Anne Sevgisini En Güzel Dizelerle Kağıda Dökmüş Şairlerden 11 Mükemmel Şiir

Dokuz ay koynunda gezdirdi beniNe cefalar çekti ne etti AnamAcı tatlı zahmetime katlandıUçurdu yuvadan yürüttü AnamAnaların hakkı kolay ödenmezAnalara ne yakışmaz ne denmezKan uykudan gece kalkar gücenmezEmzirdi salladı uyuttu AnamDoğurdu beni Sivas ilindeSivralan Köyünde tarla yolundaAzığı sırtında orak elindeTaşlı tarlalarda avuttu AnamBen yürürdüm Anam bakar gülerdiHuysuzluk edersem kalkar döverdiHemen kucaklayıp okşar severdiÇirkin huylarımı soyuttu AnamÇocuğudum Anam bana ders verdiOkumamı çalışmamı ön gördüMilletine bağlı ol da dur derdiVatan sevgisini giyitti AnamTükenmez borcum var Anama benimOnun varlığından oldu bedenimKimi köylü kızı kimisi hanımTa ezel tarihte kayıtlı AnamVeysel der kopar mı Analar bağıAnalar doğurmuş ağayı beyiİşte budur sözlerimin gerçeğiOkuttu öğretti büyüttü Anamİlk kundağın Ben oldum, yavrum; İlk oyuncağın Ben oldum. Acı nedir Tatlı nedir... bilmezdin Dilin damağın Ben oldum. Elinin ermediği Dilinin dönmediği Çağlarda, yavrum Kolun kanadın Ben oldum Dilin dudağın Ben oldum. Belki kıskanırlar diye Gördüklerini Sakladım gözlerden Gülücüklerini... Tülün duvağın Ben oldum! Artık isterlerse adımı Söylemesinler bana 'Onun Annesi' diyorlar... Bu yeter sevgilim bu yeter bana! Bir dediğini İki etmiyeyim diye Öyle çırpındım ki Ve seni öyle sevdim sana O kadar ısındım ki Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim Gün oldu kırdın... İncinmedim; İlk oyuncağın Ben oldum.. Yavrum Son oyuncağın Ben oldum... Layık değildim Layık gördüler Annen oldum yavrum Annen oldum!Anne sana kim dedi yavrunu doğurmayı? Sanki karnında fazla yaramazlık mı ettim? Senden istemiyordum ne tacı ne sarayı Karnında yaşıyordum kafiydi saadetim. Bir kere doğurdunsa sonra niçin büyüttün? Kundakta beşikte de bir zahmetim mi vardı? Koynundan niçin attın yavrunu bütün bütün. Bilmiyor muydun ki o yalnızlıktan korkardı? Sütünden tatlı mıdır anne sanki bu hayat? Bana sorsana anne yaşamak bir hüner mi? El aç yalvar gündüze geceye boyun uzat Bu uğurda bir ömür çürütmeye değer mi? Karnında yaşıyordum kafiydi saadetim Anne istemiyordum ne tacı ne sarayı Anne karnında fazla yaramazlık mı ettim? Anne sana kim dedi yavrunu doğurmayı?Anne ölünce çocuk Bahçenin en yalnız köşesinde Elinde bir siyah çubuk Ağzında küçük bir leke Çocuk öldü mü güneş Simsiyah görünür gözüne Elinde bir ip nereye Bilmez bağlayacağını anne Kaçar herkesten Durmaz bir yerde Anne ölünce çocuk Çocuk ölünce anneAk saçlı başını alıp eline, Kara hülyalara dal anneciğim! O titrek kalbini bahtın yeline, Bir ince tüy gibi sal anneciğim! Sanma bir gün geçer bu karanlıklar, Gecenin ardında yine gece var; Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar, Yaşlı gözlerinle kal anneciğim! Gözlerinde aksi bir derin hiçin, Kanadın yayılmış, çırpınmak için; Bu kış yolculuk var, diyorsa için, Beni de beraber al anneciğim! ...Annem yok artık.Beni düşünen kalbi yok.Bitti. Umutsuz olmak istemiyorum. Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum. Annem yok artık,yeryüzü çok gördü onu, Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını Çok gördü Dalgın yüreğini çok gördü Bizim için çarpan,kaygılarla dolu yüreğini. Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi. İşte geldim çocuklar demeyecek Nasılsın yavrum demeyecek Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını, Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık, Yine gel demeyecek, Çıkarken ben kapıdan, çıkıp karanlığa karışırken Yeni bir dönemi başladı ömrümün, Annemin olmadığı dönemi, Onu yüreğimin üstüne nasıl bastırmak İstediğimi bilemeyecek artık. Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana, Aklımda hep son dönemlerinin annemi Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan, Çocuklarım olduğunda onlara annemi anlatabileceğim Sadece. Fotoğraflarına bakacaklar, Ufarak,biraz mahsunca bir kadın Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp Kapımı açıp girmeyecek Yüreği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın, Kocasına sığınan biraz bütün fotoğraflarında Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor, Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım..Uyusun da büyüsünderdin büyüdüm anne.Bana o ak sütündenVerdin, büyüdüm anne.Uykuma yıldızlarıSerdin , büyüdüm anne.Anne güzelliğineErdin, büyüdüm anne.Nasıl hatırlamam anacığım nasılKaç geceler bana ninni söylerdiHasta olunca oydu başucumda bekleyenBiraz yorulmayayım, üzülmeyeyim, hemenAlır kucağına okşardı, saçlarımı öperdi.Nasıl hatırlamam anacığım nasılUzun kış geceleri masal masaldıGüzel çoban kızları, iyi kalpli sultanlarBir suyun akışı gibi geçip gitti zamanlarŞimdi ne o dünkü çocuk, ne de o masal kaldı.Nasıl hatırlamam anacığım nasılYıkayan oydu mürekkep lekeli parmaklarımıAkşam biraz geciksem yollara düşerdiSokağa