Ağlamaktan İçimiz Çıktı: Çukur'un Büyük Finalinde Neler Oldu?
Geçen hafta Çukur çok heyecanlı bir yerde bitmişti 👇
Çukur'da Finale 1 Kala Büyük Şok! Yamaç Koçovalı ve Amca Cumali Öldü mü?
Yamaç'ın abileri onu kurtarmak için koşsalar da yanlış yere gitmişti. Neyse ki Murtaza doğru yere gitmeyi başarmış. Yamaç'ın hayatını bizzat kurtardı.
Maalesef Amca Cumali de kurtuldu. Şahram son anda geldi ve onu kurtardı. Odaya girer girmez de amcayı boğan Ayşe'yi vurarak öldürdü.
Ayşe'nin ölümü tüm aileyi etkiledi ama Murtaza'yı bitirdi... Onu durdurmadığı için vicdan azabı çeken Murtaza, yaşamak için her şeyi yapan adam, intihar etti.
Söylediği türkü, gözyaşı, yalnızlığı, vedalaşması, her şeyi yıktı bizi... Sosyal medyada final sahnesinden sonra en çok konuşulan sahne buydu. Ferit Kaya dizi boyunca şahane performans sergiledi, finali de kendine yakışacak şekilde yaptı diyebiliriz.
Amca ölüme yaklaşınca kafayı yedi. O da Şahram da kalbini tamamen kararttı. Rastgele adam öldürmeye ve mahalleyi boşaltmaya başladılar.
Bu kadar kayıp yeter! Artık buna dur demek için Yamaç Şahram'ı son bir dansa çağırdı. Güzelce pataklayıp keline keline vurduktan sonra bir sürpriz bekliyordu Şahram'ı.
Yine taktı kulağına 'Heyecanı Yok'u ve şekillü şüküllü dövdü. Aman be Yamaç...
Yamaç tek başına gelmemişti. Şahram ve motorcu çetesini tuzağa düşürmüşlerdi. Tara tara tara anasını ağlattılar vallahi, bir tane adam bırakmadan öldürdüler.
Böylece amca da bilek gücünü kaybetmiş oldu.
Mahalleli gitmek üzere yola çıkmıştı ki Sultan anaları ve Koçovalı kadınlar önlerini kesti. Hep beraber bir olup koca bir gaz bulutuna dönüştüler. Hadi Amca Cumali'nin evini basmaya!
Amcayı ittire kaktıra evden çıkarıp attılar. Fukara sümüğü gibi yere yapışmasına az vardı ki çıktı gitti. Sinirlendik, saçmalayın yahu bu adam ölmeyecek mi dedik?
Ama meğer yanına değil, yarına bırakmışlar. Onu evden, mahalleden uzaklaştırdıktan sonra oynayaaaa oynaya delirtip, en sonunda da bir çukura attılar.
Beddua ede ede, ağzından pislik akıta akıta öldü. Sonunda Çukur bütün düşmanlarından kurtuldu ve mutlu sona yaklaşıldı...
Çukur, artık huzur içinde olabilirdi. Koçovalılar da mahalleden ayrılmamayı ama artık başında da durmamayı seçti. Bütün tapuları mahalle sakinlerine dağıttı ve köşesine çekildi.
Bu tapu meselesi aslında biraz komik. Tapu bir elden öbür ele geçince sanki mülk de sahip değiştirmiş gibi davranıyorlar. Kimse de tapu ve kadastronun kapısına uğramıyor gerçekten... Selim sırf Erdenetler'e kaptırılan tapu 'kağıtları'nın yenisini çıkarmak için tapuya gidip başvuru yapılmadığından öldü mesela...
Gelelim bir diğer konuya... Nehir, Yamaç'ı karnındaki bebekle terk etmişti. Finalde çok tatlı bir oğlu olduğunu, adını Yamaç koyduğunu, kendisinin de kansere yakalandığını öğrendik.
Ölmek üzere olduğunu, oğlunu Efsun'a emanet ettiğini söyledi. Efsun bu teklifi kabul etti, iki Yamaç'ı birbirine kavuşturdu.
