Yüreğinize Dokunacak! Türk Edebiyatı'na Damgasını Vurmuş Şâirlerden Mutlaka Okumanız Gereken 20 Şiir

Charles Bukowski'nin de dediği gibi, 'Şiir yazmanın insanı uçurumun kenarına sürükleyen bir yanı var.' Türk edebiyatına damgasını vurmuş şâirlerin, bu şiirleri yazarken uçurumun kıyısında dolaştığı ise sugötürmez bir gerçek...Nasıl etmeli de ağlayabilmeliFarkına bile varmadan?Nasıl etmeli de ağlayabilmeliAyıpsız,Aşikâre,Yağmur misali?Neylersin alışkanlıkİçin kan ağlarken yüzün gülerDikilitaş gibi dinelirsin yine.Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer,Anneler gibi ağlamanın yiğitliğine?Sesinde ne var biliyor musunBir bahçenin ortası varMavi ipek kış çiçeğiSigara içmek için Üst kata çıkıyorsunSesinde ne var biliyor musunUykusuz Türkçe varİşinden memnun değilsinBu kenti sevmiyorsunBir adam gazetesini katlarSesinde ne var biliyor musun Eski öpüşler varBanyonun buzlu camıBirkaç gün görünmedinOkul şarkıları varSesinde ne var biliyor musunEv dağınıklığı varİki de bir elini başına götürüpRüzgarda dağılan yalnızlığınıDüzeltiyorsunSesinde ne var biliyor musun Söylemediğin sözcükler varKüçücük şeyler belkiAma günün bu saatindeAnıt gibi dururlarSesinde ne var biliyor musunSöylenmemiş sözcükler varSana büyük caddelerin birinde rastlasam Elimi uzatsam tutsam götürsem Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak Anlasan Elimi uzatsam tutamasam Olanca sevgimi yalnızlığımı Düşünsem hayır düşünmesem Senin hiç haberin olmasa Senin hiç haberin olmaz ki Başlar biter kendi kendine o türkü Yağmur yağar akasyalar ıslanır Bulutlar uçuşur geceleyin Ben yağmura deli buluta deli Bir büyük oyun yaşamak dediğin Beni ya sevmeli ya öldürmeli Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa Böcekler gibi başlamalı yeniden Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta Yan garipliğine yürek yan Gitti gidenŞenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı Gittiler akşam olmadan ortalık karardı Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara Geceler uzar hazırlık sonbaharaDiyelim yağmura tutuldun bir gün Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek Öbür yanda güneş kendi keyfinde Ne de olsa yaz yağmuru Pırıl pırıl düşüyor damlalar Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın Dar attın kendini karşı evin sundurmasına İşte o evin kapısında bulacaksın beni Diyelim için çekti bir sabah vakti Erkenceden denize gireyim dedin Kulaç attıkça sen Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan Ege denizi bu efendi deniz Seslenmiyor Derken bi de dibe dalayım diyorsun İçine doğdu belki de İşte çil çil koşuşan balıklar Lapinalar gümüşler var ya Eylim eylim salınan yosunlar Onların arasında bulacaksın beni Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya Çakmak çakmak gözleri Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı Herkes orda sen de ordasın Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim Özgürlüğe mutluluğa doğru Her işin başında sevgi diyor Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili Bi de başını çeviriyorsun ki Yanında ben varımBir akşam-üstü pencerenden bakıyordun Ağır ağır, yollara inen karanlığa. Bana benzeyen biri geçti evinin önünden. Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya... O geçen ben değildim.Bir gece, yatağında uyuyordun... Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya. Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan, Ve karanlıklar içindeydi odan... Seni gören ben değildim. Ben çok uzaktaydım o zaman, Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya. Artık beni düşünmeye başladığından Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya... Bunu bilen ben değildim.Bir kitap okuyordun dalgın... İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı. Genç bir adamı öldürdüler romanda. Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın...O ölen ben değildim...Mona Rosa. Siyah güller, ak güller. Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.Kanadı kırık kuş merhamet ister. Ah senin yüzünden kana batacak. Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.Ulur aya karşı kirli çakallar, Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.Mona Rosa bugün bende bir hal var. Yağmur iri iri düşer toprağa,Ulur aya karşı kirli çakallar.Açma pencereni perdeleri çek, Mona Rosa seni görmemeliyim.Bir bakışın ölmem için yetecek. Anla Mona Rosa ben bir deliyim. Açma pencereni perdeleri çek.Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi, Bende çıkar güneş aydınlığına.Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi. Seni hatırlatır her zaman bana.Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.Zambaklar en ıssız yerlerde açar Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.Bir mumun ardında bekleyen rüzgar, Işıksız ruhumu sallar da durur.Zambaklar en ıssız yerlerde açar.Ellerin, ellerin ve parmakların Bir nar çiçeğini eziyor gibi.Ellerinden belli olur bir kadın, Denizin dibinde geziyor gibi.Ellerin, ellerin ve parmakların.Zaman ne de çabuk geçiyor Mona. Saat onikidir söndü lambalarUyu da turnalar girsin rüyana, Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.Akşamları gelir incir kuşları, Konarlar bahçemin incirlerine.Kiminin rengi ak kiminin sarı. Ah beni vursalar bir kuş yerine.Akşamları gelir incir kuşları.Ki ben Mona Rosa bulurum seni İncir kuşlarının bakışlarında.Hayatla doldurur bu boş yelkeni. O masum bakışların su kenarında.Ki ben Mona Rosa bulurum seni.Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa. Henüz dinlemedin benden türküler.Benim aşkım uymaz öyle her saza. En güzel şarkıyı bir kurşun söyler.Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.Artık inan bana muhacir kızı, Dinle ve kabul et itirafımı. Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı Alev alev sardı her tarafımı.Artık inan bana muhacir kızı.Yağmurdan sonra büyürmüş başak, Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.Bir gün gözlerimin ta içine bak Anlarsın ölüler niçin yaşarmış.Yağmurdan sonra büyürmüş başak.Altın bilezikler o kokulu ten Cevap versin bu kuş tüyüne.Bir tüy ki can verir gülümsesen, Bir tüy ki kapalı geceye güne.Altın bilezikler o kokulu ten.Mona Rosa. Siyah güller, ak güller. Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.Kanadı kırık kuş merhamet ister, Ah senin yüzünden kana batacak. Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak...Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta,Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller;Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?Bu bir lisân-ı hafîdir ki ruha dolmakta,Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul! Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.Nice revnaklı şehirler görülür dünyada,Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan.Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rü'yadaSende çok yıl yaşayan, sende ölen, sende yatan.ISokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında; Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.Yolumun karanlığa saplanan noktasında,Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık; Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık; Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.İçimde damla damla bir korku birikiyor; Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor; Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi; Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi; Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta; Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum! Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta; Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin; İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin; Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim; Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları! Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim; Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya; Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi...IIBaşını bir gayeye satmış bir kahraman gibi,Etinle, kemiğinle, sokakların malısın! Kurulup şiltesine bir tahtaravan gibi,Sonsuz mesafelerin üstünden aşmalısın!Fahişe yataklardan kaçtığın günden beri,Erimiş ruhlarınız bir derdin potasında.Senin gölgeni içmiş, onun gözbebekleri; Onun taşı erimiş, senin kafatasında.İkinizin de ne eş, ne arkadaşınız var; Sükût gibi münzevî, çığlık gibi hürsünüz.Dünyada taşınacak bir kuru başınız var; Onu da, hangi diyar olsa götürürsünüz.Yağız atlı süvari, koştur, atını, koştur! Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları.Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur...Ne senin anladığın kadar, kaldırımları...IIIBir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece,Vecd içinde başı dik, hayalini sürükler.Simsiyah gözlerine, bir ân, gözüm değince,Yolumu bekleyen genç, haydi düş peşime der.Ondan bir temas gibi rüzgâr beni bürür de,Tutmak, tutmak isterim, onu göğsüme alıp.Bir türlü yetişemem, fecre kadar yürür de,Heyhat, o bir ince ruh, bense etten bir kalıp.Arkamdan bir kahkaha duysam yaralanırım; Onu bir başkasına râm oluyor sanırım,Görsem pencerelerde soyunan bir karaltı.Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan; Bana rahat bir döşek serince yerin altı,Bilirim, kalkmayacak, bir yâr gibi başımdan...İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalımŞu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarındanBebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarındanDurmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtarŞu aranıp duran korkak ellerimi tutBu evleri atla bu evleri de bunları daGöğe bakalımFalanca durağa şimdi geliriz göğe bakalımİnecek var deriz otobüs durur inerizBu karanlık böyle iyi afferin TanrıyaHerkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorumHırsızlar polisler açlar toklar uyusunHerkes uyusun bir seni uyutmam birde ben uyumamHerkes yokken biz oluruz biz uyumıyalımNasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklardaBeni bırak göğe bakalımSenin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalımTuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorumBu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyorSeni aldım bu sunturlu yere getirdimSayısız penceren vardı bir bir kapattımBana dönesin diye bir bir kapattımŞimdi otobüs gelir biner giderizDönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güçBir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsinSeni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlatDurma kendini hatırlat Durma göğe bakalım Maviye Maviye çalar gözlerin, Yangın mavisine Rüzgarda asi, Körsem, Senden gayrısına yoksam, Bozuksam, Can benim, düş benim, Ellere nesi? Hadi gel, Ay karanlık... İtten aç, Yılandan çıplak, Vurgun ve bela Gelip durmuşsam kapına Var mı ki doymazlığım? İlle de ille Sevmelerim, Sevmelerim gibisi? Oturmuş yazıcılar Fermanım yazar N'olur gel, Ay karanlık... Dört yanım puşt zulası, Dost yüzlü, Dost gülücüklü Cıgaramdan yanar. Alnım öperler, Suskun, hayın, çıyansı. Dört yanım puşt zulası, Dönerim dönerim çıkmaz. En leylim gecede ölesim tutmuş, Etme gel, Ay karanlık...Beni bu güzel havalar mahvetti,Böyle havada istifa ettimEvkaftaki memuriyetimden.Tütüne böyle havada alıştım,Böyle havada aşık oldum;Eve ekmekle tuz götürmeyiBöyle havalarda unuttum;Şiir yazma hastalığımHep böyle havalarda nüksetti;Beni bu güzel havalar mahvetti.Erol Gülercan'aO sahibinin sesi gramofonlarda çalınan şeyİncecik melankolisiymiş yalnızlığınınİntihar karası bir faytona binmiş geçerken ablamCaddelerinden ölümler aşkı pera'nınEsrikmiş herhal bahçe bahçe çiçekleri olan ablamÇiçeksiz bir çiçekçi dükkanının önünde durmuşTüllere sarılmış mor bir karadağ tabancasıylaZakkum fotoğrafları varmış cezayir menekşeleri camekândaBen ki son üç gecedir intihar etmedim hiç, bilememİntihar karası bir faytonun ağışı göğe atlarıyla birlikteCezayir menekşelerini seçip satın alışından olabilir mi ablamın.Hoyrattır bu akşamüstüler daima.Gün saltanatıyla gitti mi bir defaYalnızlığımızla doldurup her yeriBir renk çığlığı içinde bahçemizden,Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdanLavanta çiçeği kokan kederleri;Hoyrattır bu akşamüstüler daima.Dalga dalga hücum edip pişmanlıklarUnutuşun o tunç kapısını zorlarVe ruh, atılan oklarla delik deşik;İşte, doğduğun eski evdesin birdenYolunu gözlüyor lamba ve merdiven,Susmuş ninnilerle gıcırdıyor beşikVe cümle yitikler, mağlûplar, mahzunlar...Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledirKağıtlarda yarım bırakılmış şiir;İnsan, yağmur kokan bir sabaha karşıHatırlar bir gün bir camı açtığını,Duran bir bulutu, bir kuş uçtuğunu,Çöküp peynir ekmek yediği bir taşı...Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.Aşklar uçup gitmiş olmalı bir yazlaHalay çeken kızlar misali kolkola.Ya sizler! ey geçmiş zaman etekleri,İhtiyaç ağaçlı, kuytu bahçelerdenAyışığı gibi sürüklenip giden;Geceye bırakıp yorgun erkekleriSalınan etekler fısıltıyla, nazla.Ebedi âşığın dönüşünü beklerYalan yeminlerin tanığı çiçeklerArtık olmayacak baharlar içinde.Ey, ömrün en güzel türküsü aldanış!Aldan, geçmiş olsa bile ümitsiz kış;Her garipsi ayak izi kar içindeDönmeyen âşığın serptiği çiçekler.Ya sen! ey sen! Esen dallar arasındanBir parıltı gibi görünüp kaybolanNe istersin benden akşam saatinde?Bir gülüşü olsun görülmemiş kadın,Nasıl ölümsüzsün aynasında aşkın;Hatıraların bu uyanma vaktindeSensin hep, sen, esen dallar arasından.Ey unutuş! kapat artık pencereni,Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;Çıkmaz artık sular altından o dünya.Bir duman yükselir gibidir kederdenMacerası çoktan bitmiş o şeylerden.Amansız gecenle yayıl dört yanımaEy unutuş! kurtar bu gamlardan beniAh, şimdi hatıralar mahallesindeMisakımilli sokak No.37Orası bütün evler, bütün ömür içinde,Mesut olduğumuz evdi.Talihin bir gün karşımıza çıkardığı.Elele döşediğimiz bir çift küçük odası.Ne diyeyim bilmem ki:Gönül sarayı, aşk yuvası...Akşamlar iner 'kaymak yoğurt'çularlaKaldırımlar benim için gölgelenirdi.Saatler ilerler bozacılarla,Derken bir komşu seslenirdi.Pencerelerimizden biri komşu arsaya bakar,Ötekinin önünde bir havagazı feneri;Rüzgarla açılıp kapanırdı ışığı,Geceleri...O geceler, doğan günler orada,Kaderlerin en güzelini ördü.Misakımilli sokağı No.37,Çocuğum orada dünyayı gördü.Misakımilli sokağı! SeninEsen rüzgar, yağan karını sevdim.Camın önüne her oturuşta seyrettiğim,Arnavut kaldırımlarını sevdim.Bir çocukluk oyunu mu oynadık orada?Sen gelin olmuştun, ben güvey.Sen öyle güzel; ben daha genç,Yepyeni, taptazeydi her şey.Ne zaman o sokağa yolum düşse şimdi,Ayaklarım geri geri gider.Evler cansızdır elbet, insanlar vefasız,Komşumuz başkalarına komşuluk eder.Yabancı perdeler aşılmış penceresi,Bir vakitler içinde çocuğumun oturdügu.-Yeni kiracılar evlatsız besbelli-Şimdi birkaç saksının durduğu.Söz birliği etmiş şimdi saksılar, perdeler,Elektrik lambasıyla değiştirilen fener.O sokağa ne zaman yolum düşse, bir ses:Günler geçti, geçti, geçti... der.Leylak getiriyorsun bana güneşli bir günOnu saçlarından topladığın belliBir leylak bahçesisin karşımdaBöyle kucağında kalsa daha iyiBir vazoya bırakıp gidiyorsunSen gidiyorsun leylaklar kalıyor mu sankiÖnce renkleri gidiyor arkandanNesi varsa gidiyor soyunarakHer vazoya baktıkça karşımdasın ne tuhafHer kokladıkça dönüp dönüp geliyorsunDüşünceler gibi filizleniyorsun gün geçtikçeYaprak yaprak gelişiyorsunLeylak leylak bakıyorsun gözlerimin içineÖlümsüz bir mevsim oluyorsunNe içindeyim zamanın,Ne de büsbütün dışında;Yekpare, geniş bir anınParçalanmaz akışında.Bir garip rüya rengiyleUyuşmuş gibi her şekil,Rüzgarda uçan tüy bileBenim kadar hafif değil.Başım sükutu öğütenUçsuz bucaksız değirmen;İçim muradına ermişAbasız, postsuz bir derviş.Kökü bende bir sarmaşıkOlmuş dünya sezmekteyim,Mavi, masmavi bir ışıkOrtasında yüzmekteyim.Yaşamak güzel şey doğrusuÜstelik hava da güzelseHele gücün kuvvetin yerindeyseElin ekmek tutmuşsa bir deHele tertemizse gönlünHele kar gibiyse alnınYani kendinden korkmuyorsanKimseden korkmuyorsan dünyadaDostuna güveniyorsanİyi günler bekliyorsan heleİyi günlere inanıyorsanÜstelik hava da güzelseYaşamak güzel şeyÇok güzel şey doğrusu.Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.Dante gibi ortasındayız ömrün.Delikanlı çağımızdaki cevher,Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,Gözünün yaşına bakmadan gider.Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?Benim mi Allahım bu çizgili yüz?Ya gözler altındaki mor halkalar?Neden böyle düşman görünürsünüz,Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?Zamanla nasıl değişiyor insan!Hangi resmime baksam ben değilim.Nerde o günler, o şevk, o heyecan?Bu güler yüzlü adam ben değilim;Yalandır kaygısız olduğum yalan.Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;Hatırası bile yabancı gelir.Hayata beraber başladığımız,Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;Gittikçe artıyor yalnızlığımız.Gökyüzünün başka rengi de varmış!Geç farkettim taşın sert olduğunu.Su insanı boğar, ateş yakarmış!Her doğan günün bir dert olduğunu,İnsan bu yaşa gelince anlarmış.Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!Her yıl biraz daha benimsediğim.Ne dönüp duruyor havada kuşlar?Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?Neylersin ölüm herkesin başında.Uyudun uyanamadın olacak.Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?Bir namazlık saltanatın olacak,Taht misali o musalla taşında.

