yüce dağları, engin denizleri. Altın saçları dalgalanıyor rüzgârda, Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri,Mustafa Kemal'i düşünüyorum;Yanmış, yıkılmış savaş meydanlarındaDestanlar yaratıyor cihanın görmediği, Arkasından dağ dağ ordular geliyorHer askeri Mustafa Kemal gibi.Mustafa Kemal'i düşünüyorum;Gelmiş geçmiş kahramanlara bedelHükmediyor uçsuz bucaksız göklereAl bir ata binmiş yalın kılıçKoşuyor zaferden zafere.Mustafa Kemal'i düşünüyorum;Ölmemiş bir kasım sabahı! Yine bizimle beraber her yerde, Yaşıyor dört köşesinde vatanınYaşıyor damar damar yüreklerde.Mustafa Kemal'i düşünüyorum, Altın saçları dalgalanıyor rüzgârda, Mavi gözleri ışıl ışıl, görüyorumUykularıma giriyor her gece. Ellerinden öpüyorum. Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.Yollarımız burada ayrılıyorArtık birbirimize iki yabancıyızHer ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsaHer şeyi evet her şeyi unutmalıyızHer kaderin tesellisi bulunur, üzülmeİnsan ne kadar sevse unutabilirMevsimler gelir geçer, yıllar geçerSen de unutursun bir gün gelirHiç yaşamamışçasına, hiç sevmemişçesineUnutursun o günlerimizi, gecelerimiziO günlerce gecelerce sevişmelerimiziHer şeyi, evet her şeyi unutabilirsinHatta bütün yazdıklarımı satır satırKalırsa, içinde bir derin sızı kalır“Evet” de,Bütün marifetlerimi göstereyim sanaGör, bir kilo rakı nasıl içilirmişNasıl şiir yazılırmış aç karnınaNasıl yaşanırmışNasıl sevişilirmişÖğrenSana bin yıl yaşatayım bir gündeÖnce evet de ümitleneyimİstersen sonra hayır de.

Vefatının 31. Yılında Onu Ne Kadar Sevdiğimizi Hatırlatacak 15 Ümit Yaşar Oğuzcan Şiiri

1. Bir Gece Ansızın Gelebilirim

2. Bekleyenler İçin

3. O Benim İşte

4. Bir Gün Anlarsın

5. Namus

6. Beni Unutma

7. Ben Güzel Gözlü Kadınları Severim

8. Mavi Şiir

9. Ben Seni Sevdim mi?

10. Milyon Kere Ayten

11. Sevi Şiiri

12. Mustafa Kemal'i Düşünüyorum

13. Beni Kör Kuyularda

14. Ayrılanlar İçin

15. Ümit