Fırat Neziroğlu Yazio: Haydi! Yeniden Hareket Başlasın
Sizlerle Başak Güneş Kolcuer'i tanıştırmaktan büyük mutluluk duyuyorum efendim :)
Dans etmenin boş iş sayıldığı zamanlardan bugüne, inançla, güzel hayallerle çıktığımız yolda hayat bize hep kendiliğinden yollar açtı. Bazen isteklerimiz dışında, bazen de tam istediğimiz gibi... Her yolun sonunda da kahkahalarımız karışıyordu birbirine... Her olan iyi ki oluyor, ne güzel oluyor.
Başak benim kendimi bildim bileli dostum. Dans ettiğim yıllardan kalan anılarım hep onunla yaşıyor. Normalde bir sohbet tadında olmasına niyet etmiştim bu yazımda.
Başağın anlatımı öyle araya girilmez, akan bir yazı oldu ki İzmir'de dans, dostluk başta olmak üzere kıssadan hisse gönüllerinize ufak bir tebessüm yaratmaya doğru yol aldı.
Sizi Başak ile baş başa bırakıyorum:
-Şu hayata şu an bulunduğum yerden baktığımda ne kadar şanslı bir insan olduğumu görebildiğim bir yaşa geldim artık. “Neler gördüm, kimlerin elinde yoğruldum, acaba daha neler göreceğim, kimlere ilham olacağım, daha kimler elimden tutacak?” dediğim bir sürecin içinden geçip gidiyorum etrafıma gülümseyerek.
Hayatımı ben olarak keşfettiğim andan itibaren içimdeki aşırı coşkuyu tutmakta zorlanmış, bazen sesi aşırı bazense sessizliği aşırı bulunmuş biri oldum.
İlk doğumum annemdense babamın katkıları ile, ikinci doğumum İZMİR DANS AKADEMİ, Suna Eden Şenel ve Şebnem Şenel'den olmuştur. Aytaç Şenel'in beni keşfetmesi ve desteklemesi ile bir daha gözümü açmışım dünyaya. Yıllarca benim göz yaşlarıma ve kaybolmuş özgüvenime bakmadan benden bir şeyler olur umudunu besleyen canım hocalarım...
Eh bende bir yerden yakalamış olacağım ki kendi çapımda neşeyle, çocuklara ilham olmaya devam ediyorum, Seferihisar da açtığım 'NEŞELİ BALE' stüdyomda.
Tabi bu süreçlerin en önemli kısmında resmen yol arkadaşım dediğim, her 5 yılda bir rutin küsmelerimiz ve gülüşerek barışmalarımız ile benim Nezirovski dediğim canım Fırat'ım.
Ne rollerde buluştuk... Mesela canım Göksu Coşkunlar hocam muhteşem bir koreografi ile biz amatör bebeklerle 'Gisele' modern eseri sahnelemiş. Türkiye'de ilk kez denendi bu eserin modern yorumu. Canım Fırat'ım Hillarion, biz Willie'leriz. Koreografi sırasında Fırat'ın bizden korkması lazım, yok korkmuyor, Göksu hocam elime bir iğne tutuşturdu dedi ki 'Batır'. Provanın bir yerinde Fırat'a yaklaşıyor batırıyorum iğneyi, tık yok. Birkaç kere daha batırdım, adam hissetmiyor. Öyle konsantre. Göksu hoca şok. Diğer dansçı arkadaşlar da öyle... Derken bir şekilde korkuttuk.
Yine aynı gösteri, Fırat bir sahnede ölüyor dans ederek, bizde ayağından tutup sahnenin dışına sürükleyeceğiz. En küçüğümüz Beste ve ben ayağından tuttuk Fırat'ı kulise çekiyoruz sahneden çıkarmaya çalışıyoruz, arkamız dönük kulise dönük, yüzümüz sahneye, çektik çektik, dınk dedik kulisin yönünü kaçırmışız, sahne duvarına tosladık. Beste ile bakışıp Fırat'ı orda bırakıp sahnedeki yerimize döndük. Fırat'ım tabi napsın, ayakları ile içeri çekiyor kendisini, en önde oturan bir çocuk fark ediyor, 'Aaaa adam ölmemiş' diye bağırıyor... Bizim gözlerde bir damla yaş.
