Gökçen Erdoğan Yazio: Benim Yıla Vedam Böyle
Acısıyla, acısıyla bir yılı daha geride bıraktık. Yer hareketlerinden orman yangınlarına, kadın cinayetlerinden hasta çocuklara, pandemiden ekonomiye dört bir yandan acıyla dolu bir yıl oldu. Gezegenlerin adeta omuz atarak dalaştığı, onun şuraya bunun buraya kaydığı, kimsenin yerinde rahat duramadığı ama herkesin bir de kilitli kaldığı bir yıl. Öyle çok fatiha okuduğumuz bir yıl oldu ki bu satırları sinirden gülerek yazıyorum.
Evet insan her zaman olumlu falan olamıyor. Üstelik ben, en başta doğumlarla büyük mucizeler de görme şansına erişen biriyim hep.
Evimde dirliğim düzenim yerinde, sağlığım deseniz çok şükür. Ama şu an içimdeki nine etrafta vuracak tahta arıyor. Çünkü kişisel iyiliğin güzelliğin mutlu olmaya yetmediği bir yıl. Acısıyla demiş miydim?
Ne olacak peki şimdi? Noel Baba bacadan inecek ve hediyelerimizi bıraktıktan sonra bu berbat yılı alıp gidecek, yerine de cillop gibi yeni bir yıl mı bırakacak? Şu tatlı bir bebek olarak resmedilenden hani. Aslına bakarsanız Noel Baba 65 yaş üstü olduğu ve risk grubunda bulunduğu için gelebileceğinin bile şüpheli olduğu bir yıl bu yıl. Ve bu satırlar da benim dönüp bir kez daha bakmayacağım satırlar. İnşallah nefretimi büsbütün kusmamışımdır. Yeni yıla yaranacağız diye de çizgiyi aşmayalım.
Şaka bir yana bu bir veda yazısı 2020’ye.
Onu sevmedim. Ama ondan almam gerekeni aldım yine. Dayanışmanın gücünü iliklerimize kadar hissettiğimiz bu yılda kendi adıma çokça umutlandım. İnsandan ümidi asla kesmemem gerektiğini bir kez daha anladım. Enkaz başında hep birlikte göz yaşları içinde oturduğumuz ve yaraları sarıp birbirimizi ısıttığımız günler mıh gibi aklımda.
Adaletten yana sarsıldığım bir yıl oldu yine, hayal kırıklığına uğradığım. Pandemi nedeniyle tahliye edilenlerin karıştığı suçlar irili ve ufaklıydılar ama hepsi hayatlara mal oldular. Ekonomi deseniz, işsizlik rakamlarını katlamaktan, evdeki ekmeği azaltmaktan, kepenkleri hepten kapatmaktan başka çare bırakmadı kimsede. Bükülecek bel bırakmadılar insanda. Evine, barkına uzak kalanlar şifa kaynağı oldular ve tekmelenip bıçaklandılar görevli oldukları hastanelerde. Yine cehaletle savaştığımız ve yer yer kaybettiğimiz bir yıl oldu. Zordu.
Hayır ümitsiz değilim. Bakmayın kırgınlığıma, yorgunluğuma. 2021’den de ümitliyim, insandan da. Noel Baba’dan bile. Neticede kısıtlamalar çerçevesinde de yapabilir yapacağını.
Kendi aramızda usulca eğlenelim olur mu? Yeni yılı beğenirsek daha büyük bir kutlama yaparız ilerde.
Yorum Yazın