Yüreğinize Dokunacak! Türk Edebiyatı'na Damgasını Vurmuş Şâirlerden Mutlaka Okumanız Gereken 20 Şiir

20. Nâzım Hikmet - Ağlamak Meselesi

19. Cemal Süreya - 8.10 Vapuru

18. Gülten Akın - Deli Kızın Türküsü

17. Attilâ İlhan - Mahur Beste

16. Can Yücel - Buluşmak Üzere

15. Özdemir Asaf - Ben Değildim

14. Sezai Karakoç - Mona Rosa

13. Ahmet Haşim - Merdiven

12. Yahya Kemal Beyatlı - Bir Başka Tepeden

11. Necip Fazıl Kısakürek - Kaldırımlar

10. Turgut Uyar - Göğe Bakma Durağı

9. Ahmed Arif - Ay Karanlık

8. Orhan Veli Kanık - Güzel Havalar

7. Ece Ayhan - Fayton

6. Ahmet Muhip Dranas - Olvido

5. Ziya Osman Saba – Misak-ı Milli Sokak No. 37

4. Rıfat Ilgaz – Leylaklarını Anlatıyorum

3. Ahmet Hamdi Tanpınar - Ne İçindeyim Zamanın

2. Melih Cevdet Anday - Çok Güzel Şey

1. Cahit Sıtkı Tarancı - Yaş Otuz Beş