Sonra yıllar geçiyor biz Fırat’cımla yine sahnedeyiz.
Yapıyoruz yine hoplamalı zıplamalı bir şeyler, Fırat dönüp arkama geçiyor. Beni havaya kaldırması gerekiyor, bir liftimiz var. Arkama geçiyor 'Başak kaldıramayacağım' diyor... Ben kendi kendime zıplayıp hooopppp pamuk gibi süzülüyorum yere...
Bir gün yine sahne yine biz. Bir yıl sonu gösterisi deli gibi çalışmışız, tüm ekip harika, tek erkek dansçımız var. Her şey bitmiş. Haftaya gösteri, erkek dansçı gösteriye 1 hafta kala bana diyor ki 'askere gidiyorum, yarın'. Ben şok, ama tabi her zaman bir kurtarıcım var. 'Fırat çok acil buluşalım, haftaya gösteriye çıkıyoruz' 2 prova yapabiliyoruz, Fırat diyor ki ben matematiğini anladım. Ohh içimiz rahat. Bir yerde 3 kişi dans edeceğiz, Figen, Fırat, Ben. Başlıyoruz her şey çok güzel, Fırat'ın birimizi havaya kaldırıp diğerimizin önünden geçmesi gerekiyor, sürekli değişen bir aksiyonlu bölüm var. Elini tutuyorum, önünden geçerken Fırat'la göz göze geliyoruz, bir bakıyorum kal gelmiş, Fırat iptal. İçimden diyorum ki, 'Yandık'. Figen'e dönüyorum, 'Fırat iptal, çekiştir' şu an çok gülüyorum buna, o an kalp krizi sebebiydi ama. Biz itip, çekerek Fırat'a dansı sahnede seyircilerin önünde yaptırıyoruz bir şekilde...
Aradan yıllar yıllar geçiyor, ben diyim Fırat 15 yıllık, siz deyin 20 yıllık arkadaşım. Nazımı, niyazımı çeken. Bir sürü şey yapıyor ama bana sorsanız hala en güzeli, canımız Müzeyyen Senar için sahnelediğimiz MÜZEYYEN...
Hayatımıza kimler geliyor, kimler gidiyor. Fırat'ım İstanbul'lu oluyor, ben Seferihisar'lı.
Seferihisar çocuklarına 'NEŞELI BALE DERSLERI' mi verirken bu pandemi bizi iyice sınırlarımız dışına çıkarıyor. Şu anda canım öğrencilerim Türkiye'nin birçok yerinden.
Çocuklarla çalışmayı çok sevdiğim gibi yeni bir topluluğun da ilk ateşini yakıyoruz Nur Niyaz Bildik ile. Daha güzel, daha neşe dolu, sınırların olmadığı danslı günlerde tekrar Fırat'cığım ile sahnelerde saçmalama lüksümüz olsun istiyorum.'
Basak ile anılarımızı okurken bir yandan bunu düşündüm.
Dans etmek isteyen onca genç, bazen aileleri, bazen gelir düzeyi, bazen de kendilerine duydukları inancın seviyesi nedeniyle harekete geçmekten çekiniyorlar.
Şimdi her şey internet ile evimizde. Hayallerimiz eskiye göre çok yakın. Eğer çocuğunuzun içinde harekete karşı bir aşk varsa bırakın, çok güzel çocuklar onlar.
Eğer maddi durumunuz yeterli değilse yazın, muhakkak size gönlünü sunacak dansçılar var, biliyorum çünkü hepimiz aynı yollardan geçtik.
Eğer kendinize inanmakta zorluk çekiyorsanız hayallerini gerçekleştirenlere bakın... İnanın, inanın hayat güzel duygularla başladığımız her çabayı önümüze sunmak için hazır bekliyor.
Başakcığım, ben de yeniden sahnede seninle saçmalamak istiyorum, biliyorum ki en özgür olduğumuz yer orası...
Haydi yeniden hareket başlasın.
Yorum Yazın