Taze Anneleri Bir Türlü Rahat Bırakmayan Son Heves Bükücü Teyzelerin 15 Klasik Davranışı

Biz ruh hastasımıyız sizce, ayağınıza sürülmüş bebek arabasını bilinçli sürüldüğünümü düşünüyorsunuz. Ayarlayamıyoruz , bazen teker gitmiyor birden ittirince ufak kazalar olabiliyor. Bir de bazı şeylerde haklıyız mesela asansöre binme önceliğimiz olmasına rağmen kaçkez yürüyen merdivenlerden çıkartmışızdır bebeklerimizi. Çünkü asansörde beklerken arabanın kenarından kıvrılıp girenlerden sonra bize yer kalmıyor. (kızım 5 yaşında artık, Lutfen dısardayken sürekli konuşmak isteyen yüksek sesle şarkı söylemeye çalışan kızıma bakmayın bakmayın ki ben gereksiz agresiflikle haksız yere çocuğuma çemkirmeyeyim...)

Peki biz, avazı çıktığı kadar tiz çığlıklar atan, onu bunu tangırdatarak habire gürültü yapan çocuklarınızı çekmek zorunda mıyız?!? Azıcık siz empati kurun da yüksek sesten rahatsız olabilecek insanları düşünün artık! Eğitim küçük yaştan başlar, gelecek için ne kadar saygısız bir nesil yetiştirdiğinizi de görün biz zahmet!

Ben en az 8-9 kere yaşadığım bir olayı anlatıyorum. Bebeklerin ayaklarını bastığı kısım ile yahut arabanın tekerleri ile dibime kadar gelip sertçe çarptıklarını ve ben dönüp bakınca da gözümün içine yol ver bakışına şahit olduğumu ne bir özür ne bir sorumluluk. Senin önündeyken seni görmüyorsam gelip bana çarpamazsın en nihayetinde çarptığında da o sorumluluğu almak zorundasın. Ya da karşı karşıya geldiğimiz de arabayı üzerime sürüp sonra durup hiç hareket etmeden benim yol vermemi bekleyenler de oldu illa ki kendi gittiği yol boş olsun diye üzerimize üzerimize gelip arabasıyla çarpanlar da mevcut. Bunları yaşamasam kalkıp bunlardan muzdarip olduğumu dile getirmem. Ki mümkün mertebe merdiven inilecekse ya da çıkılacaksa, metroya yetişilecekse vapurdan inilecekse o arabayı kaldırıp varacağı noktaya kadar götürüyorum bunu da yaparken yüksünmüyorum kadınız naifiz yardım gerekir diye ama siz de üzerinize düşeni yapın.

Çocuğunuzun ses çıkarması olayı onu siz eğiteceksiniz ona ben bir şey diyemem çok avam bir durum olmadıkça kimseye de bir şey demedim ya o bağıran çocukla konuşarak ya oyun oynarak susturdum hep. Burada görev anneye düşer diye düşünüyorum. Çocuğun toplum içinde gürültü yahut ses çıkarıp çıkarmaması bağırıp çağırmaması için anne empati kurup uğraşmalı bunda agresifleşecek bir durum yok. Evlat sizin, siz ilgileneceksiniz her şeyi ile. Biz dışarıda ki insanlar size ancak belli bir noktaya kadar yardımcı olabiliriz elimizden geldiğince. Ama olay siz de bitiyor.

Bir de bazı şeylerde haklıyız mesela asansöre binme önceliğimiz olmasına rağmen kaçkez yürüyen merdivenlerden çıkartmışızdır bebeklerimizi. Çünkü asansörde beklerken arabanın kenarından kıvrılıp girenlerden sonra bize yer kalmıyor. Cümlenize istinaden yazıyorum. Ben her dışarı çıktığımda metroya bineceğim vakit ya da herhangi bir yerde bu durumu gördüğüm de merdivenden inecekse inmesi için çıkacaksa çıkması için o bebek arabasını çıkartıp indiriyorum ve bunu diğer halka açık yerler de dahi yapıyorum örn; Vapura binip inerken vs. Yaptıklarımı söylemiş olmak için söylemiyorum siz de halden anlayın diye dile getiriyorum.

Gezsin tabi fakat gezmekle evlat yetistirilmez pek mesela kitap okumaya başlayıp öğrendiklerini çocuklarına aktararak aklı çok fikri hür evlatlar yetiştirebilir çocuklarını da birine bırakmaya ihtiyaç duyarsa aklı yarım olmayan biri bulunur elbet

çocuk var mı

bence yok olunca bu söylediklerini daha iyi idrak edecektir.