Yabancısı İçin Bir Zamanların Gri ve Soğuk Ankara'sı Artık Koca Bir Yas Evi
Ankara Türkiye Cumhuriyeti tarihinde görülmemiş bir süreçten geçiyor. Daha bir patlamanın yaraları sarılmamışken diğer bir patlamanın haberiyle sarsılıyor. Başkent bir zamanlar orada yaşamayanlar için gri sıkıcı ve düzenli imajının yanına acıyı kederi ve korkuyu ekliyor. Ankara'yı en çok o şehirdeki anıları üzerinden seven Ankaralılar da, anılarına hiç hatırlamak istemedikleri yenilerini ekliyor. Türkiye şehirlerinin diğer şehirlerde yaşayanları için kaygılandığı bir ülkeye dönüşüyor. Bir başkent gidildiğinde yapmadan dönülmeyecek listesine kalabalık yerlerden uzak durulması maddesini ekliyor.
10 Ekim 2015 Ankara (Garı): 102 kişi hayatını kaybetti...
Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en kanlı bombalı saldırısıdır. Bugün birileri oturup ezbere o kadar ismi sayamıyor. Akıllarda sadece o acıklı rakam kaldı. Ocağına ateş düşmüş onca aile, yüzlerce eş dost akraba ve sevgilinin kalbindeki yaralar çok taze. İsimleri bir tek onlar anımsıyor.
17 Şubat 2016 Ankara: 28 kişi daha can verdi...
17 Şubat 2016'da Ankara'nın Çankaya ilçesinde askeri personeli taşıyan araç hedef alınarak gerçekleştirilen bombalı saldırıda, içinde sivillerin de bulunduğu tam 28 kişi hayatını kaybetti. Ülkenin diğer yanındaki ateş tam olarak ülkenin kalbine sıçrıyor.
13 Mart 2016 Ankara ve henüz netleşmeyen kayıp sayısı
Ankara'nın Kızılay semtinde ilk değerlendirmede Çevik Kuvvet hedeflenerek yapılan bombalı saldırıda içinde sivillerin de olduğu onlarca ölü ve yüzlerce yaralıdan bahsediliyor.
Abdülkadir Selvi "Terörle yaşamaya alışmamız gerekiyor."
Her gün şiddetin bir başka türüyle tanışan, sevdiklerini kaybeden ve kaybetmekten korkan insanlara bunlar söyleniyor. Bir Ankaralı olsa 'Sensin Gri Abdulkadir Selvi!' diyebilirdi. Hiç tanımadığımız insanların ölmesine, sevdiklerimizi kaybetmeye alışmamız bekleniyor.
Ölen bizim geleceğimizdir.
Hiç anımızın olmadığı o soğuk ve gri şehirde neredeyse her ay ölen, yine ölen, bir daha ölen bizim geleceğimizdir. Geleceğimizin ölmesine alışmak, bir başkentin düzenli ama güvenli olmayan bir yere dönüşmesine her gün tanık olmak, bu ülkenin en uzağındaki ateşin gelip tam merkezine de düştüğünü görmek 'gerçekten alışmamız gereken bir şey mi?' sorusu ortada öylece sahipsiz kalıyor.
Ne Ankara, ne Suruç, ne Reyhanlı ne de başka bir yer yansın artık.
Büyük patlama haberleri günlük hayatımızın bir parçası haline geliyor. İnsanların sadece rahatsız oldukları şeyleri ortadan kaldırmak isteyebileceği gözden kaçıyor. Bunlardan rahatsız olmayan, bunu kanıksamış kitlelerin bunun önüne geçmek için hiçbir şey yapmayacağı gerçeği rakamlarla ifade edilen ölü sayıları ile hayatımızın içine günlük manşetlerle sızıyor.
Acı sahiplerinin koşulsuz kucaklanması gerektiği geleneği, giderek yok ediliyor.
Yakınlarını kaybeden insanların sahiplenildiği, kucaklandığı ve toplumsal olarak sahiplenildiği tüm geleneğimiz giderek yok ediliyor. Çözüm için tek yürek olmamızdan dem vurulurken, kiminle tek yürek olmamız gerektiği kafaları karıştırıyor. Bunca kutuplaşmanın ortasında kayıp sahipleri acısını haykıramıyor bile.
Ankara' da kimse artık duvarlara güzel şeyler yazmıyor.
Şehirler değişiyor, duvar yazıları karşılıksız aşkları yazmayı giderek azaltıyor. Ankara en çok şiir yazılan duvarların şehri olmaktan çıkıp en çok patlamanın olduğu şehir oluyor. İnsanlar ölüme alışmamak için mücadele ediyor.
Yorum Yazın
O değil de neden terörle yaşayalım? neden yaşamaya alışalım?!
Arkadaşlar 140 kadar vefat eden insan varmış arkadaşlarımdan alıyorum haberleri ama bunu hiç kimseye söylemiyolar insanlarımızı kandırmaya olayları unutturma... Devamını Gör
Patlamadan bir kaç gün önce Amerika bir bildirge yayınlıyor;" Ankara'da bir canlı bomba patlaması gerçekleşebilir -bazı mekan ve meydanlar belirtip- bizim ha... Devamını Gör
Sosyal medya şovunu bir kenara bırakıp o samimiyetsiz maskelerimizi düşürüp sahiden acılarımızla Allaha daha fazla yakarmaktır. Düşüncemiz ne olursa olsun Tü... Devamını Gör