Instagram Fenomeni Annelerle Yayılan 'Büyümüş de Küçülmüş Çocuk' Tarzı Tüketim Kültürünü Besliyor!
Tüketim kültürünün hepimizi ele geçirdiği ve tek bir doğrultuda yönlendirdiği artık herkes tarafından bilinen bir gerçek. Bunu inkar edemeyiz ancak çocuklarımızı etkilemesi ve onları büyük bir boşluğa itmesi tam olarak günümüzde yaşanıyor. Tarz çocuklar modayı yakından takip ediyor, büyüklerini örnek alarak onlar gibi giyiniyor, aksesuarlarıyla kıyafetlerini tamamlıyor.
Peki ama çocukluk nerede kaldı? Bir tişört bir şortla dışarı çıkmak, kirlenmek, terlikleri atıp yalınayak yola devam etmek, hunharca toprağa bulanmak…
Geçmişten günümüze çocuk kıyafetlerinin evrimini, kâr nesnesi haline getirilmelerini, tarz olmaları için yetiştirilmelerini ve sosyal medyada pompalanan bu akımın etkilerini değerlendireceğiz. Bakalım siz ne düşüneceksiniz?
1900’lü yıllar ve tüketim kültürünün artmasıyla ortaya çıkan 'moda' hiç şüphesiz ki tarihsiz bir kavram…
Antik Yunan’dan Bizans’a, Mısırlılardan Sümerlere kadar toplumların, geleneklerin, olayların aynası olan moda günümüzde artık hayatımızın ayrılmaz bir parçası. Büyük bir sektöre dönüşen ve farklı olanı arama arzusuyla körüklenen moda anlayışında amaç değişti. Artık yalnızca gerekli olduğu için giyinmiyoruz, aynı zamanda ‘moda’ya uyuyoruz.
Tarz olmak, farklı olanı görmek ve kalıpları yıkmak ama yine de o kalıpların içinde sıkışmaktan ibaret olan moda anlayışı ilk olarak tabii ki kadınları ele geçirdi.
Her daim güzel ve ‘fresh’ görünmesi beklenen, kâr nesnesi haline getirilen ve her alanda tüketim kültürüne yönlendirilen kadınlar, kabul edilen moda anlayışına sıkışıp kaldı. Modayla kalıpları yıkmak isterken, ‘tarz olmak’ kavramının kurbanı oldu.
Ve etkileri hissedilse de özellikle sosyal medyanın gelişmesiyle sıra çocuklara geldi.
Tabii ki eski zamanlarda da bazı çocuklar ‘tarz’ giydiriliyordu ama yaygın olan çocuğun kâr nesnesi haline getirilmesi değildi. Özellikle zengin ailelerin kız çocukları elbiseler giyer, rugan ayakkabıları ve minik çantalarıyla gezerlerdi; erkek çocukları ise en fazla pantolon kemeri ya da papyonu aksesuar olarak kullanırlardı. Belirttiğimiz gibi, bunda zengin olmaları belirgin bir şeydi.
Elbiseler ya da rugan ayakkabılardan ibaret olan çocuk modası büyükleri taklit etmeye doğru seyretti ve işin içine çocukluğun gereklerinden ziyade moda anlayışını takip etme çabası girdi.
Çocukluğun gerekleri dediğimiz sokakta oynarken ne giydiğini umursamamak, olduğu gibi davranmak ve kendini giydikleri üzerinden tanımlamadan yaşadıklarının keyfini çıkarmak… “Sokakta oynayan çocuk mu kaldı? İlahi!” derseniz de haklısınız elbette ama bunu günümüze uyarlamak ve parklarda oynayan, AVM’lerde koşturan ve kreşlerde eğitim alan çocuklar diyerek değiştirmek mümkün, siz de biliyorsunuz.
Peki ne oldu da çocuklarımız tüketim kültürünün aynası haline geldiler, piyasaya ilişkin kavramların hedefi oldular, başkalarının yarattığı biçimleri kendilerine aitmiş gibi hissetmeye başladılar?
