Çocuk İstismarının Oluşturduğu Öfkenin Çocuğu: Filmlere Konu Olan Hayatıyla Beth Thomas
Bu şirin kız henüz 1 yaşındayken annesini kaybediyor. Ve çocukluğunu karartacak olaylar bununla başlıyor.
Beth'in öz babası ona 1 yaşındayken tecavüz etmeye çalışıyor ve şiddet göstermeye başlıyor. Tarifi mümkün olmayan acılar yaşıyor. Kardeşiyle birlikte kötü şartlarda yaşamak zorunda bırakılıyor.
Beth ve 7 aylık kardeşi çocuk koruma derneği tarafından babalarının yanından alınıyor.
Çocukları olmayan metodist kilisesinin papazı Tim ve eşi Julie evlatlık edinmeye karar veriyorlar. 1984 yılının Şubat ayında Sosyal Hizmetler Servisi'nden bekledikleri haberi alıyorlar. Başvurularından kısa bir süre sonra 19 aylık Beth ve 7 aylık kardeşi Jonathan'ı evlatlık ediniyorlar.
Geceleri evde başlayan sorunlar...
Beth geceleri kabuslar görmeye başlıyor. Kabuslarında bir adamın ona cinsel istismarda bulunduğunu ve canını yaktığını görüyor. Tam olarak hatırlamasa da çok küçük olduğu için, bu olayı sürekli kabus olarak gördüğünü, kabusta üzerine bir gölgenin çöktüğünü ve tacizde bulunduğunu anlatıyor. Bu kabusunu çizmesi istendiğinde, babasının ona saldırışını ve kendi ağlayışını resmediyor. Ne hissettiği sorulduğunda da 'korkuyorum' diyor.
Beth gitgide artan tuhaf davranışlar sergilemeye başlıyor.
Kardeşinin cinsel organını çimdiklemeye ve vurmaya başlıyor. Sürekli mastürbasyon yapmaya başlıyor ve bu yüzden vücudunda yaralar oluşmaya başlıyor. Bunu toplum içinde sıradan bir davranış gibi yapmaya devam ediyor.
Aynı zamanda şiddetin dozu gittikçe artmaya başlıyor.
İlk önce evlerinde besledikleri hayvanlara eziyet etmeye başlıyor. Onlara iğne batırıyor. Bununla da kalmıyor ve bahçesinde gördüğü yavru kuşları öldürüp ailesine gösteriyor.
Bir süre sonra üvey aile, sürekli ağladığı ve karnı ağrıdığı için Jonathan'ın sağlık problemi olduğunu düşünüyor. Tüm sağlık testlerini yaptırıyorlar ama bir sorun gözükmüyor. Sonra şok edici gerçeği keşfediyorlar. Jonathan'ın ağrılarının sebebi öz kardeşi Beth. Beth, ona sürekli şiddet uyguluyor. Vuruyor, iğne batırıyor, öfkesini kardeşinden çıkarmaya başlıyor. Bu yüzden odalarını ayırıp Beth'in kapısını kilitlemek zorunda kalıyorlar.
Evlerinin bodrum katında kardeşi oyuncaklarıyla oynarken birden üstüne saldırıyor ve kafasını beton zemine defalarca vuruyor.
Ona daha sonra bu olay sorulduğunda mutfaktan anne ve babasının ayak sesleri gelmese muhtemelen kardeşini öldüreceğini söylüyor. Johnathan kafatasından yaralanıyor ve çenesine dikiş atılıyor.
Beth'in üvey annesi Julie mutfaktaki birkaç tane bıçağın eksildiğini fark ediyor.
Aklına ilk önce Beth geliyor ama bunu düşündüğü için suçluluk duyuyor. Bir kaç hafta sonra resim çizerken annesine konuyu açıyor. Bıçakları Beth'in aldığı ortaya çıkıyor. Terapi sırasında Beth bıçaklarla ne yapmak istiyordun diye sorulunca 'o bıçaklarla Johnathan'ı, annemi ve babamı öldürmek istiyordum' diyor.
İstismara uğramış çocuklar konusunda uzman olan Dr. Ken Magid tarafından terapi uygulanmaya başlanıyor.
1989 Nisan'ında bağlanma bozukluğu olan ve tehlike arz eden çocukları yetiştirme konusunda uzmanlaşmış özel bir yuvaya veriliyor.
Orada kendisine görevler verilmeye başlanıyor. Bunun esas amacı öz güvenini yerine getirmek ve değersiz olmadığını ispat etmek çünkü Beth kendini işe yaramaz değersiz hissediyor. Orada hayvanları beslemekle görevlendiriliyor ve onlarla sürekli içli dışlı olması sağlanıyor. Yuvadaki diğer çocuklar gibi yaptığı her iş takdir ediliyor ve böylece öz saygısı geliştirilerek değerli olduğu hissettiriyor.
Ve tedavinin sonuçları alınmaya başlanır...
Beth okula gitmeye başlıyor. Hatta bir gösteride şarkı söylüyor. Zaman içinde iyi ve kötüyü ayırmaya başlayıp vicdan duygusuyla tanışıyor. Tedaviden aylar sonra onunla yapılan bir konuşmada şunları söylüyor:
-Bu öfkenin nereden geldiğini biliyor musun?
Öz babamın canımı acıtmasından. İçimde hep o vardı, bunu hatırlıyordum ve bunları yapmaya başlıyordum.
-Peki ne yapıyordu? Yani, o içindeki şey.
İnsanlara çok feci şekilde zarar vermemi istiyordu.
-Peki kimler için üzüldün?
Kardeşim, annem ve babam... Ve hayvanlar.
- En çok kim için üzüldün?
-Kardeşim için.
- Bu en çok kimi üzdü?
Beni.
-Neden bana bunu anlatmıyorsun?
Çünkü bu beni çok üzüyor.
-Bu seni neden çok üzdü?
Başka insanların canını yaktığım zaman bu benim de canımı acıtıyor.
-Şimdi kendini nasıl hissediyorsun, Beth?
Çok üzgünüm...
Hayatı karartılan bir kız çocuğu için mutlu son:
Beth Thomas tüm bu yaşanan kötü olayları tedaviler ve ailesinin desteği sayesinde atlatıp hemşire olmayı başarıyor. Şu an kendisi gibi zor şeyler yaşamış çocuklara destek oluyor ve kardeşiyle hala görüşüyor.
Yorum Yazın