Kişinin Kendini Toplumdan İzole Ederek Çöp ve Gereksiz Eşya Biriktirme Hastalığı: 'Diyojen Sendromu' Nedir?
Dünya üzerinde oldukça ilginç ve farklı davranış bozuklukları var. Diyojen sendromu da bunlardan bir tanesi... İnsanların kendini toplumdan soyutlayarak çerçöp biriktirdiği bu rahatsızlığın detaylarına gelin birlikte inelim. 👇
Geçtiğimiz günlerde ortaya çıkan bir haberle herkes hayrete düşmüştü: Çöplerin biriktirildiği kullanılmayan bir evde 1 yıl boyunca orada terk edilmiş bir çocuk bulundu.
Bursa'da meydana gelen bu kan dondurucu olay birçok ürpertici detaya sahipti: İçeride bırakılan küçük çocuk, çöpler ile dolup taşan odalar...
Öyle ki küçük çocuğun tırnakları ve saçları çok uzamış ve çok zayıflamış halde bulundu. 😰
Haberin detayları için 👇
"Böyle bir şey sağlıklı bir insanın yapacağı iş değil" diyorsanız, haklısınız. Çünkü bu bir hastalık...
Genellikle yaşlı insanlarda görülen bir davranış bozukluğu olan çöp ve gereksiz eşya biriktirme rahatsızlığına 'Diyojen sendromu' deniyor.
Bu sendrom ismini kinik felsefesinin öncü ismi, ünlü filozof Diyojen'den alıyor. Diyojen, sendroma hakkını veren bir isimdi...
Meşhur filozof, insanlardan uzak bir şekilde fıçısının içerisinde, hiçbir hijyen ve düzene ihtiyaç duymadan yaşardı. Kurallara bağlı olmayı reddeden ünlü filozof, her zaman toplumu ve düzenine karşı çıkıyordu.
Bu sendromdan mustarip insanlar da, ünlü filozof ile ortak özellikleri taşıyor: Asosyallik, dış görünüşe önem vermemek ve hijyene dikkat etmemek.
Diyojen sendromuna sahip insanlar çoğu zaman çöp biriktirmenin zararsız olduğunu düşünür ve hastalıklarının boyutunun farkında olmazlar.
Bu sendrom, başka mental hastalıklar ile de ilişkilendiriliyor. Bunlardan birkaçı şöyle sıralanabilir:
Diyojen sendromu bazen orta yaş grubunda görülse de, sıklıkla 60 yaş ve üstü yaşlı insanlara tanı konuluyor.
Semptomlar ise zaman içerisinde ortaya çıkıyor. Başlangıç semptomu sosyal etkinliklerden ve insanlarla etkileşimden kaçınmak oluyor. Bu insanların ayrıca davranışları ve kişiliği de değişebilir: Uygunsuz laflar söyleyip, davranışlar sergileyebilirler.
Diyojen sendromu tanısının konması epey zaman alabilir, çünkü bu insanlar diğer insanlardan izole yaşamayı tercih ederler.
Dışarıdan bir göz olmadığı için de durumun ciddiyeti çok geç kavranır. Henüz tanı konulmamış kişilerin taşıdığı semptomlar ise şöyle:
Kötü hijyen koşulları yüzünden ortaya çıkan deri kızarıklıkları, pire ve bitlenme problemleri.
Taranmamış, bakımsız saçlar.
Aşırı uzun ayak ve el tırnakları.
Kötü vücut kokusu.
Dış görünüşe önem vermemek.
Açıklanamayan yaralar.
Kötü beslenme.
Yetersiz su tüketimi.
Elbette en büyük semptomları, bu kişilerin evleri sergiliyor...
Fare vb. kemirgenlerin evi istila etmesi.
Evin her bir köşesinde yığınla birikmiş çöpler.
Yoğun kötü koku.
Diyojen sendromundan mustarip olan kişiler çoğunlukla bu semptomların birkaçını veya hepsini taşıyor:
Kendi fiziksel ve mental bakımına hiç önem vermemek.
Kirli yığınlar.
Aşırı istifçilik.
Durumlarının ciddiyetini reddetmek.
Etraftaki çöplerden ve kirlilikten utanmamak.
Destek ve yardım almayı kabul etmemek.
Bu semptomlardan bir veya iki - üç tanesine sahip olmak, çöplükte yaşadığınız anlamına gelmez. Genelde bu durumu tetikleyen başka olaylar olur.
Bu, eş veya bir dostun kaybı olabilir. Bazı tıbbi durumlar da bu sendromu tetikleyebilir. Mesela;
Eklem yangısı veya kırık bir kemik sebebiyle hareketsizlik
Felç
Görme problemleri
Konjestif kalp yetmezliği
Bazı kişilik özellikleri de zamanla (özellikle yaşlılıkta) bu sendroma yol açabilir.
İçe dönük biri olmak, insanlara soğuk davranmak ve şüpheci kişilik gibi...
Bu sendromun iki farklı türü var: Birincil Diyojen sendromu ve ikincil Diyojen sendromu.
Birincil Diyojen sendromu tanısı, başka hiçbir mental hastalık olmadığında konuluyor.
İkincil Diyojen sendromu tanısı ise teşhis esnasında başka mental rahatsızlıkların da keşfedilmesi ile konuluyor.
Bir teşhisin konulabilmesi için doktorun kişinin davranışsal ve sosyal tarihini incelemesi gerekiyor.
Bir sosyal hizmet görevlisi bu konuda yardımcı olabilir. Özellikle şüpheli kişi, komşularından çok fazla şikayet alıyorsa bu genelde doğru çıkıyor. MR ve benzeri diğer testler ile doktor, bu sendromun altında yatan sebebi de bulabilir.
Diyojen sendromunu tedavi etmek zor olabilir, ancak tedaviyi devam ettirmek çok önemli.
Bu sendromdan mustarip insanlar, o ev içerisinde olası yaralanma ve kaza sonucu hayatını kaybetme riskini de taşır. Eğer sendroma sahip kişi tedavi almaya gönüllüyse 'istifçilik rahatsızlığı' için kullanılan davranışsal terapiler uygulanabilir.
Diyojen sendromunu tedavi etmek mümkün. Bu sendroma sahip kişilerin aile ve yakınlarının desteği de önemli. Yardım almaktan ve istemekten hiçbir zaman zarar gelmediğini unutmayın. 🙏
Yorum Yazın
MUSTARİP DEĞİL MUZDARİP.