Bir Savaş Muhabiri Şerif Turgut'un Tweetlerinde Anlatmak İstediği Gerçek: Kanıksamak
Şans eseri hayatta kaldığımız şu topraklarda bazı şeylere çabucak alışmamız ne kadar normal?
Bir savaş muhabirinin gözünden, savaşa çekilen bir toplum nasıl alıştırılır acıya, ölüme?
Şerif Turgut, Türkiye'nin ilk kadın savaş muhabiri. Bosna savaşında gazetecilik yaptı. Savaşın ne denli vahim bir şey olduğunu hepimizden daha iyi biliyor.
Saldırıdan hemen sonra, "Siz sizi olun, toplu ölümleri kanıksatmalarına izin vermeyin." diye tweet attı.
Bir savaş muhabiri bunları söylüyorsa bildiği bir şeyler vardır, insanların hangi aşamalardan geçtiğini en iyi o gözlemlemiştir...
Hemen hemen her ay, ülkenin göbeğinde bomba patlaması artık çok normal bir şeymiş gibi ifade edilmemeliydi.
Eğer bunlara alışırsak, bunu kanıksarsak kendimizi bir anda savaşın içerisinde bulmamız oldukça olası...
"Tepki verin, hesap sorun. Aman ha kanıksamayın Ölürsünüz, sevdiklerinizi öldürürler..."
Aslında herkesin aklındakini söyledi Şerif Turgut. Yanıbaşımızda Suriye gibi bir örnek vardı. Bombaların bizim evlerimize de yağmayacağını kim garanti edebilirdi?
Ve ardından bazı gazeteciler tarafından "Terörle yaşamaya alışmalıyız", "Türkiye bir Orta Doğu ülkesidir. Böyle şeylerin olması normaldir." gibi açıklamalar gelmeye başladı.
Birileri tarafından susturulmak istendiğimiz, alıştırılmaya çalışılmamız apaçık belliydi.
Gencecik insanların hayatlarının baharında ölmelerine, tecavüze uğramalarına yüzlerindeki gülücüklerin çalınmasına kim ne derse desin alıştırıldık...
Üzüldüğümüz, arkasından kelimeleri cümlelere dökemediğimiz arkadaşlarımızı kaybettik. Yarın bizlerin ya da sevdiklerimizin; işine / okuluna giderken, evimize dönerken bir bombalı saldırıya kurban gitmeyeceğimizin garantisini kim verebilirdi?
Peki neydi Kanıksamak?
TDK'nin tanımına göre.-i) 1. Çok tekrarlama sebebiyle etkilenmez olmak, alışmak:
'Kanıksamış ve alışmış olduğumu düşünmek bile istemiyorum.' - A. Ağaoğlu.
Son Kızılay saldırısıyla birlikte 200'ü aşkın sivil insan hayatını kaybetti. Biz de alışmaya başladık artık. 3-4 gün sonra bu saldırıları unutup hayatımıza devam ettiğimiz apaçık ortada.
Ta ki, bir sonraki saldırı gerçekleşene kadar.
Farkında olmasak bile kanıksıyoruz. Alışıyoruz acıya. Acı bizi bulmadıkça...
Yorum Yazın