O fedakar anne ve babaların ellerinden öpüyoruz...
Hatırladıkça İçlerini Burkan Garibanlık Anılarını Anlatırken Türkiye Gerçeklerini Yüzümüze Bir Tokat Gibi Çarpan 25 Takipçimiz
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.

Çok fazla var malesef. İlkokulda kışın okula giderken yedek çorap alırdım yanıma, yırtık botlarımdan ıslanan çoraplarımı kaloriferde kurutup yedekleri giyerdim. En son üniversitede kyk kredimi, aylarca biriktirdiğim paramı sınav zamanı ozalitçilerde bitirdiğim için dışarıda yediğim yemeği ödeyememiştim ve malesef kasaya geldiğimde farketmiştim paramın bittiğini. Ödüllendirme amaçlı arada bir dışarıda yemeye izin verirdim kendime ve masraf yaptım diye tek öğünle günü geçirirdim. Bir arkadaşım tesadüfen oradaydı ve ödemişti. Bir de ağlayarak dedemden borç istemiştim bir gün, "kızım bende de yok, ben de etraftan borç arıyorum" diye geri bana ağlamıştı. Ama lafa gelince torunumu okuttum diye böbürlenir. Kalbim çok acımıştı o gün:(
Lise son sınfta annemin çalıştığı dershaneye sınavla girmiştim. Durumumuz çok iyi değildi ama dershanedekilerin durumu oldukça iyiydi kendi özel arabalarıyla falan geliyorlardı. O zamanlar çeşit çeşit ayakkabı alacak paramız yok tabi hep aynı ayakkabıyı giyiyorum. Kızlar da kendi aralarında ayakkabı muhabbeti yaparken bana da şey demişti biri 'Seni başka ayakkabıyla görmedik ki' ben de utancımdan çok rahat seviyorum bu ayakkabıyı diyebilmiştim. Hiçbir zaman da durumum iyiye gittiyse bile ihtiyacım olmadan ikinci bi ayakkabı almadım o günden sonra

genelde 90larda çocuk olanlar benzer şeyleri yaşamışlardır. o zamanlar büyük marketler yok tabi. bir şey almak istesen bir iki yerde var. üstelik almak istediğin şeyin de çeşidi yok, tek fiyat. şimdi misal oyuncak araba ya da bebek almak istesen 5 lira olanı da var 500 lira olanı da. gene kıyafettir yiyecek içecektir her keseye göre olanı var şimdi. kapitalizmin de bazen artısı oluyor demek ki. hoş, o zamanlar yokluk vardı belki ama bir çok şey daha güzeldi, insanlar daha samimiydi. parayla satın alabileceğimiz şeylerin miktarı arttı ama satın alamayacağımız değerleri kaybettik. o zamanları hep özlemle anmamız bundandır belki de..
Dün bunları yaşayanlar vardı. Bugün de var... Yarın da olacak.. Yardım etmek güzeldir.. Yardım edin ama incitmeden..
ONEDİO ÜYELERİ NE DİYOR?
Yorum Yazın