"Yer Çekimi Kadar Önemli": NASA Yılların Keşfini Yaptığını Açıkladı!
Dünya'yı çevreleyen bir elektriksel alan olduğu iddiası, 1960'lı yıllardan beri gündemimizde.
Kuzey ve Güney kutuplarındaki elektrik yüklü parçacıkların düzenli olarak uzaya karıştığı biliniyor.
Atmosferdeki atomların ise 250 kilometreye kadar yükseklikte negatif yüklü elektronlara ve pozitif yüklü iyonlara ayrıştığı da tespit edilmişti.
Ambipolar olarak adlandırılan bu manyetik alanın varlığı ise bugüne kadar kanıtlanamamıştı.
Amerikan Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), uzun çalışmaların ardından Dünya'yı çevreleyen bu elektriksel alanın tespit edildiğini açıkladı.
NASA'nın Endurance görevindeki araştırmacılar, Kuzey Kutbu'ndan bir roket fırlatarak ilk kez ambipolar alanı saptamayı başardı. Bu alanın kuvveti de ölçüldü.
2022 yılında Arktik Okyanusu'ndan fırlatılan bir roket, 768 kilometre yüksekliğe çıkmış (Uluslararası Uzay İstasyonu'ndan bile yükseğe) ve 19 dakika sonra Grönland Denizi'ne düşmüştü.
Yaklaşık 518 kilometre yükseklikte veri toplayan aracın elektrik potansiyelinde 0,55 voltluk bir değişim olduğu aktarılmıştı. Bu fırlatışın ardından, kutup rüzgarlarının nasıl ortaya çıktığı da saptandı.
Bu rüzgarları oluşturan şey, aslında ambipolar alandı.
Dünya'nın etrafındaki elektriksel alan, elektronları yere çekerken pozitif yüklü hidrojen iyonlarını ise uzaya doğru itiyor.
0,55 voltluk bir güç, düşük gibi görünse de yer çekiminin bu maddeler üzerindeki gücünün 10 kat daha az olduğu aktarılıyor.
Sonuç olarak, Dünya'daki hidrojen miktarı, elektrik alanının yarattığı kutup rüzgarları sayesinde sürekli olarak bir devridaim içerisinde.
Atmosfer her ne kadar Dünya'daki yaşam için önemli olsa da, atmosferde hidrojenin aşırı miktarda bulunması, Dünya'daki yaşamı olumsuz etkilerdi.
Elektriksel alan ise kutup rüzgarları oluşturarak, atmosferdeki dengeyi koruyor.
Peki 'ambipolar' alan Dünyamız'a nasıl etki ediyor? NASA'nın yeni keşfi, bize neyi kanıtladı?
Makalenin başyazarı Glyn Collinson, ambipolar alanı 'Atmosferi uzaya doğru kaldıran bir taşıma bandı gibi.' diyerek tanımlıyor.
Öte yandan çalışmanın ortak yazarı Alex Glocer 'Bu, yer çekimine karşı koymak, hatta parçacıkları süpersonik hızlarda uzaya fırlatmak için fazlasıyla yeterli.' açıklamasında bulunuyor.
Böyle bir alanın, Mars ve Venüs gibi gezegenlerde de olduğu düşünülüyor.
Collinson, 'Artık bunu nihayet ölçebildiğimize göre, bizim gezegenimizi ve diğerlerini zaman içinde nasıl şekillendirdiğini öğrenmeye başlayabiliriz.' diyerek gelecek araştırmaların daha da önemli olduğunun altını çiziyor.
İlginizi Çekebilir
NASA'nın Uzayda Mahsur Kalan Astronotları İçin Dönüş Tarihi Belli Oldu
Yorum Yazın
NASA’ya bu cinsel içerikli keşfi için çok tepkiliyiz 😂