çıkarken “Yavrucuğum üşütme” derdi.Hemen bir kazak örerdi biraz boş kaldı mı.Nasıl hatırlamam anacığım nasılBilirim yine kalbinde yerim anacığımSelam sana Anneler Günü İstanbul’danYeni dönmüşçesine bir akşam okuldanVefalı ellerinden öperim anacığım.Merhaba anne, Yine ben geldim. Merak etme okuldan çıktımda geldim. Annelerde babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama Ali 'Okula gitmezsem annem çok kızar, merak eder' demişti de Onun için söylüyorum. Geçen hafta öğretmen, Sağ elimde sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte Öğretti sağımı solumu. Ben biliyorum artık Anne sağım neresi, solum neresi. Ağrıyan yanımın neresi olduğunu şimdi iyi biliyorum anne. Hani geçen geldiğimde “şuram acıyor işte şuram” demiştim de Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne Bak şimdi söylüyorum Şuram işte, Sol yanım çok acıyor anne. Hem de her gün acıyor anne her gün. Dün sabah annesi Ayşe'nin saçlarını örmüştü. Elinden tutup okula getirdi. Yakası da danteldi. Zil çalınca öptü, “hadi yavrum sınıfa” dedi. Bende ağladım, Ağladım hiç de utanmadım. Öğretmen ne oldu dedi. “Düştüm dizim çok acıyor” dedim. yalan söyledim anne. Dizim acımıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne. Bugün bende saçım örülsün istedim. Babam ördü ama onunki gibi olmadı. Dantel yaka istedim. Babam 'Ben bilmem ki kızım' dedi. “Bari okula sen götür” dedim. 'kızım, iş' dedi. Bende “banane dedim, ağladım. 'kızım, ekmek' dedi babam. Sustum ama okula giderken yine ağladım anne. Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne. Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi. Zeynep 'annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş' dedi. Babam hepsini birlikte yıkıyor. Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne? Uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme. Üzülmesin diye söylemiyorum ama Arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor. Biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne. Hava kararıyor, ben gideyim anne. Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi. Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum. Kim bozuyor toprağını, Çiçeklerini kim koparıyor. İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme. Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne. Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım. Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını şu kavanozda biriktirdim. Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum. Her sabah onu öpüyor kokluyorum. Kimseye söyleme ama anne. Bazen de konuşuyorum onunla. Ne yapayım seni çok özlüyorum anne. Ha unutmadan, Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi. Ben babama yazdıracağım. Öğretmen anlarsa çok kızar ama banane kızarsa kızsın. Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatacağım anne. Senin adın geçince sol yanım acıyor anne. Hiç bir şey yutamıyorum. Bazen de dayanamayıp ağlıyorum. Kağıda da böyle yazamam ya anne. Ben gidiyorum anne, Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp. Mutlaka gel anne, Sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne. Sol yanım acıyor anne. İşte tam şurası, Sol yanım çok acıyor anne. Seni çok özledim, Anne çook.Anne, bahar geliyor uyansanaÇık altın eşikte bekle beni,En güzel tılsımları buldum sanaKoklayabilmek için nefesini.Yeni açmış şu erik hatırlatırBana ağaçları çok sevdiğimi,Sevginle mi ıslanmış şu sonsuz kır,O kara bırakmışsın gözlerini.Gül güzel annem benim, benim rüyamİçimden çiçekli bir yol var sana,Senin yerine biraz ben uyusamAnne bahar geliyor uyansana.Sen bir avuç bebektinKimdi süt veren sana,Hastalandın ölecektinKim kanat gerdi sana?Senin minik başınıAvuçlarına alıpGece uykusuz kalıpKucağında kim salladıAğladın, seninle kim ağladıAnnen!Sana ilk adımını attıran kimdirKonuşmayı öğretti sana bir birAnnen!Sen şimdi giderken okulaSefertasını kim hazırlar?Kim bakar arkandan yola?Sende en çok kimin hakkı varKimdir seni en çok sevenAnnen!Dünyayı hiç değilse bir günlüğüneallı pullu bir balon gibi verelim oynasınlaroynasınlar türküler söyleyerek yıldızların arasındadünyayı çocuklara verelimkocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibihiç değilse bir günlüğüne doysunlardünyayı çocuklara verelimbir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığıçocuklar dünyayı alacak elimizdenölümsüz ağaçlar dikecekler

Anne Sevgisini En Güzel Dizelerle Kağıda Dökmüş Şairlerden 11 Mükemmel Şiir

1. Aşık Veysel - Anama

2. Arif Nihat Asya - Anne

3. Cahit Sıtkı Tarancı - Anne Ne Yaptın?

4. Sezai Karakoç - Anneler ve Çocuklar

5. Necip Fazıl Kısakürek - Anneciğim

6. Ataol Behramoğlu - Annem Yok Artık

7. Faruk Nafiz Çamlıbel - Anne

8. Ümit Yaşar Oğuzcan - Anacığım

9. Ayla Aydemir - Sol Yanım Acıyor Anne

10. Ceyhun Atuf Kansu - Uyuyan Güzel Anneye

11. Nazım Hikmet Ran - Annen