Hayri Cem Yazio: Şampiyonluk Sonrası İletişim Kazaları
Öncelikle, Beşiktaş’ımızın şampiyonluğunu kutlayarak yazımıza başlayalım. Elbette başta başkan Ahmet Nur Çebi ve yönetim kurulu üyelerini, sonra da teknik direktörümüz Sergen Yalçın ve ekibini tebrik ediyorum. Bu ekibin oluşturduğu takımda ter döken, mücadele eden tüm futbolcuları da yürekten kutluyorum.
Hepsine selam olsun…
Bugüne kadar pek çok yazar şampiyonluğumuzla ilgili güzel yazılar kaleme aldı; ne kadar övünsek azdır. Ancak ben bugün, iletişimci kimliğimle, son günlerde dikkatimi çeken iletişim hatalarını konuşacağım. Bu kulüpte bir zamanlar ben de iletişim komitesi başkanlığı yaptım; haleflerimi eleştirirken elbette empati yapacağım. Kutlamalardaki organizasyonel aksaklıkları görmezden geleceğim. Sonuçta her organizasyonda benzer hatalar olabilir. Ben kulüp ruhuna aykırı bulduğum yanlışları yazmaya çalışacağım.
Cinsiyet ayrımcılığı yakışmadı
Şampiyonluk kutlamalarını boğazda tekne turu ile başlatmak Beşiktaş için bir gelenektir. Bu turun pandemi koşullarında oluşturulması ise büyük bir başarıdır. Boğaza yayılan teknelerin geçit töreni, gerçekten, son derece etkiliydi.
Beşiktaşlı erkek futbolcuların ve yöneticilerin yer aldığı tekneyi TV ekranlarında izlerken, gözlerim, şampiyon kadın futbol takımımızı ve yöneticilerini de aradı. Nedeni ne olursa olsun, o teknede şampiyon kadın takımımızın olmaması son derece yanlıştır. Bu konuda soru yönelttiğim bazı yetkililer, teknede yer olmadığından bahsettiler. Oysa teknede futbolcular, teknik heyet ve yöneticiler dışında, pek çok belirsiz kişinin olduğu TV kayıtlarında net olarak görülmektedir.
*
Gelelim stadyumdaki törene; burada yaşanan organizasyon aksaklıklarına hiç takılmayacağım. Her organizasyonda olabilir şeylerdi.
Ama yine şampiyon kadın futbol takımımız tören başlamadan önce, tribünler boşken, laf olsun diye sahneye davet edilip, tebrik edilir(!) gibi yapıldı.
Oysa erkek futbol takımı ile birlikte, kurulan podyuma davet edilip, kupalarını aynı anda alsalardı, cinsiyet eşitliğine saygı konusunda tüm dünya medyasının ilgisiniz çekecek bir işe imza atmış olurduk. Daha da önemlisi kadınlarımıza olan saygımızın lafta olmadığını göstermiş olurduk. Bu anlamda büyük bir fırsat kaçırıldı.
Stadyumdaki kutlamalarda beni rahatsız eden görüntülerden bir diğeri de, Sergen Yalçın ve teknik heyete podyumda ayrılan yerdi. Şampiyonlukta en büyük emeği olan kişilerin podyumun en uzak köşesine yollanıp, yöneticilerin ve yakınlarının en önde yer alması yakışmadı.
Bu törenin ertesi günü, kulüp başkanının, takımı ve yöneticileri alıp Ankara’ya gitmesi ve Cumhurbaşkanını ziyaret etmesi konusuna itiraz edecek durumda değilim. Bu yolu GS’li Abdürrahim Albayrak açtı ve artık şampiyon olan her takım gitmek zorunda.
Beşiktaş kulübü başkanı ve ziyaret heyetinin, diğer parti liderlerini de ziyaret etmesi nezaket gereğiydi.
En büyük gaf ise, Ankara’ya gidip, ‘En Büyük Beşiktaşlı’ olarak konumlandırdığımız Ata’mızın anıt mezarını ziyaret etmeden dönüp gelmektir. Hadi Anıtkabir ziyaretini iletişim komitesindeki arkadaşlar akıl edemedi diyelim; Başkan ve diğer yönetici arkadaşların bu konuyu atlamış olmasının mazereti olur mu?
Bu gafın en kısa zamanda telafi edilmesini diliyorum.
İBB Başkanı Sayın İmamoğlu ve Beşiktaş Belediye Başkanının kulübe yaptığı tebrik ziyareti büyük inceliktir.
Beşiktaş yönetimini büyük bir yükten kurtarmışlardır. Umarım, Sayın İstanbul Valisi ve Beşiktaş Kaymakamı da aynı inceliği gösterir, kulübü ziyaret ederler. Bu ziyaret gerçekleşmez ve Beşiktaş başkanı ve yöneticileri onları makamında ziyaret ederlerse bir başka gafa daha imza atmış olurlar. Zira merkezi yönetim ve yerel yönetim birbirinin eşleniğidir.
Beşiktaş başkanları ve yöneticileri kendilerinden önce kulüpte görev yapan eski yöneticilere ve profesyonel kadrolara hep vefa göstermişlerdir. Bu tür önemli kutlamalara mutlaka davet etmiş ve gerekli saygıyı göstermişlerdir. Doğrusu aynı vefa duygusunu bu yönetim kurulundan da beklerdim.
*
Yapılan törenlerde en çok hoşuma giden şey ise, kulübün emektarları olan çay ocağı sorumlusunun, temizlik sorumlusunun ve malzemeci Süreyya’nın podyuma davet edilip, konuşturulması idi.
Ne de olsa kurumsal genlerdeki vefa duygusu, her şeye rağmen, bir şekilde kendini hatırlatıyor.
Yorum Yazın