Yukarıda da değindiğimiz gibi sosyal medya hayatımızı yoğun bir şekilde doldurmaya başladı. Önce kendimizi sergiledik, bir kısmımız bu sergileme işinden fayda sağladık. Sıra gezdiğimiz gördüğümüz yerlere geldi, gösteriş çabamız hayatımızın o kısmını da etkiledikten sonra butikler, büyükler gibi giyinen çocuklar, annesi ve babasıyla tıpatıp aynı kıyafetleriyle poz veren bebekler ve bunun üzerinden fayda sağlayanlar sahneye çıktı.
Çocukların ihtiyaçlarının olduğu ve bunların bir şekilde tanıtılması elbette normal ama insanı iten ve rahatsız eden bir şeyler var sanki, ne dersiniz?
Biz söyleyelim o rahatsızlık hissini: Çocukların çocuk oluşlarıyla ilgili bir sorun var. Büyükler gibi giyinip, onlar gibi davranmaya yönlendiriliyorlar ve toplumun her kesiminde ‘normal’ hale geliyor. Çocukların çocukluk hallerini yok sayan bu anlayış, tarz sahibi olanların bir adım önde olmasına izin veriyor. Hayranlık uyandırması beklenen ve kendisine üstünmüş gibi davranılması gerektiğini düşünen bir nesil yetişiyor.
Peki insanlar çocuklarına bunu neden yapıyorlar? Nasıl oluyor da hem onları kâr nesnesi haline getirip hem de rahatsızlık hissetmeden hayatlarına devam edebiliyorlar?
Çünkü kolay para kazanmak istiyoruz. Çocuğun güzeli, çirkini, şirini, sevimsizi olmaz ama bir çift renkli göz ile iki afili fotoğraf, özellikle sosyal medya fenomeni olan anneler için yetiyor da artıyor bile… Bu demek değil ki yalnızca ‘anneleri’ eleştiriyoruz, tabii ki hayır. Bunun bir aile kararı olduğunu emsal olaylardan gördük, biliyorsunuz. Amacımız blogger mom'ları yargılamak değil, sadece bu konuda farkındalık yaratmayı istiyoruz.
Çocukların çocukluklarını yaşayamadan büyük gibi davranmaya itildikleri bu moda anlayışında 'durumu o kadar parlak olmayan' insanlar için de rahatsızlık verici durumlar var. Sosyal medya fenomeni haline getirilen bu çocuklar diğer çocuklarda ve dahi annelerinde hayranlık uyandırıyor. Bu hayranlık da onlar gibi olmaya çalışmakla şekilleniyor.
'Biz büyüdük ve kirlendi dünya' diyenler pek de haksız değil anlayacağınız... Özgürce, üstümüze ne giydiğimizi düşünmeden, başkalarının kıyafetlerine bakmadan sokakta oynadığımız günler geride kaldı. Şimdi birbirlerinin tarzlarını eleştiren, acımasızca şekilcilik üzerinden değerlendiren ve hiçbir şeyi beğenmeyen bir nesil yetişiyor. Tehlikenin farkında mısınız?
Yorum Yazın
Allah aşkına şu sabileri rahat bırakın. Nedir bu 5 yaşındaki bebeleri 20-30 yaşındakiler gibi giydirmek... Ayaklarında topuklular, boyunlarında fularlar, eld... Devamını Gör
Sırf bu eziyeti yapmak için çocuk yapan ahmaklar var.İlerdede görecekler tam çocuğa ihtiyaçları oldukları anda çocuk suratlarına bakmayacak.Örf adet öğretmed... Devamını Gör
Sırf kendi saçma egolarını tatmin edecekler diye çocuklara eziyet ediyorlar.Ne kadar çok like okadar yüksek motivasyon.Birde uzatmalı biçimde 'AAAAAAAAAAAYYY... Devamını Gör
Bu resmen çocuk istismarı. Onları yetişkin gibi giydirerek nereye varmak istiyorlar çok merak ediyorum. Sırf millete hava atmak,beğeni kazanmak adına çocuklu... Devamını Gör