Yamaç ve ailesi şoka girse de, herkes küçük Yamaç'ı mutlulukla karşıladı. Efsun da ona mutlu bir aile verme sözünü tutmuş oldu.
Aslında tam da böyle, uzun bir sofrada mutlulukla, kahkahalarla hikayeleri son bulacaktı. Derken...
Yıllaaaar yıllar sonrasına geçiş yaptık. Birçok mutlu anı birikmiş, birçok kişi de hayatını artık kaybetmiş.
Efsun ve Sultan barışmış.
Çocuklar, torunlar büyümüş. Yeni Koçovalılar ataları kadar cool olmasa da soy devam etmiş diyelim...
Sanırız sıralama şöyle (soldan sağa):
Akın'ın oğlu, Yamaç'ın oğlu, Cumali'nin oğlu, Vartolu'nun küçük oğlu, Vartolu'nun büyük oğlu, Medet'in oğlu.
Bunlar da hayatta kalan son tayfa. Aliço, Yamaç ve Medet. Ah :(
Yamaç da son dakikalarda can verdi. Ah ulan be, bizi üzmeden bitiremez miydiniz derken öyle bir şey yaptılar ki hem ağladık hem de mutlu olduk.
Yamaç cennetine ulaştı... Onun cennetini izlemek o kadar güzeldi ki, tam bir final oldu diyebiliriz.
O ilk olarak Efsun'u gördü. Efsun onun ilk değil ama son aşkıydı. Yıllar boyunca yanında olan, her iki çocuğuna da annelik eden Efsun, Yamaç için çok değerli.
Ama cennetinde ona bir teşekkür edip yoluna devam etmek var. Her şey için teşekkür etse de, Efsun onun yol arkadaşı, hayatının aşkı o değil...
Yoluna çıkan bir diğer kişi de Nehir... Oğlunun annesi, onu bunalımdan çekip çıkaran kadın. Ona da vefayla, minnetle sarıldı...
Hiç kimse ölmemiş. Kadınlar salonda, bir arada vakit geçiriyor. Sultan, Ayşe, Nedret, Damla, Karaca, Akşın, Saadet, hepsi bir arada.
Muhteşem bir iş çıkarıp diziden sezonlar önce ayrılanlar da dahil, herkesi toplamışlar. Çukur ekibi birbirine çok bağlı, bu her yapımın başarabileceği bir şey değil.
Ama kalbimize en büyük darbeyi burada aldık... İşte onun gerçek aşkı, cennetinde beraber olacağı kadın: Sena. Ne demişler, "Yanındakiyle yaşar, aklındakiyle ölürsün...". Yamaç hiçbir zaman kimseyi onun yerine koyamamış, bunu öğrenmek bizi paramparça etti.
Editör Efsuncu olduğu için bir tık bozulsa da dizinin başladığı gibi bitmesi gülümsetmedi değil.
Celasun ve Meke de tekrar bir aradaydı. İki dost, eski günlerdeki gibi...
O kadar muazzam ve yapılması zor bir şey ki, gerçekten takdire şayan. Şu an başka bir yapım şirketi ile başka bir dizide başrol anlaşması olan birini birkaç saniyeliğine de olsa diziye döndürmek gerçekten çok zor bir iş. Tebrikler...
Metin ve Kemal de oradaydı. İki kardeş bir arada, Yamaç'ın gözleri parlıyordu.
Sona yaklaşırken Paşa ve Emmi'yi görmek de gerçekten eski günlerde hissettirdi. İki sağlam dost burada, peki İdris Baba nerede?
Ve sonunda Yamaç'ın en büyük acısı, cennetinde bile karşısına utançla çıktığı babası... İdris Koçovalı'yı görenler Sena'da ağlamadıysa da şimdi bir bırakmıştır kendini herhalde.
Babasını öldürdüğü için vicdan azabı çeken Yamaç, babası tarafından öpüp koklandı. Bu defter de böylece kapanmış oldu.
Son karede İdris Baba ve bütün oğulları bir aradaydı... Kahraman Vartolu Saadettin'i affetmiş, Selim geri dönmüş, herkes mutluluk içinde. İşte böyleydi final, mutluluktan ağlattı bizi. Böylece bir efsane bitti...
Yorum Yazın